Doorgaan naar hoofdcontent

Geef jezelf de respect en liefde die je verdient

Bekijk jezelf eens goed in de spiegel en leer te houden van jouw spiegelbeeld! Dat heb ik laatst gedaan bij de livedag van MomBody&Mind. Een spiegelsessie. En ik ben niet ineens magisch genezen van een slecht zelfbeeld hoor. Maar wat een eye-opener was dat zeg! In eerste instantie wilde ik niet gaan, want ik vond dat ik het niet verdiende om hierbij aanwezig te zijn. MomBody&Mind is een mooi eigen bedrijf opgericht en geleid door de lieve Adinda. Een bedrijf die samen de liefde voor je mamalijf probeert terug te winnen. Die je doet beseffen wat de dieetcultuur is en dat die er mede voor zorgt dat jij jouw (mama)lijf niet meer lief hebt. 

Maar voor mij voelde het altijd alsof ik daar niet in thuis hoorde. Ik bedoel ik ben immers niet druk met diëten geweest om af te vallen, maar om bij te komen. Wat zeur ik nou? Ik heb toch een dun lijf, dus ik heb toch alles wat een mama/vrouw zou willen? En dat is waar ik mijzelf tekort schiet. Waar een hoop vrouwen die worstelen met hun lichtgewicht, zichzelf mee tekort schieten. Ik weet nog dat ik zwanger was en dacht eindelijk in gewicht aan te komen. Ik was helemaal trots tot ik bij de weegschaal van de verloskundige ging staan. Te licht, weer! Ik moest echt nog wel meer aankomen, want dit was niet "gezond". Ik moest door mijn misselijkheid en vermoeidheid (met nog een kleuter) maar meer eten tussendoor maken voor mezelf. Hele dieëtplannen kreeg ik mee. 

Ik heb het doel uiteraard niet behaald. En dat voelde als falen. Falen terwijl ik drie kerngezonde jongens ter wereld had gebracht en bijna vijf jaar borstvoeding heb gegeven met datzelfde lijf aan die kerngezonde jongens. En nog voelde het als falen, want ik was niet aangekomen wat ik moest aankomen. Vervolgens bij het consultatiebureau te horen krijgen dat je kinderen ook niet genoeg aankomen. Het is echt ongelooflijk wat die wereld met je doet. 

Ik weet nu wel beter. Ik ben goed zoals ik ben en onze jongens ook. Wij zijn gewoon anders gebouwd. Maar het uitvoeren in de praktijk is een ander verhaal. Dit zal ook wel nog even kunnen duren of wellicht nooit helemaal komen? Jarenlang aan pesten omdat men bij mij letterlijk mijn ribben kon tellen vroeger als jonge meid, hebben dat er nu ook niet bepaald gemakkelijker op gemaakt. En toen de leraar op de middelbare school aan mijn vriendinnen vroeg of ze een oogje op mij wilde houden omdat ze dachten aan boulimia, was het helemaal gedaan met mijn zelfbeeld. Want ja, als je zo dun bent, moet je natuurlijk wel mentaal ziek zijn. Maar ik probeer nu wel wat vaker in de spiegel te kijken en te leren houden van wat ik daar zie. Of in ieder geval tevreden te zijn met wat ik zie.

De dieetcultuur werkt twee kanten op. Ik ben het levende bewijs. Je bent nooit "goed" genoeg. Je bent te dun, je bent de dik. Maar niet alleen de dieetcultuur is wreed. Het hele vrouw/moeder zijn en de verwachtingen hierbij zijn wreed. Als moeder werk je teveel of juist te weinig. Je doet te weinig mee met schoolactiviteiten of juist overdreven te veel. Je voed je kinderen te soft op of te streng. Je kleed je als vrouw te sexy of te preuts. Je bent te extrovert of te introvert. Het is toch nooit goed genoeg! 

Kijk naar waar jij voor staat als mens! Jij verdient respect als mens. Als jij jouw verhaal/jouw mening deelt op social media, geeft dit niemand het recht om jou als persoon neer te halen of respectloos met jou om te gaan. Al is het over jouw kijk in het leven, jouw keuze in opvoeden of over je lichaam. Niemand heeft dit recht. Zoals geen enkel persoon het recht heeft om jou met een vinger aan te raken als jij in een kort rokje buiten loopt! Iedereen verdient respect. We hoeven elkaar niet te mogen of dezelfde mening te delen. Maar we moeten wel respectvol met elkaar blijven omgaan. Ik bedoel hoe kan je respect verlangen als je dit zelf niet geeft?

En dat moet je ook met jezelf doen! Kijk jezelf iedere dag in de spiegel aan en respecteer ieder deel van jezelf. Want je bent en blijft een persoon die dit verdient. Zelfliefde is alles en liefde van anderen is een mooi extraatje. Ik bedoel hoe kan je van anderen houden, als je niet van jezelf houdt?  Ja dat dus! 


        Tijdens de livedag heeft iedereen een mooie fotoshoot gekregen van Tirza Tuit Fotografie. Deze foto is één van mijn fotoshoots. Prachtige foto's bedankt!




Reacties

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er