De avonturen van de loedermoeder

Even een frisse neus gehaald met de jongens en fris was die zeker! Brr! Maar ja na aanrader van ons maatschappelijk werkster toch maar gedaan zodat met name onze kleuter Tyler even zijn energie kwijt kan en dat is nodig geloof me! Ik was eigenlijk aan het twijfelen om het te vertellen, want ergens schaamde ik mij ervoor, maar aangezien ik van meerdere (loeder)moeders gelijksoortige verhalen heb gehoord, durf ik het toch uit te spreken. Tyler heeft mij bedreigd. Of het echt gemeend was, of hij echt weet wat hij gezegd heeft? Ik denk het niet. Maar dat maakt het niet minder zwaar.  "Ik ga een gevaarlijke mes pakken en jou dood maken!" schreeuwt Tyler boos naar mij toe. Uit schrik en eigenlijk gewoonweg van verbazing reageer ik niet eens op deze toch wel kwalijke bedreiging. Het duurt dan ook even voordat ik dit überhaupt besproken heb met mijn man die vervolgens met onze kleuter in gesprek gaat. Maar die lijkt zich het incident helemaal niet te herinneren.  De dagen erna is het

Ook al geniet ik echt wel van de Kerstdagen (ben echt geen Grinch, echt waar!), ben ik ook wel héél erg blij dat ze weer voorbij zijn. Al die spanning bij die kinderen. Vooral bij onze kleuter die zonder die spanning al een hele uitdaging is! Nieuw speelgoed die de Kerstman 's nachts onder je kerstboom neerlegt, waardoor ze heel moeilijk in slaap vallen en kneitervroeg wakker zijn. Gooi daar nog een hele hoop rest chocola van Sinterklaas en van die "leuke" adventkalender erbovenop en je hebt het perfecte recept voor een hyperactieve maar ook oververmoeide dwarse en soms panisch lachende (haast wel bezeten) kleuter!  Daarnaast ga ik zelf ook niet zo goed onder al het gestress vooraf. Want zeg nou eerlijk dames, wij organiseren de hele boel. Als het aan de mannen had gelegen had het hele gebeuren niet eens plaats gevonden. En ook al zeggen ze dat ze er toch geen behoefte aan hebben, uiteindelijk zijn ze er toch reuze blij mee dat je dit alles weer gefixt heb en gaan ze er e

Dag Kerstontbijt/diner! Vind het helemaal best hoor. Heb mij er eigenlijk allang bij neergelegd met al die maatregelingen die geen drol blijken te werken. Dus gooi alles maar even in lock-down, kijk maar! Maar even serieus.. Die drie daagjes school nog? Alsof dat zo'n gigantisch zwaar verschil maakt? Echt heerlijk met een ADHD-er/autist in huis die absoluut niet tegen zulke kortdag veranderingen kan! En los van ADHD/autisme of wat dan ook. Kinderen hebben structuur nodig. Wat was het ook alweer? Rust, reinheid en REGELMAAT? Juist ja. Iets wat erin geduwd word bij kersverse ouders en nu gewoon zo de plee door word gespoeld door de overheid.  Wat ook zo heerlijk is als je met een burn-out thuis zit vanwege die drukte in die winkels en dan nu eindelijk nadat je eerst heb moeten instorten van ellende, die winkels dicht gaan. Echt geweldig dit. Lekker op tijd ook allemaal. Black Friday door laten gaan, maar wel deze maatregelingen met/rond Kerst. Echt super! Wat hebben we toch een gewel

En dat zijn het. Donkere dagen. Niet alleen is het letterlijk sneller donker, maar op de één of andere manier, zoals een vriendin van de week beaamde, zijn deze laatste maanden van het jaar voor ons altijd zwaar. Er gebeuren altijd dingen die heftig zijn op emotioneel vlak zoals nu met mijn schoonvader en tante die slecht in het ziekenhuis liggen met C.  Daarnaast lijkt het haast wel een gewoonte dat we aan het eind van het jaar financiële tegenliggers krijgen. Dan komt er nog de druk van die zogenaamde vrolijke feestdagen die hier meer onaangename prikkels veroorzaken dan écht vreugde en bijna al onze verjaardagen zijn dan ook nog eens rond die "gezellige feestdagen".  Vanochtend bracht ik de twee oudste jongens naar school en de jongste naar de gastouder. Toen ik naar huis liep schoot ik vol met tranen. Want pas als die kinderen er niet zijn, merk je pas écht hoe je je voelt. Alhoewel je het wel duidelijk kan merken aan mijn opvliegendheid (met name in de ochtend), hou ik m

