De avonturen van de loedermoeder

Het is 8 uur in de ochtend en het voelt alsof ik al een marathon heb gelopen. Vannacht begon het geheel om 1 uur 's nachts al. Ik verschoonde onze pasgeboren baby zoon en legde hem aan voor de borstvoeding. Heel sereen en ontspannend. Zo begon het althans. Hij sliep eindelijk en was voldaan. Prima, kon mama nog even wat gaan drinken en pogen verder te slapen. Nou mooi niet! Tot zeker vier uur in de ochtend ben ik in de weer geweest met hem, zijn bedje en zijn aankleedkussen te verschonen, hem te voeden en te kalmeren. Uiteindelijk zover gekregen, maar toen had ik nog twee uurtjes slaap voordat ik er weer uit mocht om onze tiener uit bed te roepen en dan ben je weer klaar wakker. Vind het zo knap dat manlief gewoon prinsheerlijk door het geheel heen heeft geslapen. Zo knap, ik ben jaloers! Vervolgens ga ik iedere ochtend een strijd aan met mijn ADHD-er/autistische puber om zich gereed te maken voor school. Dit is en blijft een gedoe. Ondanks het vaste ritme, die hij oh zo nodig

Zo zwaar als de bevalling was, zo pittig was ook de kraamweek. Natuurlijk opgelucht en blij met onze lieve Marvel. Het geluk die hij ons geeft is onbeschrijflijk. Maar met alles wat verder in ons gezin gaande is, maakte het deze week ook erg pittig. Als je beiden met PTSS kampt, financiële problemen, onderweg naar een rechtzaak voor de achtertuin.. Wetende dat de feestdagen en een hoop van onze verjaardagen eraan komt en je nog steeds financieel niet goed zit. Dat brengt toch een hoop stress met zich mee en meer kraamtranen dan gewoonlijk. Plak daar oververmoeidheid van niet kunnen slapen omdat je nog een ritme aan het vinden bent en nog twee kinderen heb die ook aandacht willen waarvan er een uitgerekend nu de waterpokken heeft gekregen.. En je hebt een recept voor de moeilijkste kraamweek ever. Wat mis ik mijn kraamverzorgster! Niet alleen zorgde zij dat de aandacht verdeeld werd onder de jongens, dat mijn huishouden draaiende bleef en dat ik mijn draai weer kon vinden met een p

Alles begon spontaan en natuurlijk, mijn vruchtwater brak om 1 uur in de nacht en rond 3 uur ergens begonnen mijn eerste weeën. Met een gigantische lach liep ik daar rond. Alles ging zoals 'gepland' en met 41 weken en 5 dagen zwangerschap was ik er dan ook wel helemaal klaar voor! De kans in een badbevalling die ik zo graag wilde leek een stuk dichterbij want ik hoefde niet aan de weeënopwekkers dacht ik.. Had ik nu maar niet te vroeg gejuicht.. Na het breken van mijn vliezen kwam er nog geen wee dus ging ik even douchen. Het breken van de vliezen, het klinkt alsof je een hele plas water gaat verliezen. Dit was bij de geboorte van mijn oudste wel zo. Echter was ik toen 38,5 week zwanger. Ik denk dat hij wellicht toen nog niet helemaal ingedaald was. Dit keer was het, zoals bij de meeste gevallen heb ik begrepen, kleine straaltjes. Bij mijn middelste hebben ze mijn water moeten breken. Ik wist het dan ook even eerst niet te plaatsen en wilde nog niet te snel in mijn handjes kl