Doorgaan naar hoofdcontent

Ons verhuisavontuur

Zoals jullie misschien al hadden meegekregen, zijn wij bewoners (oké nog eventjes geduld hebben) van een mooie nieuwe eengezinswoning! Iets waar we al jaren van dromen is eindelijk werkelijkheid geworden! Jullie weten dat ik iedere week blog over mijn zoektocht naar rust en meer tijd voor mezelf maar nu is dat toch wel extreem lastig om te vinden, laat staan om over te bloggen!

Toen bedacht ik mij ineens toch enigszins in het kader van "rust", waarom niet even deze Mamaplaats-"in-de-schijnwerpers"-blog topic even on hold zetten en lekker bloggen over ons verhuisavontuur? Wat een relatie-test is dat zeg, verhuizen! Ook al ben je en woon je al jaren samen, mijn hemel! Ik neem jullie weer lekker mee in ons nieuwe verhuisavontuur. Van begin tot eind.

Niets is wat het lijkt!

De eerste "ruzie" begon al voordat we überhaupt het huis hadden! We hadden een andere woning bezocht en daar waren we verliefd op geworden. We stonden er op de vijfde plek en iedereen was komen opdagen bij de bezichtiging en geïnteresseerd, dus was dat eigenlijk al verdoemd om te mislukken. Toen kwam daar nog eens bij dat we op onze huidige woning op de eerste plek stonden! Deze had één slaapkamer minder en leek ook eens stuk kleiner. En manlief had zoiets: als we het dan doen, dan gelijk goed! Nou met zo'n instelling komt er al een bepaalde sfeer. Dat te bedenken dat ik bijna op het punt stond om de bezichtiging af te zeggen. Zo'n negatieve lading gaf hij bij dit huis. 

Gelukkig bedacht ik een goed plan. We gingen dat weekend een dagje naar Madurodam met het gezin en een beste vriend. Waarom dan op de terugweg niet al meteen gluren bij dat huis?! Nou dat was mijn beste idee ooit! Bij het zien van het huis aan de buitenkant was manlief al veel optimistischer. 

Bij de bezichtiging zagen we pas echt hoe groot het huis eigenlijk was! En die ene slaapkamer minder was geen ramp, want man man man wat een grote zolderkamer! Zo zie je maar.. Niets is wat het lijkt! Ga gewoon langs bij de bezichtiging. Ook al sta je op de 20e plek, het kan je soms nog verbazen hoe iets kan lopen. Baat het niet, schaadt het niet. 

En nu hebben we dus eindelijk na jaren zoeken ons mooie paleisje. Zo ontzettend blij en dankbaar. Het had zo moeten zijn.

Hoe verliep het huren/kopen van jullie huis? Stonden jullie heel ver in de lijst of bleek de woning toch heel anders dan verwacht? Ik lees het graag terug in de comments!







Reacties

Populaire posts van deze blog

Als de roze wolk een grijze blijkt

En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen! Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Je hebt onze hulp niet nodig

Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s