Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit februari, 2019 tonen

Chocoladehagelslag en Sudocrème

En niet in die volgorde of überhaupt gemixt. Laatst had mijn jongste de welbekende Sudocrème te pakken gehad. We hadden nog geluk dat het enkel bij twee autootjes en zijn pyjamashirt bleef want ik heb toch een horrorfoto's voorbij zien komen op internet! Televisies en hele muren vol. Echt, laat een peuter nooit uit het zicht! Mijn man wilde de hele meug meteen al opruimen en stond als een goede vader de kleine Picasso al te waarschuwen. Heel goed papa! Maar laat het bewijsmateriaal nog even liggen dan kan deze (loeder)moeder nog een paar foto's maken! Want dit zijn toch echt die momenten die je moet koesteren, hoe vervelend het resultaat ook kan zijn. Zo heb ik onze jongste ook gefilmd toen hij mij even ging laten zien dat hij zijn buik had volgegeten aan chocoladehagelslag en de grond ook wel een mooie plek vond om de rest van het pak over te legen. Een goede ouder corrigeert zijn kind voordat het een filmpje maakt. Maar nee deze moeder filmt eerst het bewijsmateriaal en v

Nieuwe start

Wat is het stil op mijn blog zul je vast denken, maar het zijn een paar spannende lange dagen/weken geweest voor mij! Ik was in afwachting voor antwoord voor een overplaatsing naar een ander filiaal, omdat ik het waar ik nu zit niet meer volhoud ondanks dat ik het toch 2 jaar geprobeerd heb. Vanwege mijn PTSS (ter info: lees ook even mijn vorige blog) ben ik onder behandeling bij een psycholoog. Waarom? Het begon bij een overval met vuurwapen door nota bene een tiener. Dit heeft niet alleen mijn gevoel van veiligheid geschonden, maar ook mijn toekomstbeeld als moeder. Ik heb ook twee jongens op de wereld gezet, waarvan één over 6 jaar even oud is als die jongen! Dan denk je wel ja maar dat zal mijn kind nooit doen!   Maar dat zal die moeder van dat ventje wellicht ook gedacht hebben! Maar goed, we dwalen af. Al met al, heb ik het 2 jaar lang geprobeerd maar het ging niet meer. De haat bouwde op en ik kon mijn baan niet meer juist uitvoeren. Daarnaast had dit ook invloed op mijn thu

PTSS

Posttraumatische stressstoornis. Dat is de betekenis van afkorting PTSS. Maar hoe voelt dat nu? Hoe ziet een dag met PTSS eruit. Hoe leg je dat uit. De buitenwereld ziet het niet altijd. Ziet wellicht een doodnormaal persoon op een doodnormale dag. Maar alles zit binnenin. In het hoofd van die persoon. Een persoon zoals ik. Een doodnormale maandag. Mijn man is al naar zijn werk. Ik word wakker door mijn wekker of ik word weer eens wakker voor mijn wekker. Oh ja shit, ik moet weer werken. Ik moet weer naar dé plek.   De gedachtes malen weer door mijn hoofd. Afleiding, wacht.   En ik pak mijn mobiel. Scroll door mijn openstaande berichten, door mijn tijdlijn en krijg weer ideetjes voor een fotoshoot. Pinterest doorscrollen. Kijk op Wish om bijpassende artikelen. Yes, ik ben goed bezig. Afleiding zoeken met iets wat ik leuk vind. En ik heb weer wat klaar staan qua kleding voor mezelf in plaats van voor de kinderen, die al genoeg hebben. Oh shit, het is al een half uur verder! Snel eruit

Fijne Valentijnsdag!

Ook al doe je er waarschijnlijk geen ene  fuck  mee en ben ik er een beetje laat mee omdat ik het eerlijk gezegd weer vergeten was, ik wens jullie (loeder)moeders toch allemaal een net-zo-onromantische-dag, een net-zo-niet-kinderloze-dag en een fijne donderdagavond toe. Vanavond op het menu? Een gewoon prakkie met een glas melk of siroop om het weg te spoelen. Daarna gevolgd door het allergoedkoopste kwarktoetje die er is. Geen romantisch diner bij kaarslicht met een glas dure wijn, een romantisch cadeau met bos rozen en een hotelovernachting erbij. Kom op Valentijnsdag voor ouders is toch een hele andere koek. Ook al moet ik zeggen dat mijn man daarvoor ook al helemaal niks had met die feestdag. Zo'n onromantische man heb ik aan de haak geslagen dus ik heb mij er ook maar bij neergelegd. Maar wat een opgeblazen commerciële  bullshit  is dat Valentijn eigenlijk! Ik werk als verkoopster in een winkel en zie zoveel nutteloze dingen over de toonbank gaan om hun liefde te betuigen. K

Chips? Welke chips?

Ken je dat? Als je eindelijk eens een lekkere zak chips of snoep voor jezelf hebt gekocht en dan kom je ermee thuis: "oh lekker!". Manlief kwam er altijd wel onderuit, maar ja wij moeders hebben toch altijd een zwak hart voor onze koters. Hoppa, daar ging weer de helft van mijn zak chips. Op mijn werk zag ik een stagiaire (en mede-moeder) in de pauzes een hele zak chips weg werken. Thank God, ik ben niet de enige!   Ik at namelijk ook altijd mijn snacks op werk of stiekem in de keuken als de oudste op school zat en de jongste lekker aan het spelen was. Lang leve het keukendeurtje en de magnetron die precies in het zichtveld van deze aasgier staat! Ook hebben mijn man en ik inmiddels een patroon ontwikkeld om te wachten tot de kids op bed liggen om onze guilty pleasures  te verorberen en oh wat voelt dat even heerlijk zeg. Zo een grote zak chips of bak ijs helemaal voor jezelf!  En als de oudste dan aan mij vraagt: "Maar mam, we hadden toch nog een zak chips?&qu