De avonturen van de loedermoeder

Ieder huishouden, ongeacht kinderen of niet (met kinderen wel des ter meer lijkt het) heeft er last van: het sokkenmonster! Althans voor zover ik weet heb ik nog nooit iemand gehoord die er geen last van heeft. Na het wassen blijf je met een aantal enkele sokken zitten waarvan je hun wederhelft nooit meer terug vind. Het probleem is bij ons is dat er geen eind aan de was komt en ik dus ook niet weet of de sokken echt verslonden zijn aan het sokkenmonster of nog ergens ronddwalen. Dus ik ben op zoektocht gegaan naar de verloren sokken. Onder ieder bed, onder de bank, kasten, achter de verwarming, tussen de vuile was. Overal heb ik gezocht. Ook in setjes in de kasten, of ze wel kloppen. Lees: mijn moeder die ook wel eens wasjes voor mij doet - de engel - is een beetje kleurenblind en verward nog wel eens donkerblauw en zwart met elkaar bijv. Dan krijg je setjes zoals deze die ik ontdekte: Na de hele zoektocht in het huis heb ik toch nog deze sokken over. Hoe dan? Verbaas mij

De vraag die je krijgt zo rond de periode van 3 jaar, althans uit mijn ervaring: "Is hij/zij al zindelijk?". Je voelt je haast een verschrikkelijke moeder als het niet zo is. Nu ben ik retetrots op mijn jongste die overdag al best snel zindelijk is. Hij heeft zo nu en dan nog een ongelukje, maar tóch! Bij de oudste, waarbij ik met stickers en beloningen bezig was duurde het een eeuwigheid! Of nou ja dat dacht ik.. Ieder kind zijn eigen ritme. Ik zag een berichtje voorbij komen in een loedermoedergroep hoe zorg ik dat mijn kind zindelijk word. Nou mevrouw heel simpel, je legt ze uit wat het inhoud, wijst ze waar en de rest is aan je peuter/kleuter. Al die trucjes met stickers en beloningen is leuk en aardig. Maar uit ervaring spreek ik dat ze dan alleen maar altijd materialistische dingen verwachten als ze een keer iets goeds doen. Nee hoor deze loedermoeder geef haar peuter nu een knuffel en een high five, of zoals hij het noemt 'High Ty"! En daar is hij mega tro

Een tijdje geleden heb ik een zwangerschaps poudoirfotoshoot gedaan bij dé beste boudoirfotografe ooit: Pascale Dekker,  PD Fotografie . Na het plaatsen van de foto volgde een opmerking van een andere zwangere vrouw die mij echt pijn aan het hart deed. "Ja dat is leuk als je slank bent". Pff, wat word ik daar moe van zeg! Dat zoveel vrouwen nog steeds niet blij zijn met hun uiterlijk en denken dat je maatje 34 moet hebben om mooi te zijn. En wat ik al helemaal niet kan begrijpen is dat een zwangere vrouw die een kind aan het maken is in haar buik (hoe wonderbaarlijk is dat?!) onzeker kan zijn van haar zwangere lichaam of haar lichaam na de zwangerschap. Vergeet niet wat je lichaam allemaal doet of heeft gedaan hè! Ik ga nu niet net doen alsof ik nooit onzeker ben van mijn lichaam en wat zwangerschap ermee doet. Geloof mij die onzekerheid heb ik ook. Zo verdwijnt mijn mooie volle cup D ook binnen no time na de bevalling en borstvoeding, lijkt mijn ene been gebroken zo opgezw

Eindelijk! Daar was hij dan: de eerste schooldag na de zomervakantie! Wat heeft deze (loeder)moeder daar met smart op zitten wachten zeg! Na 6 weken zomervakantie raak je uitgedacht met wat te doen, wil je gewoon weer regelmaat en bovenal even rust! Nu gaat dat bij mij sowieso niet helemaal op aangezien ik nog een niet-schoolgaande peuter rond heb lopen en zal dat de eerstkomende jaren sowieso niet gebeuren aangezien kind nummer drie onderweg is (ben nu 32 weken zwanger van hun baby broertje) maar goed, toch was ik wel blij vanochtend. Zo blij dat ik gewoon zowaar vroeg wakker was, helemaal energiek, mezelf aangekleed en wel en alles klaar heb gezet. Moest echt nog een paar keer knipperen met mijn ogen om te zien dat ik niet nog stiekem aan het dromen was zeg maar.. Zo verbaasd was ik er zelf van! Lekker relaxed ontbeten, aangekleed en gewoon super chill! Waarom lukt dat nu niet altijd?! Op ons dooie gemakje naar school gelopen en had zowaar vanochtend de e-mail doorgelezen en wist