Dag Sinterklaasje dahaag dahaag Zwarte Piet! Wat een verschrikking ieder jaar weer. Je zou toch bijna dat Zwarte Piet gezeik voor lief nemen en dat hele shitfeest naar de gal willen laten gaan. Bijna hè bijna! Sowieso zijn de kinderen de dagen voor 5 december hyperactief, nerveus, overgeprikkeld en gewoon niet te genieten. Dan komt er nog bij kijken dat niet iedereen een groot budget (zoals wij) hebben voor dit hele gebeuren. Als er dan even geen cadeau maar wat lekkers in de schoen zit is dat natuurlijk een hele teleurstelling want 'Pietje heeft wel een cadeautje in zijn schoentje gekregen'. Iedere avond een schoentje zetten en liedje zingen terwijl je eigenlijk al zou willen dat ze in bed zouden liggen. Dan nog voor elkaar zien te krijgen dat je cadeautjes koopt als de kinderen op school zitten. Helemaal een succes in Corona tijd terwijl je de moord stikt met zo'n mondkapje op. Echt top joh! Soms heb je ook nog het geluk dat je een wakkere baby bij je hebt die je ondertus

Velen van jullie weten het al, maar niet iedereen (niet dat iedereen het perse hoef te weten maar ik schrijf hier nu eenmaal makkelijk dingen van me af) maar ik zit momenteel thuis met een burn-out. Het werd mij even allemaal teveel. Mijn thermometer liep te vol en ik stond op standje overleefmodus. Er is momenteel zoveel gaande in ons leven en met alle toestanden momenteel ook in de wereld met de grote C. Was het voor mij allemaal niet meer vol te houden op de werkvloer. Dus ik heb aan de bel getrokken en zit nu sinds vandaag thuis. Gisteren was ik één bonk stress. Ik voelde het door mijn hele lijf. Mijn rug doet al weken pijn en mijn hoofd bleef maar malen en malen (met flinke hoofdpijn als gevolg daarvan). Na een gesprek met mijn psycholoog en maatschappelijk werker was het voor mij overduidelijk: ik moet even gas terug nemen. Maar die daadwerkelijke stap maken, is voor mij heel zwaar geweest. Ik heb zo'n groot verantwoordelijkheidsgevoel om iedereen te pleasen waardoor ik mij z

Ik ben er helemaal klaar mee. Met deze wereld, dit land, de regels, Corona en weet je? Heel 2020. Ik heb het gehad! Ik wil het liefst gewoon een dikke winterslaap gaan houden en dan mogen jullie mij ergens in 2021 wakker maken als de lente weer aanbreekt. Dit had een geweldig jaar moeten worden voor mij, voor ons. In ieder geval stukken beter dan al die jaren hiervoor. Het leek onmogelijk na alles wat wij al hebben moeten doorstaan, maar blijkbaar kan het dus nog wél véél erger. Ik heb dit jaar het hoofdstuk schuldhulpverlening af mogen sluiten, althans dat dacht ik. Niks is minder waar.  Mijn man zit nog onder bewindvoering. Zijn en mijn schulden/financiën hebben we gelukkig gescheiden gehouden i.v.m. dat hij een eigen bedrijf had. Ik ben toch wel blij dat ondanks alle mensen die hierop tegen waren (i.v.m. de hoge kosten voor gerechtelijke papieren en de kosten voor de bruiloft) we dit tóch hebben doorgezet. Anders hadden we nu nóg verder in de shit gezeten. Maar ondanks dat hij onder

