De avonturen van de loedermoeder

Even een frisse neus gehaald met de jongens en fris was die zeker! Brr! Maar ja na aanrader van ons maatschappelijk werkster toch maar gedaan zodat met name onze kleuter Tyler even zijn energie kwijt kan en dat is nodig geloof me! Ik was eigenlijk aan het twijfelen om het te vertellen, want ergens schaamde ik mij ervoor, maar aangezien ik van meerdere (loeder)moeders gelijksoortige verhalen heb gehoord, durf ik het toch uit te spreken. Tyler heeft mij bedreigd. Of het echt gemeend was, of hij echt weet wat hij gezegd heeft? Ik denk het niet. Maar dat maakt het niet minder zwaar.  "Ik ga een gevaarlijke mes pakken en jou dood maken!" schreeuwt Tyler boos naar mij toe. Uit schrik en eigenlijk gewoonweg van verbazing reageer ik niet eens op deze toch wel kwalijke bedreiging. Het duurt dan ook even voordat ik dit überhaupt besproken heb met mijn man die vervolgens met onze kleuter in gesprek gaat. Maar die lijkt zich het incident helemaal niet te herinneren.  De dagen erna is het

Ook al geniet ik echt wel van de Kerstdagen (ben echt geen Grinch, echt waar!), ben ik ook wel héél erg blij dat ze weer voorbij zijn. Al die spanning bij die kinderen. Vooral bij onze kleuter die zonder die spanning al een hele uitdaging is! Nieuw speelgoed die de Kerstman 's nachts onder je kerstboom neerlegt, waardoor ze heel moeilijk in slaap vallen en kneitervroeg wakker zijn. Gooi daar nog een hele hoop rest chocola van Sinterklaas en van die "leuke" adventkalender erbovenop en je hebt het perfecte recept voor een hyperactieve maar ook oververmoeide dwarse en soms panisch lachende (haast wel bezeten) kleuter!  Daarnaast ga ik zelf ook niet zo goed onder al het gestress vooraf. Want zeg nou eerlijk dames, wij organiseren de hele boel. Als het aan de mannen had gelegen had het hele gebeuren niet eens plaats gevonden. En ook al zeggen ze dat ze er toch geen behoefte aan hebben, uiteindelijk zijn ze er toch reuze blij mee dat je dit alles weer gefixt heb en gaan ze er e

Dag Kerstontbijt/diner! Vind het helemaal best hoor. Heb mij er eigenlijk allang bij neergelegd met al die maatregelingen die geen drol blijken te werken. Dus gooi alles maar even in lock-down, kijk maar! Maar even serieus.. Die drie daagjes school nog? Alsof dat zo'n gigantisch zwaar verschil maakt? Echt heerlijk met een ADHD-er/autist in huis die absoluut niet tegen zulke kortdag veranderingen kan! En los van ADHD/autisme of wat dan ook. Kinderen hebben structuur nodig. Wat was het ook alweer? Rust, reinheid en REGELMAAT? Juist ja. Iets wat erin geduwd word bij kersverse ouders en nu gewoon zo de plee door word gespoeld door de overheid.  Wat ook zo heerlijk is als je met een burn-out thuis zit vanwege die drukte in die winkels en dan nu eindelijk nadat je eerst heb moeten instorten van ellende, die winkels dicht gaan. Echt geweldig dit. Lekker op tijd ook allemaal. Black Friday door laten gaan, maar wel deze maatregelingen met/rond Kerst. Echt super! Wat hebben we toch een gewel

En dat zijn het. Donkere dagen. Niet alleen is het letterlijk sneller donker, maar op de één of andere manier, zoals een vriendin van de week beaamde, zijn deze laatste maanden van het jaar voor ons altijd zwaar. Er gebeuren altijd dingen die heftig zijn op emotioneel vlak zoals nu met mijn schoonvader en tante die slecht in het ziekenhuis liggen met C.  Daarnaast lijkt het haast wel een gewoonte dat we aan het eind van het jaar financiële tegenliggers krijgen. Dan komt er nog de druk van die zogenaamde vrolijke feestdagen die hier meer onaangename prikkels veroorzaken dan écht vreugde en bijna al onze verjaardagen zijn dan ook nog eens rond die "gezellige feestdagen".  Vanochtend bracht ik de twee oudste jongens naar school en de jongste naar de gastouder. Toen ik naar huis liep schoot ik vol met tranen. Want pas als die kinderen er niet zijn, merk je pas écht hoe je je voelt. Alhoewel je het wel duidelijk kan merken aan mijn opvliegendheid (met name in de ochtend), hou ik m

Dag Sinterklaasje dahaag dahaag Zwarte Piet! Wat een verschrikking ieder jaar weer. Je zou toch bijna dat Zwarte Piet gezeik voor lief nemen en dat hele shitfeest naar de gal willen laten gaan. Bijna hè bijna! Sowieso zijn de kinderen de dagen voor 5 december hyperactief, nerveus, overgeprikkeld en gewoon niet te genieten. Dan komt er nog bij kijken dat niet iedereen een groot budget (zoals wij) hebben voor dit hele gebeuren. Als er dan even geen cadeau maar wat lekkers in de schoen zit is dat natuurlijk een hele teleurstelling want 'Pietje heeft wel een cadeautje in zijn schoentje gekregen'. Iedere avond een schoentje zetten en liedje zingen terwijl je eigenlijk al zou willen dat ze in bed zouden liggen. Dan nog voor elkaar zien te krijgen dat je cadeautjes koopt als de kinderen op school zitten. Helemaal een succes in Corona tijd terwijl je de moord stikt met zo'n mondkapje op. Echt top joh! Soms heb je ook nog het geluk dat je een wakkere baby bij je hebt die je ondertus

Velen van jullie weten het al, maar niet iedereen (niet dat iedereen het perse hoef te weten maar ik schrijf hier nu eenmaal makkelijk dingen van me af) maar ik zit momenteel thuis met een burn-out. Het werd mij even allemaal teveel. Mijn thermometer liep te vol en ik stond op standje overleefmodus. Er is momenteel zoveel gaande in ons leven en met alle toestanden momenteel ook in de wereld met de grote C. Was het voor mij allemaal niet meer vol te houden op de werkvloer. Dus ik heb aan de bel getrokken en zit nu sinds vandaag thuis. Gisteren was ik één bonk stress. Ik voelde het door mijn hele lijf. Mijn rug doet al weken pijn en mijn hoofd bleef maar malen en malen (met flinke hoofdpijn als gevolg daarvan). Na een gesprek met mijn psycholoog en maatschappelijk werker was het voor mij overduidelijk: ik moet even gas terug nemen. Maar die daadwerkelijke stap maken, is voor mij heel zwaar geweest. Ik heb zo'n groot verantwoordelijkheidsgevoel om iedereen te pleasen waardoor ik mij z