Soms kunnen we je achter het behang plakken (of in de sloot dompelen) omdat we denken dat je niet luistert, maar je zit dan in je eigen wereldje of begrijpt ons gewoonweg niet. Dat vergeten we nog wel eens. Ook omdat jij niet de enige in huis bent die dit zo ervaart. We begrijpen soms elkaar niet.
Het hele huis is iedere dag weer overprikkeld en vaak overprikkelen zij elkaar, want dan is het voorspelbaar. Geloof me dat is zwaar. En weet je wat dan vervelend is? Als je te horen krijgt: maar iedereen krijgt tegenwoordig een stempel. Of iedereen heeft wel iets van autisme. Alsof het niets is, alsof wij ons niet zo aanstellen moeten. Zo voelt dat dan.
Ja, we hebben allemaal karaktereigenschappen van autisme, maar nee meneer/mevrouw: we hebben niet allemaal iets van autisme. Anders hebben we ook allemaal iets van ADHD, ADD, borderline, bipolaire stoornis, schizofrenie en weet ik het allemaal. Snap je nu een beetje hoe raar het klinkt als je zoiets zegt? Denk dat vaak mensen niet inzien wat ze nu eigenlijk zeggen. Vaak wordt autisme verward met OCD. Of gezien zoals Sheldon van Big Bang Theory (die overigens niet eens autisme heeft volgens de auteurs). Dat is het ook, de voorbeelden zijn niet juist. Wat is het dan wel? Waaraan merken wij het bij Jason?
Nou zoals ik al eerder dus zei: hij begrijpt ons vaak niet of zit helemaal in zijn eigen wereld. Dan lijkt hij helemaal van de aardbodem te zijn verdwenen en zweeft daar ergens in die ruimte in zijn hoofd. Hij loopt al vanaf kleins af aan op zijn tenen en zo ook spreekwoordelijke tenen eigenlijk want alles komt harder binnen. Geluiden, smaak en hoe iets aanvoelt. Stel je voor dat je een sponsje aanraakt en dat voelt dan alsof je een egel aan het aaien bent. Of als je klasgenootjes hoort die door elkaar schreeuwen dat klinkt alsof je bij een concert aanwezig bent. Of als je dan een beetje gekruid eten hebt, dat dan lijkt alsof je een rauwe chilipeper naar binnen aan het werken bent. Nou dat dus. Alles wordt versterkt.
Ik zal er even duidelijk bij zeggen dat dit is hoe wij autisme ervaren bij Jason. Niet dat ik dadelijk allemaal verwijten krijg van anderen die dit helemaal niet zo ervaren.. Want dat is het ook. Autisme is niet één ding, één kenmerk of zelfs niet allemaal dezelfde kenmerken. Daarom is het zo lastig uit te leggen! Maar ik probeer het toch. Kort gezegd is autisme (in mijn belevenis) een slecht(er) inlevingsvermogen, wegdromen/dagdromen en moeilijk of niet tegen prikkels kunnen (ruiken, horen, proeven, voelen en zien). Ook zijn het zeer unieke kindjes. Waar de meesten in de klas op voetbal of judo zitten, zit die van ons (net als ik vroeger) op theater. Ook zijn ze heel creatief. Jason is ontzettend goed in tekenen. Vaak als ze iets leuk vinden, zoals hij dat heeft met gamen, Pokémon, BeyBladen en anime. Dan verdwalen ze daar helemaal in.
De eerste signalen waren vroeger al. Hij liep eigenlijk altijd aldoor op zijn tenen waarvoor wij ook naar de fysiotherapeut zijn geweest, wat niet mocht baten dus. Als we met hem praatten kon hij ons niet (lang) aankijken. Spreekwoordelijke zinnen of grapjes nam hij altijd letterlijk/snapte hij niet. Ook had hij veel huilbuien, een slecht zelfbeeld ("ik kan dat niet") en leek hij er nooit echt "bij te horen". Naast de diagnose ASS heeft Jason ook ADHD wat in vele opzichten ontzettend veel lijkt op ASS. Het enige verschil zit hem in de drukte denk ik. De drukte in zijn hoofd en lijf. Iemand met autisme hoeft niet direct druk te zijn of het druk te hebben in zijn of haar hoofd. Het kan ook een kalm ingetogen persoon zijn. Sterker nog, in extremere vormen kan een autist helemaal niet communiceren.
Duidelijkheid en structuur is bij ieder kind belangrijk, maar een kind met autisme nog net iets meer. Een volwassenen met autisme trouwens ook. Plotselinge veranderingen kunnen hen helemaal van streek maken. Zelfs als iemand bijv. plotseling op bezoek komt. Dat gebeurt hier dus ook bijna nooit.
Ik vind het lastig om uit te leggen aan anderen eerlijk gezegd. Omdat ik enkel mijn mening kan geven. Exact vertellen wat het inhoudt kan naar mijn mening niemand. Iedere autist is anders, ervaart het anders, maar toch weet je voel je dat autisme er is. Klinkt misschien heel stom, maar zo is het wel. Zo voelt het wel. En nu in die jaren dat ik onze tiener ben gaan ontdekken/ervaren, zijn handboek, heeft dit voor mijn wereld ook mijn ogen geopend. Of het ook écht zo is, dat weet ik nog niet. Daar kom ik binnenkort hopelijk achter. Maar laat ik zeggen, dat ik denk dat hij het niet van een vreemde heeft! Wordt vervolgd.
Iedereen een fijne Wereld Autisme Dag en Goede Vrijdag!
Reacties
Een reactie posten