Dank U Sinterklaasje! Vanochtend zat er dan (eindelijk - volgens Jason; die gast is er pas net!) een cadeautje in de schoen en niet wat lekkers. Ondankbare loeders! Haha! Ah nee hoor, ik was zelf als kind ook zo'n verwend nest rond de feestdagen. Nadat ik de waarheid ontdekte van de Goedheiligman (of zal ik eerder zeggen Goedheiligvrouw..) ben ik moeders zo veel meer gaan waarderen! Wat een kracht hebben wij zeg! Wow! Ondanks alle tegenslagen krijgen wij het toch maar mooi weer elke keer voor elkaar! Maar even wat anders hè.. Ik weet niet hoe het met de rest van jullie moeders zit, maar die wintertijd bevalt mij niet zoveel als ik dacht. Ik dacht hè lekker want terror baby is i.p.v. vijf uur in de ochtend om zes uur wakker. Dat is ook wel zo, maar meneer denkt ook meteen 's nachts dat het feest is. Midden in de nacht rond een uurtje of drie denkt meneer al van 'hey maar we kunnen er nu ook wel uit toch?' om vervolgens als we aan onze boterham zitten rond zeven uur in te

Niemand zo goudeerlijk als een kleuter! Sommigen van jullie die mijn volgen op Instagram of persoonlijk kennen kennen dit verhaal al. Maar voor de blogvolgers en gewoon omdat ik nog veel meer leuks (en helaas ook minder leuks) te vertellen heb over mijn goudeerlijke kleuter, ga ik er een blogje over schrijven of nou ja, typen. Tyler (mijn kleuter) zijn juf gaat per januari weg en nu willen ze dat ik een blad met hem invul. Even hè.. Om hier een beeld bij te vormen voor je. Hij is 4 jaar, kent deze juf nu twee maanden en heeft een aandachtsspanne van 0,0. Afijn. Ik zijn gegevens ingevuld en nu naar de vragen/invulstukjes. Het eerste wat er dan staat: "Ik vind de juf lief als ze.." en dan moet je uiteraard iets invullen wanneer hij de juf lief vind. Sowieso begreep hij er geen snars van. Hij keek mij aan alsof hij water zag branden. Nou ja, even op een andere manier proberen. "Wanneer vind je de juf lief?". En dan zijn antwoord.. Komt ie hè! Ga alvast op de wc zitten

"Waarom schrijf je geen blog meer?" is een vraag die ik kreeg. Omdat het even nergens anders over kan gaan dan Corona en ik hoe dan ook als ik een blog schrijf, het er toch over moet hebben. Net als nu. En ik daar niet aan wilde geloven.  Ik heb een andere mening over de aanpak tijdens deze 'crisis' en iedereen die het daar niet mee eens is gaat daar stug tegenin. Ik duw toch ook niet mijn mening in jullie strot? Ik deel wel dingen inderdaad, maar weet je.. Er is een knop (op je telefoon) waar je mij mee kan ontvolgen. Voor sommigen heb ik dit zelf al gedaan. Net zo gemakkelijk. Ik deel enkel mijn mening. Wat jullie ermee doen, moeten jullie zelf weten. Maar jullie mening door mijn strot duwen of mij zeggen hoe ik mijn leven moet leven (omdat "iedereen dat nu zo moet doen") nee sorry daar pas ik voor.  Maar wat is nu het moraal van het verhaal? Laat elkaar lekker elkaar zijn, een eigen mening hebben, een eigen manier van leven en probeer nog het beste van je

Ik pleit voor de "mama-vakantie"! De twee of drie weken ná de zomervakantie die alleen voor mama is om bij te komen van de wel-leuke-maar-oh-zo-vermoeiende-ik-moet-mijn-kids-iedere-dag-entertainen zomervakantie. Vol met cocktails (dan wel zonder alcohol want tja borstvoeding..), zon (ja hij schijnt weer vandaag uiteraard!), zee (oftewel jacuzzi in onze achtertuin) en strand (oftewel de zandbak die ín de jacuzzi is beland deze zomervakantie)!  Wat een verdoemde zomervakantie leek te zijn vanwege corona en blijkbaar een vertraging in de administratie van budgetbeheer, is toch nóg een leuke zomervakantie geworden. Ondanks dat ik vanaf mei schuldenvrij ben (jeej!), ben ik nog steeds niet uit budgetbeheer. Gelukkig zijn ze zo "vrijgevig" geweest om wat van mijn eigen geld toe te sturen waarmee we super veel leuke uitstapjes hebben gedaan. En dat was ook wel nodig om ze te entertainen! De dagjes uit waren minder vermoeiend dan de "rust"dagen thuis! Je zou zeggen

