Het is niet niks! Sowieso is verhuizen al een hele stap en als je dan ook nog van de kleuterklas naar groep 3 gaat, dan is dat al helemaal een grote verandering! Avonden huilen omdat hij zijn vriendjes zo mistte. "Niemand wilt met me spelen". Het was zo hartverscheurend!
Ik probeerde me er maar van te overtuigen dat ik de goede beslissing had gemaakt door te kijken naar hoe we erop vooruit zijn gegaan in deze woning. Ik bedoel.. Hij kan spelen voor de deur. Dat alleen al is al genoeg reden om te gaan verhuizen! Hij heeft een grote slaapkamer welke ook nog beetje bij beetje omgetoverd wordt in een waar speelparadijs. Hij heeft een geweldige zwemles nu hier. In een heerlijk klein groepje. De kinderboerderij en tig speeltuinen en een groot park praktisch naast de deur!
Enorm gedoe met onduidelijke school e-mails, een gymzaal waar ik niet wist dat hij heen moest óf waar die moest zitten. Gymschoenen die ergens ingepakt in een verhuisdoos zaten. Haasten om op tijd op school of op tijd thuis te zijn om aan te sluiten in de door mij verzorgde Teams trainingen.
Het was heel veel knuffelen met hem, heel veel praten, heel veel lieve woorden toefluisteren terwijl ik eigenlijk helemaal gesloopt was en het liefst zelf al m'n ogen dicht had willen hebben. Maar uiteindelijk is het het waard geweest! Die slapeloze nachten! Hij kwam bij het ophalen van de speeltuin ineens met een vriendje aanlopen! "Wat leuk!" bemoedigde ik hem meteen al aan en vroeg naar de naam van zijn nieuwe vriend. Dat kon hij me dan nog niet vertellen. Maar goed, het was een start!
Ook tijdens het uitlaten van de hond, iets wat ik nu hier gewoon ontspannend vind om te doen, kwamen we nieuwe vriendjes tegen van school! Hij begint steeds meer uit zijn schulp te kruipen en hij zei zelfs dat hij het leuk hier vond! Zelfs leuker als zijn vorige buurt! Ik slaakte een diepe zucht van opluchting. Gelukkig! Toch een goede keuze gemaakt. Verhuizen is niet niks. Helemaal niet als je een mama bent van een kindje die naar groep 3 gaat..
Reacties
Een reactie posten