De avonturen van de loedermoeder

Het is de week voor de Kerstvakantie. Gelukkig heeft de Kerstman (lees: Kerstvrouw) alles ver voor Kerst geregeld. Met een tiener, kleuter en peuter heb ik het geluk om zowel een kerstontbijt als -lunch en -diner te mogen maken. Eten kan je niet te vroeg inslaan natuurlijk dus dat wordt een dag van tevoren naar de supermarkt.  Daarbij kan de kerst-outfit ook niet ontbreken. Die had ik al een maand van tevoren gehaald. Op alles was ik voorbereid. Moest ook wel, want ik heb vrijdag mijn rij-examen waarvan ik écht hoop dat ik hem haal voordat mijn theorie verloopt. Oftewel ik kan écht geen extra hooi op mijn vork gebruiken! Met mijn autisme zijn de feestdagen zowel een living hell als vastigheid. En ik maak het mezelf gemakkelijk door alles ver van te voren te regelen. Ik weet dat vandaag de tandartsafspraak voor Jason is en donderdag mijn vrije dag staat helemaal ingepland.  Zie ik maandagochtend een mail in mijn mailbox verschijnen van school. Of we een waxinelichtje op batterijen wille

Wie dat stukje verzonnen heeft in het liedje voor Sinterklaas had zelf nog geen kinderen geloof ik. Ik geloof echt niet dat ieder kind zoet is en al helemaal niet rond Sinterklaas met al de spanning die daarbij komt kijken. Kijkend naar alle perfecte foto's en filmpjes op social media waaronder die van mijzelf, vroeg ik mij toch af waar we het allemaal voor doen? Om uiteindelijk die blije gezichtjes te zien, krijg je dan als antwoord.  Blije gezichtjes bij het open maken van speelgoed waar ze toch al genoeg van hebben of speelgoed wat net niet is wat ze hadden gehoopt. Verdrietige gezichtjes als Sinterklaas de helft vergeten is in de zak te doen (dank U Sinterklaasje) waardoor het jongste meest ongeduldige kind op zijn cadeautjes mag wachten die toch eigenlijk al liever had willen eten en slapen omdat hij doodmoe is.  Om vervolgens overal verscheurd inpakpapier en open gescheurde dozen van speelgoed te hebben liggen en de helft van de LEGO blokjes al onder de bank beland is. Deze m