Beetje laat, maar beter laat dan nooit: ga op donderdagen rond 3 a 4 uur even niet de weg op want dan is deze loedermoeder autorijlessen aan het volgen! En als je dan de weg op moet, houdt niet anderhalve meter maar zo'n vijf meter afstand gewoon voor de zekerheid. Ja ja goed gelezen dat was een inkoppertje over de Corona-maatregelen inderdaad. Want zeg nou eerlijk, iedereen is het zat. De angst zit er bij menig mens nog steeds in en langer dan drie maanden in angst leven, maakt mensen gek. Het enige wat niet verandert: de mensen op de weg. Die zijn nog steeds even gestoord als altijd. Want héy dood gaan aan Corona is erger dan een auto-ongeluk toch? Zo werd ik de dag voor mijn tweede rijles bijna aangereden op de fiets op een rotonde waar ik toch écht voorrang had. Vervolgens om op de dag van die rijles afgesneden te worden door automobilisten met blijkelijk veel haast. Nee jongens, dat is handig een rijlesauto zo afsnijden. Iemand die het nog aan het leren is allemaal. Gelukk

Je kent het vast wel. Je bent moeder, je hebt een vrije dag en eigenlijk een hoop te doen. Althans dat praat je je jezelf aan, maar goed daar kom ik later nog op terug. Vanochtend was een spannende dag (vooral voor mama hoor) want onze peuter, uh kleuter (kan er nog steeds niet aan wennen, of was het nou 'wil wennen') ging vandaag voor de allereerste keer dan écht 'naar school'. De eerste dag in de kleuterklas. Ik kreeg vanochtend nog een herinnering op Facebook van zijn eerste stapjes en ineens gaat hij naar de kleuterklas. Hoe dan?! Waar is die vier jaar ineens heen?! Ik had verwacht, zoals bij de peuterspeelzaal dat hij gelijk het lokaal in zou verdwijnen en dat dat het dan was. Maar dit, dit vond hij toch ook wel een beetje spannend. Verstijfd bleef de (nu) kleuter met oh-zo-grote-mond en zelfvertrouwen naast mij staan. Pas toen de juf hem begeleidde naar zijn plekje op de kapstok, waar hij zijn eten moest laten en hij zijn eigen stoel zag, kwam hij los. Maar

Alvast sorry voor mijn taalgebruik maar shit joh! Het is écht maar dan ook écht waar een moeder kan niet ziek zijn! Het begon vorige week zondag.. Ik voelde me een beetje misselijk, hoofdpijn en kreeg een warmtegolf hier en daar. Nou ja, zal vast wel door de overmoeidheid komen want slapen.. Wat is dat? Samen met mijn moeder had ik de woonkamer versierd voor K... uh Woningsdag. Zelfs ook een beer helemaal in oranjestijl voor de berenjacht neergezet. Maar tijdens dit alles begon ik mij steeds beroerder te voelen. Toen ik merkte dat  mijn rechterborst met voeden pijn ging doen, wist ik het eigenlijk al gelijk: een borstontsteking. Nee niet mijn eerste keer dit. Dus wist enigszins wat te doen. Enigzins omdat het alweer bijna 4 jaar geleden was voor mij. Dus nog even wat informatie opgezocht en aan de slag met al het mogelijke wat je eraan kon doen. Want iedereen weet: een moeder kan niet ziek zijn! De volgende ochtend was het dan K(w)oningsdag. Een feestelijke dag die ik volgepland ha

