De avonturen van de loedermoeder

Als je steeds vaker wat tijd voor jezelf vind, merk je dat je ook een wat "leukere" ouder/partner kan zijn. Van het weekend zijn we gezellig naar Superhero Sunday geweest bij het Hollywood Event Center in Rotterdam. Eenieder die ons kent weet dat wij dol zijn op superhelden. Ik bedoel onze jongste zoon heet niet voor niets Marvel! Maar die fascinatie voor superhelden komt niet zomaar ergens vandaan. Superhelden zijn geen superhelden om hun superkrachten. Ze zijn superhelden door hun daden. Ook al ben je zo sterk als de Hulk, zo snel als Flash en kan je vliegen net als Superman, als je er niets zinvols mee doet, zijn al die krachten niets waard. Mijn superheldenkracht is dat ik heel goed het overzicht kan houden in de planning van het hele gezin. De orde in de chaos: dat ben ik! Alleen om dit te zijn, moet ik dus zo nu en dan gas terug nemen. Even rustig een boek of tijdschrift lezen, een dagje naar de sauna met een vriendin of gewoonweg op de bank hangen en mijn eigen serie

Wat als ik je vertel: "dit wordt jouw beste jaar ooit"? Ik wed dat het eerste wat je doet is lachen. Het tweede wat je doet, is twijfelen. Twijfelen of ik het meen en als ik het dan meen of het wel waar kan zijn. Lach er eens niet om en twijfel niet. Stel je eens voor dat dit inderdaad jouw beste jaar ooit zou worden. Hoe zou die er dan uitzien? Ineens zijn er allemaal mogelijkheden. Tijdens de seminar " Jouw beste jaar ooit! " van 365dagensuccesvol zijn mijn ogen geopend. Mijn missie van dit jaar was al duidelijk: rust en meer tijd voor mezelf. Maar hoe? Dat was mijn grote vraag. Ik scheur dag 4 van de kalender van 365dagensuccesvol. "Je hoeft niet de ladder te zien om de eerste stap te zetten." Hoe mooi is dat? Heb ik meteen antwoord op mijn brandende vraag! De eerste stappen zijn gezet. Ik heb gekozen om deel te nemen aan deze geweldige seminar samen met mijn vriendin Maaike en heb hierna heerlijk samen nagekletst en tapas gegeten tot in de late uurtjes

Na mijn vorige blog " Zoektocht naar rust " ben ik nagegaan bij mijn lezers wat rust nu voor hun betekende. Daar werd mijn conclusie bevestigd: rust is voor iedereen anders. In alle rust een boek lezen, een sauna bezoeken met een vriendin, maar ook juist een bezigheid zoals hardlopen werden benoemd. Rust is dus heel persoonlijk, maar één ding is hetzelfde: we krijgen het te weinig. Of nou ja krijgen, nemen.  Want dat is het. We nemen geen of te weinig tijd voor onszelf en om rustmomenten in te plannen. Gek ook eigenlijk dat zoiets ingepland moet worden. Dat laat al zien waar de oorzaak van het probleem ligt. We denken vaak te weinig tijd te hebben hiervoor. Maar als je eens gaat kijken wat je in een dag doet, zal je genoeg momenten vinden waar je (al is het maar een kwartiertje) een momentje voor jezelf in zou kunnen "plannen". We kiezen er alleen bewust voor om deze in te plannen met andere activiteiten die wij een prioriteit geven. Zoals huishoudelijke taken bijvo

Na mijn (autistische) meltdown van vorige week (lees ook:  Gewoon een beetje rust ) wist ik het zeker: mijn goede voornemen voor dit nieuwe jaar ben ikzelf, de zoektocht naar (innerlijke) rust en meer me-time. Me-time spreekt voor zich. Maar wat is rust nu precies? Ik bedoel, om te weten waar je nu écht naar op zoek bent, moet je ook wel weten waar je naar zoekt natuurlijk. Ik ben op zoek gegaan naar de definitie van rust. Zoek het maar eens op. Rust is niet in één woord te omschrijven. Ik telde maar liefst 13 verschillende betekenissen en ik vermoed dat dát nog niet eens alles is. Ik ben bij mezelf nagegaan wat rust dan voor mij betekent. En toen.. toen was het stil. De ironie.  Waar ik van geniet is in de ochtend rustig mijn warme kop koffie drinken en door social media scrollen nadat ik al een halve dag erop heb zitten met het wakker maken van de kinderen, zelf aankleden en hun helpen met aankleden, het bijsturen van mijn autistische tiener die de helft vergeet van wat hij moet doen

Nadat manlief zegt dat het misschien beter is dat hij compleet vertrekt met de kinderen zodat ik de rust heb waar ik naar verlang bedenk ik mijzelf wat ik hier nu eigenlijk mee bedoel. Ik bedoel als ze weg zijn, vind ik ook geen rust.  Ik denk aan naar de wc gaan terwijl mijn peuter hard op zijn tablet slaat omdat er weer een reclame voorbij komt. Terwijl ik probeer mijn bevallingen te herleven op de wc roep ik mijn peuter om hem te helpen voordat hij zijn gloednieuwe tablet verrot maakt. Dat had ik nooit moeten doen. Ik had eindelijk rust! What was I thinking?! Met iedere reclame (die na 2 seconden alweer lijkt te verschijnen in dat rot spel) staat hij weer naast de wc-deur: "mammmaaaa?".  "Ik wil drinken." Niet "mag ik alsjeblieft drinken mama?" zoals ik hem al miljoenen keren heb geleerd en wat hij pas lijkt te begrijpen nadat ik het hem weer heb uitgelegd waarna hij weer Alzheimer lijkt te hebben. "Ik ga eerst mijn handen wassen, want ik heb gepoe