Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s
Bekijk jezelf eens goed in de spiegel en leer te houden van jouw spiegelbeeld! Dat heb ik laatst gedaan bij de livedag van MomBody&Mind . Een spiegelsessie. En ik ben niet ineens magisch genezen van een slecht zelfbeeld hoor. Maar wat een eye-opener was dat zeg! In eerste instantie wilde ik niet gaan, want ik vond dat ik het niet verdiende om hierbij aanwezig te zijn. MomBody&Mind is een mooi eigen bedrijf opgericht en geleid door de lieve Adinda. Een bedrijf die samen de liefde voor je mamalijf probeert terug te winnen. Die je doet beseffen wat de dieetcultuur is en dat die er mede voor zorgt dat jij jouw (mama)lijf niet meer lief hebt. Maar voor mij voelde het altijd alsof ik daar niet in thuis hoorde. Ik bedoel ik ben immers niet druk met diëten geweest om af te vallen, maar om bij te komen. Wat zeur ik nou? Ik heb toch een dun lijf, dus ik heb toch alles wat een mama/vrouw zou willen? En dat is waar ik mijzelf tekort schiet. Waar een hoop vrouwen die worstelen met hun lich