Deze (loeder)moeder is moe, kapot, kan niet meer! En ik weet het.. "We hebben allemaal hetzelfde probleem" en "We zitten allemaal in hetzelfde schuitje". Maar toch, deze mama moet even klagen. Waar ik menig moeder voorbij zie komen met berichten dat ze het wel lekker vinden om thuis te zitten. Lekker te werken in hun pyjama. Denk ik bij mezelf: wanneer houdt deze nachtmerrie eens op?! Het huis is een grotere rotzooi dan dat het normaal al was en de kinderen luisteren nog slechter dan voorheen. Ik zie berichten voorbij komen dat mensen nu aan dingen toekomen waar ze normaal geen tijd voor hadden terwijl ik amper mijn reguliere huishoudelijke taken onder controle kan krijgen omdat het dweilen is met de kraan open! Normaal was lekker op social media scrollen ontspanning voor mij, net als mijn werk als verkoopmedewerker. Maar nu.. Nu gaat er op social media niks anders meer rond dan informatie over Corona. Op mijn werk speel ik meer voor politie-agente en schoonmaakst

De kindjes bij opa en oma want ja.. Hier is de dubbelzinnigheid voor mij tijdens deze Corona-tijd: Ik werk in de detailhandel. Geen vitaal beroep. Weg gastouder dus. Er word aangeraden mijn ouders besmetting te besparen, aangezien zij tot de risicogroep behoren. Mijn man's werk gaat ook gewoon door. Maar nogmaals.. Geen gastouder. Dus wie moet er oppassen? Juist ja! Oma! Snap je de dubbelzinnigheid al een beetje? Dus ja toen onze middelste zoon gisteren zei "oma slapen" en maar door bleef gaan, heeft mijn man ze naar mijn ouders gebracht met de auto. In hun ritme zit eigenlijk dat ze vrijdag op zaterdag bij opa en oma slapen. Door dit hele gebeuren had ik zoiets van nee dat mag niet. Maar toen dacht ik nog eens goed na. Wat een onzin! Maandag is oma ook weer bij ons want ja.. We moeten werken! Dus hoppa! Naar opa en oma!  "Ja dan moet je het sociale contact vermijden en dus ook niet naar de speeltuin of het park" word er tegen m

HELP ME! Worden jullie ook al helemaal knettergek van jullie kids?! 24/7 met ze (opgesloten) dag na dag! En dan nog niet te beginnen over die carriereswitch naar juf ineens! Pff, nou ik in ieder geval wel! Dit is toch dé nachtmerrie van iedere (loeder)moeder?! Het begon allereerst met mijn werk. Ik werk in de detailhandel en aangezien deze niet tot de 'vitale beroepen' behoort, kon ik gedag zeggen tegen mijn gastouder. Mijn lieve, zorgzame en zeer geduldige gastouder die mijn drie terroristen wel aan kan! Gelukkig past mijn moeder sowieso de maandagen en dinsdagen altijd op, dus kon ik nog wel twee dagen werken! Want al zou ik écht de hele week thuis moeten gaan zitten met ze.. Nou dan kan je alvast het gekkenhuis bellen, want tegen 6 april ben ik dan rijp om daar opgenomen te worden! Twee dagen ben ik dus verplicht om extra thuis te zitten met ze. Niet alleen als moeder, maar ook meteen als juf! Jaja! Want school gaat gewoon door! Maar dan thuis. Thuisscholing, nooit

Corona.. Pff! Worden jullie er ook zo gestoord van dat niks anders wat je hoort is.. Corona dit, Corona dat?! Wat een paniekzaaierij! Mijn Corona-avontuur begon bij het oudergesprek: "Ja we doen geen handen meer geven dus welkom, ga maar zitten". Wow! Zoiets gewoons en dagelijks wat dan ineens niet meer kan vanwege een griepje? Ik vergis mij niet. Ik weet hoe ernstigs een griepje kan zijn. Juist ja een griepje! Want wat maakt Corona nou anders dan iedere andere griep. Ja, er is nog geen medicatie voor. Voor gewone griep wel.. Maar tóch gaan daar dagelijks meer mensen aan dood dan deze Corona-griep.. Ik volg het even niet meer allemaal. Waarom die paniek? En waarom in godsnaam gaan hamsteren?! Ga ik met de jongens naar de supermarkt om cupcakes te halen, is het hele wc-papierschap leeg! Waarom?! Hoe moet de rest zijn reet nu afvegen dan? Echt.. Ik schaam mij diep voor mijn medemens, mede-Nederlander.. Enige voordeel wel, is dat ik dit weekend besloten heb om in quaranta

