De avonturen van de loedermoeder

Je moet niet denken dat als ik ergens heel precies mee bezig ben en geordend dat ik dit altijd ben en dit perse bij autisme hoort. Want als er iemand chaotisch is, ben ik het wel. Ook hou ik niet van een te geordend huis, werkvloer of wat dan ook, maar juist wel van een beetje georganiseerde chaos.  Ik ben heel creatief. Zeker als ik daarvoor de ruimte krijg. Als ik die creativiteit niet kwijt kan, kan ik echt heel depressief worden. Ik haat het om in een sleur terecht te komen. Eentonig inpakwerk of ICT bijv. zoals menig mens denkt dat bij autisme hoort, zou een totale nachtmerrie zijn voor mij.  Sociaal emotioneel kom ik niet goed mee met "de rest". Voor de rest ben ik gewoon een creatieve intelligente vrouw van 32 die totaal geen tekenen van OCD vertoon. Sterker nog ik ken een vrouw met ADHD die nog veel georganiseerder is dan ik en daar zelfs haar beroep van heeft gemaakt! Wat ik bedoel te zeggen is, is dat het beeld van autisme te vaak nog een vertekend beeld is (overige

 "Jij hebt echt zoveel gezichten" wordt mij weer eens toegeroepen door een fotograaf. "En ze staan je allemaal goed". Waar was jij toen ik klein was, toen ik zo erg mijn best deed om 'erbij te horen'? Want daar ben ik heel mijn jeugd mee bezig geweest, om erbij te horen. Vanaf jongs af aan merkte ik namelijk al heel vroeg dat ik anders was dan de rest.  Met de jaren werd ik echter steeds beter in het verbergen daarvan. Zeker nadat ik door mijn beste vriendin in aanraking kwam met acteren. Het was zoveel gemakkelijker om iemand anders te spelen. Iemand waarvan het personage en het script al geschreven was.  Toen ik moeder werd en een traumatische ervaring had meegemaakt, veranderde dit echter. Het 'acteren' ofwel camoufleren (weet ik nu) lukte mij niet meer zo goed zonder door de mand te vallen. Ik kreeg weer steeds vaker miscommunicatie met vrienden en zelfs met collega's omdat zij mij verkeerd begrepen of ik hen. Daarnaast was het met een kind,