De avonturen van de loedermoeder

Als moeder ben je een wandelende agenda en telefooncentrale van het hele gezin, je bent schoonmaakster, chefkok, taxichauffeur (of in mijn geval: 9292ov.nl), maatschappelijk en administratief medewerker, psycholoog, eerste hulpdienst, politie-agente, wekker, route-planner, pin-automaat, Wikipedia, bemiddelaar en blijkbaar ook helderziende. Je weet waar alles ligt in huis, maar vraag niet hoe. Je kan alles en zelfs een hele boel tegelijk. Maar moet je dit wel willen kunnen? Waarom is het toch dat (bijna) altijd de moeders/vrouwen al die verantwoordelijkheden op zich nemen? En vaak, net als mij, nog naast hun werk. Werk waar ze mogelijk nog net zoveel (dan al niet meer) verantwoordelijkheden hebben. Wie kan het mij vertellen, want ik wil het graag weten zodat ik er verandering in kan brengen. Ik wil staken. Staken van al die verantwoordelijkheden.  Over het nieuwe schooljaar van onze oudste zoon is nog geen informatie bekend. Bijv. hoe laat hij moet beginnen en in welke les. In de nieuws

Ja niet. Je doet maar wat. Je gaat verder met het leven. Dat is het enige wat echt helpt. Je bezig houden met andere dingen zodat je er niet over na kan denken. Heel slecht ik weet het. Maar eerlijk? Je kan toch niks anders? We hebben hem/haar een mooi afscheid gegeven met heel het gezin. Het was prachtig! Wat kan je dan nog meer? Ik bedoel er is ook niks geregeld op werk, een soort tijd die je standaard vrij kan krijgen bij een miskraam voor het rouwproces. In feite zou dit behandeld moeten worden als bij een overlijden vind ik. Want dat is het. Je kindje is gestorven. Ook al had het nog geen kloppend hartje, ook al was er nog helemaal niet zoveel ontwikkeld. Het is toch het begin van een mensenleven die is beëindigd. Dat noemt men een overlijden toch? Het is dus wel zo dat als je na 24 weken een miskraam hebt (wie verzint dit mensen), recht hebt op 16 weken betaald verlof. Nog zoiets waar niemand wat vanaf weet natuurlijk. Daarnaast waarom pas na 24 weken? Het hartje van een baby beg