"Wat is nu een echte loedermoeder?" vroeg een mede-(loeder)moeder mij een tijdje geleden. Nou ja, ik denk dat we allemaal wel een stuk loeder in ons hebben zitten eerlijk gezegd, maar de echte betekenis luidt als volgt: "Een loedermoeder is iemand die steken laat vallen wat betreft de verzorging van de kinderen en het huishouden. Een loedermoeder is een imperfecte moeder die af en toe het huishouden en de verzorging van de kinderen laat versloffen. Een loedermoeder is per definitie geen slechte moeder, maar een moeder die op sommige momenten een steekje laat vallen." (Bron: www.ensie.nl) Wat ik hieraan wil toevoegen is dat ik ook van mening ben (mijn mening hè mensen, niet gelijk allemaal aanvallen!) dat je pas echt jezelf loedermoeder kan noemen als je erkent dat je die steekjes laat vallen en mede-loedermoeders ook lekker laat 'loederen'. Nog steeds te vaak zie ik het gebeuren in groepen speciaal voor 'loedermoeders' dat er moeders volop teg

Toen ik onze zoons naar de gastouder bracht van de week schaamde ik mij kapot! Dat onze oudste zoon (10 jaar) stiekem zijn telefoon had meegenomen, had ik wel verwacht. Eerlijk gezegd (helaas) niet de eerste keer. Maar dat onze 3 jarige zoon dezelfde plannen had als zijn grote broer.. Dát zag ik niet aankomen! Dat zet je toch weer aan het denken.. Is dan écht zo vaak? Eerlijk is eerlijk. Als het mij uitkomt stop ik ze achter hun mobiel. Zeker met die 3-jarige terrorist is die smartphone geen overbodige luxe! Maar toch, soms heb je gewoon door dat het steeds gemakkelijker en vaker gebeurd. Helemaal nu ik mijn handen vol heb aan hun baby broertje. "Ga maar even een filmpje kijken" zeg ik dan wetende dat ze dan even stil en op één plek blijven zitten (héél handig als je bijvoorbeeld aan het borstvoeden bent). Menig moeder heeft er wel wat over te zeggen en vind er wat van. Maar gelukkig mogen wij (loeder)moeders alles gewoon zelf bepalen. En deze loedermoeder gaat daarom o

Je kent het wel. Je wordt weer veel te laat wakker omdat je telkens op de snooze-knop blijft drukken. Hierdoor moet je gaan haasten en dan loopt alles in het honderd! Haastige spoed is zelden goed! Geen woord van gelogen.. Vanochtend kwam ik dus met geen vermogen mijn bed uit. Ik bleef maar snoozen en dacht bij mezelf och nog maar heel eventjes dat kan vast wel.  Nou niet dus! Ik liet van alles uit mijn handen vallen en niemand werkte natuurlijk mee. Veel te laat naar de gastouder, waar ik ook nog onze jongste zoon borstvoeding moest geven. Netjes zette ik de tassen van de jongens neer, voedde mijn baby en haalde de bevroren borstvoeding uit mijn tas om in de koelkast te zetten bij de gastouder. Even ter informatie: in diezelfde tas zit mijn eten maar ook de flessenwarmer met fles. Onthou dit even. Nou keurig binnen de tijd gedaan allemaal. Dat ging ik zeker nog wel halen, op tijd op mijn werk! Gelukkig! Dacht ik.. Inderdaad op tijd aangekomen. Alles gereed, koeltasje voor de b

