Het is nu alweer meer dan twee weken verder sinds je ons verlaten hebt. De dagen lijken voorbij te vliegen, maar daarentegen lijkt de tijd stil te staan. Het valt soms nog steeds niet te bevatten dat je er niet meer bent. Dat je nooit meer zal bellen op verjaardagen, als je hoort dat ik weer goed ziek bent of als je weer een deel van je meubilair aan ons wilde schenken. Nu staat jouw koelkast en kast in ons huis. Je buddha's. Een canvaslijst met een mooie foto van jou. Je bent in ons huis zoals je in onze harten altijd zal zijn, maar God oh God wat missen we jou! Het idee dat je onze derde zoon nooit zal zien, leren kennen en vasthouden. Die pijn gaat nooit meer weg. Maar je moet door. Doorgaan na verlies is zoiets moeilijks. Ik denk dat die pijn ook nooit helemaal weg zal gaan. In die 11 jaren dat ik je heb leren kennen heb ik leren begrijpen waarom je zo dierbaar was voor mijn man en zijn familie. Je nam iedereen zoals hij of zij is, maar had ook geen blad voor de mond als je h
"Een loedermoeder is een imperfecte moeder die af en toe het huishouden en de verzorging van de kinderen laat versloffen. Een loedermoeder is per definitie geen slechte moeder, maar een moeder die op sommige momenten een steekje laat vallen." Bron: www.ensie.nl