De avonturen van de loedermoeder

Iets wat ik doe als ik moeilijkheden ervaar (zoals een krijsende tegenstribbelende baby) als er mensen om mij heen zijn zoals kennissen, collega's of vreemden: lachen! Als een boer met kiespijn! Gisteren was een verdomd pittig dagje voor deze mevrouw kan ik je vertellen! De dag begon met 2 uurtjes op therapeutische basis werken in de winkel die dit keer natuurlijk voor het eerst ook nog eens weer volledig open was! Even voor de mensen die mij pas zijn gaan volgen: ik heb 5 maanden thuis gezeten met een burn-out omdat door Corona de mondkapjesplicht ingevoerd werd en dit akelig veel flashbacks gaf aan de gewapende overval die ik heb meegemaakt 4 jaar geleden. Hierdoor, door een steekpartij bij mijn man 11 jaar geleden en nog wel wat meer shitzooi ben ik vastgesteld met PTSS en krijg hiervoor EMDR therapie. Om toch te kijken of ik het nu beter aan kan in de winkel, werk ik nu dus sinds vorige week 3x per week 2 uurtjes op therapeutische basis (oftewel ik ben er eigenlijk niet). Dit

Soms kunnen we je achter het behang plakken (of in de sloot dompelen) omdat we denken dat je niet luistert, maar je zit dan in je eigen wereldje of begrijpt ons gewoonweg niet. Dat vergeten we nog wel eens. Ook omdat jij niet de enige in huis bent die dit zo ervaart. We begrijpen soms elkaar niet. Het hele huis is iedere dag weer overprikkeld en vaak overprikkelen zij elkaar, want dan is het voorspelbaar. Geloof me dat is zwaar. En weet je wat dan vervelend is? Als je te horen krijgt: maar iedereen krijgt tegenwoordig een stempel. Of iedereen heeft wel iets van autisme. Alsof het niets is, alsof wij ons niet zo aanstellen moeten. Zo voelt dat dan. Ja, we hebben allemaal karaktereigenschappen van autisme, maar nee meneer/mevrouw: we hebben niet allemaal iets van autisme. Anders hebben we ook allemaal iets van ADHD, ADD, borderline, bipolaire stoornis, schizofrenie en weet ik het allemaal. Snap je nu een beetje hoe raar het klinkt als je zoiets zegt? Denk dat vaak mensen niet inzien wa