Je kent het wel. Je dreumes,peuter, kleuter en ja soms zelfs tiener wilt niet eten in de ochtend of niet wat jij voorschotelt. Bij onze oudste zoon ging ik die ontbijtstrijd nog aan, maar toen ik bezig was die strijd aan te gaan bij onze middelste zoon dacht ik bij mezelf waar ben ik nu allemaal mee bezig?  Je bent je halve ochtend kwijt aan een strijd die je (in mijn geval) peuter tóch uiteindelijk wint om vervolgens zelf niet aan je ontbijt toe te komen. Schotelde ik een boterham voor, wilde hij een appel of andersom. Mijn tiener deed tachtig jaar over zijn boterham  smeren in de ochtend en vervolgens weer tachtig jaar om deze te verorberen. Ik was het zat! Ik gooide het roer om en vroeg aan henzelf wat ze wilden ontbijten. De peuter wilt tegenwoordig een stuk fruit in de ochtend. Je moet dan wel keuzes aanbieden anders beginnen ze natuurlijk dat ze snoep, koek of in mijn geval chocolade in de ochtend willen. Lerendewijs óók achter gekomen!  Bedank mij later maar voor de tip die

Laatst na het lezen van een (hilarische) blog van een andere (loeder)moeder over haar kind met een flesverslaving, kon ik niet anders dan ook een blog schrijven over de flesverslaving van mijn peuter. Ook ik kreeg het verontrustende nieuws van het concentratiebureau (nee ik typ het niet verkeerd) dat mijn peuter flesverslaafd is en met hoge nood uit een rietjesbeker moest gaan drinken. Met veel pijn en moeite heb ik mijn peuter abrupt een rietjesbeker onder zijn neus geschoven, want ja stel je voor dat hij dalijk op de middelbare school nog met babyfles in de klas zit en gepest word door zijn mede studenten! Nu drinkt hij gelukkig al even uit een rietjesbeker en is zijn opstand tegen het afdwingen van de fles inmiddels gesust. Nu kreeg ik bij het laatste bezoek (en ondertussen van menig ander bemoeizuchtige moeder) het verontrustende nieuws dat mijn peuter niet uit rietjesbeker, maar uit een beker moest drinken en vooral 's nachts niet meer. Ik snapte er helemaal niks meer van.

Kolven en borstvoeding geven,  wat krijg je daar veel (voor mij grappige) vragen over! "Doet het geen pijn?" of "Is dat niet heel onhandig?" en soms de conclusie statement "Wat doe je jezelf aan?!". Nou laat ik jullie allemaal gerust stellen. Nee het doet geen pijn en het is juist heel handig. Ik heb altijd de voeding zo in handbereik. Ik hoef er 's nachts niet uit om een flesje te maken. Ik leg hem aan en ga daarna weer lekker verder slapen. Het is de perfecte voeding gemaakt voor mijn baby en ik bespaar mijzelf ook nog eens een hele hoop geld! Eerlijk is eerlijk. Borstvoeding is niet gemakkelijk in het begin. Je kan last krijgen van bijv. tepelkloven en die stuwing fase is ook geen pretje. Maar net als de zwangerschap, is het gewoon een kwestie van doorbijten en vooral veel naar jezelf luisteren. Trek je het echt niet meer? Maak het jezelf dan niet moeilijker en stop er dan gewoon mee. Deze borstvoedingsperiode is pittiger dan bij mijn twee oudst

Daar is hij dan eindelijk, mijn eerste werkdag na mijn zwangerschapsverlof van maar liefst 22 weken (leuk als je nog zoveel vakantieuren over hebt en je spruit besluit bijna 2 weken later te komen)! Menig moeder verklaard mij voor gek, maar man wat ben ik eraan toe om weer te werken! De moeders die zeggen "ik heb geen kinderen genomen om ze naar de opvang te brengen": je bent toch ook niet getrouwd om 24/7 met je man door te brengen?! Ik niet hoor! Opgesloten met een peuter terwijl je lichamelijk bijna niks meer kan om vervolgens met diezelfde peuter en een baby opgesloten te zitten in huis waar maar geen eind komt aan het huishouden en dat wassen. Oh help dat wassen! Wat ben ik blij dat ik weer wasdagen heb in plaats van gewoon was. Gewoon weer contact met de buitenwereld en ook je eigen persoon zijn, is zó fijn! Even niet alleen maar mama en huisvrouw zijn. Ook eens met andere volwassenen te praten dan alleen met je kinderen. Nou deze mama is blij dat ze weer aan het