De avonturen van de loedermoeder

Pff, want die heb je wel nodig na zo'n dagje Halloween met de kids! Al vroeg uit de veren. Het hele gebeuren begon pas om 2 uur 's middags maar ja geloof me, die tijd heb je nodig! Eerst even douchen, ontbijten en dan begint de ellende . Je wilt jezelf eerst een beetje klaar maken. Maar ja hoe doe je dat met een 2-jarige die van alles uithaalt precies op dat soort momenten? Juist ja, dan zorg je voor afleiding. Heel onverantwoord heb ik hem ongezonde snacks gegeven en op Netflix non-stop een kinderserie laten afspelen. Ik weet het, heel slecht ouderschap, maar echt.. lang leve snoep en de technologie van tegenwoordig! Nou gelukkig dat plannetje werkte.. dacht ik! Nou mooi niet. Tyler, het typische 2-jarige monster dat hij is.. Ging doodleuk met al me kwasten het hele huis rond. Ontdekte snoepjes op het aanrecht die helemaal niet geschikt zijn voor zijn leeftijd natuurlijk.. Echt nou ik had het alweer helemaal gehad. En dan had ik nog niet eens de kinderen geschmink

Het cliché die je uit ieder moeder's mond hoort komen waar je als kersverse moeder denkt het zal allemaal wel, als moeder van een dreumes denkt nou die tijd kan me nu even niet snel genoeg gaan  en waar je bij (beginnende) tiener denkt oh verrek, ze hadden toch gelijk! Wat gaat die tijd toch snel! Het is echt waar moeders. De tijd met kinderen lijkt echt sneller te gaan. Maar dat is logisch ook ze groeien immers sneller dan wij volwassenen. Alhoewel vergis je niet als ik terug kijk naar foto's als kersverse moeder dan schrik ik toch ook wel even zeg! Ik was vrij vroeg moeder (20 jaar). Ondanks dat ik nu ik 28 ben en nog een 2 jarige heb rondlopen, moet ik je eerlijk bekennen: er is geen 'perfecte' leeftijd om moeder te worden. Moeder word je gaandeweg. Dat kost tijd. Heel veel tijd. Dat mini persoontje die je hebt gemaakt moet je ontdekken. Vanzelf merk je wat werkt en wat niet. Wat je niet moet doen is bij de pakken neerzetten en toegeven bij dingen die niet juist vo

De ouderraadmoeders  je kent ze allemaal wel. Niet alle moeders in die hierin zitten zijn zo, voordat jullie mij massaal weer gaan aanvallen hier.. Maar je kent ze wel van die moeders die zich zo extreem uitsloven om te laten zien dat ze de meest betrokken ouders zijn van de hele school. Extreem uitsloven met cadeautjes, traktaties en altijd helemaal bij zijn en mee helpen met iedere activiteit. Vaak hebben ze een topbaan of juist geen baan. Vaak hé, niet altijd. Anyway , die moeder. Laat me je even terug in de tijd brengen. Toen Tyler nog niet geboren was en Jason zat geloof ik in groep 1 of 2. Meester- en juffendag, je kent het allemaal wel. Een levende hel voor minimagezinnen. Want dan gaan die moeders zich dus uitsloven, waardoor jouw bijdrage in het niet valt bij jouw kids, voor jouw kids. Ik had nog 1 euro over, letterlijk 1 euro. Eigenlijk voor brood gereserveerd, maar ja dan maar iets zuiniger aan doen. Vond het sneu voor Jason, die door zijn gedrag altijd al een beetje buite

Oké moeders, vandaag had ik het dan. Een moeder-systeem overload . Je weet wel zo'n moment dat je het allemaal niet meer trekt. Je niet weet of je moet gillen of huilen. Nou ik deed het beiden. Momenteel ondervinden we veel problemen thuis. Financieel en met elkaar.. het werkt even niet. De tafelpoten zijn kapot. Ik moest een document opzoeken, maar sinds een lange tijd is onze financiële administratie ontploft. Dat document was van belang en moest ik echt vandaag vinden. Dus alles bij elkaar geraapt om het uit te zoeken en aan de slag dan maar. Onze jongste Tyler, 2 jaar oud, had andere plannen. Hij wilde aandacht en dat snap ik wel want de laatste tijd ben ik alleen maar bezig met het hele huis opruimen en schoonmaken. Geloof me, het is echt nodig. Maar probeer een 2-jarige daar maar eens van te overtuigen. En dit doet hij altijd hoor, als ik ergens mee bezig ben in het huishouden. Maar goed, klinkt voor jullie waarschijnlijk heel herkenbaar. Hij stopte speelgoed in de wate

Mijn man vond het maar raar dat ik mijn blog 'De avonturen van de loedermoeder'  heb genoemd. Maar loedermoeder is niet per definitie slecht. Er is gewoon een slechte lading aan het woord gecreëerd. Het is juist het tegenovergestelde. Niet dat ik wil zeggen dat moeders die zich niet associëren met het woord, slecht zijn. Ze zijn echter nog niet achter de ironie, maar goed dat vertel ik je later. Een loedermoeder maakt (vaak) fouten, maar geeft ze toe. Door zichzelf al zo te noemen, laat ze zien dat ook moeders fouten maken en nog belangrijker in bijzijn van haar kinderen. Want zeg nou eerlijk? We doen allemaal maar wat. Wat wij denken dat het juiste is. En nu komt de grap, een loedermoeder zijn we allemaal. Het is alleen 'vanaf wanneer' je het erkent. Als je niet meer probeert de "perfecte" moeder (en 'perfecte vrouw) te zijn. Zal ik nog een geheim verklappen: perfect zijn bestaat niet. En geloof me, want ik heb het 28 jaar geprobeerd na te streven.

Welkom op mijn blog. Het duurde even, en een burn-out verder, om te beseffen dat ik een (zoals ze dat tegenwoordig zeggen) 'loedermoeder' ben. Zo'n moeder die net even niet het 'juiste' doet volgens de mama-handboek. Althans, ik geloof niet dat er zoiets bestaat, de juiste manier van moeder zijn. Maar ik vind het wel leuk om over mijn ervaring als moeder te schrijven en dit met jullie te delen. Wie ben ik? Mijn naam is Amanda Visscher, ben 28 jaar, vrouw van Rick, 31 jaar, moeder van twee jongens: Jason, 8 jaar en Tyler, 2 jaar. Nog een extraatje: mijn man heeft ADHD en onze oudste zoon is ook gediagnosticeerd met ADHD met een vorm van Autisme. Daarnaast heeft onze terrorpeuter nu ook al bepaalde trekjes waarin ik het spiegelbeeld van zijn vader ziet. Labels, ook weer zoiets. Ik wil ze niet geven, maar het maakt het zo verdomd makkelijker om te weten waar je aan toe bent. Maar goed, dat is een verhaal voor later. Mits jullie mijn verhalen willen volgen althans.