De avonturen van de loedermoeder

Moet je nagaan dat je al jaren (in mijn geval 31 jaar) op zoek bent naar een gebruiksaanwijzing voor bijv. je wasmachine (even na te gaan dat je die gebruiksaanwijzing écht nodig hebt). Je wast al jaren zonder en iedere keer komt de kleding er verkeerd uit. Of het is kleiner geworden, of verkleurd of het is te nat. Mensen die de gebruiksaanwijzing wel hebben (of hem simpelweg niet nodig hebben) zie je om je heen en hun was komt er allemaal "gewoon" uit. Droog, de juiste maat en niet verkleurd. Maar als je vervolgens om hun gebruiksaanwijzing vraagt, krijg je die in één of andere buitenlandse taal.  Als je eenmaal hebt uitgevonden welke taal het is, probeer je via Google Translate alles te vertalen, maar de zinnen die hij ervan maakt kloppen niet helemaal. Nou zo. Zo ervaar ik het dagelijks leven na mijn diagnose. Ik begrijp nog steeds geen snars van de wereld, maar ik hoef in ieder geval niet meer te doen alsof ik die gebruiksaanwijzing wél heb.  Ik bleef namelijk maar de vra

Je weet wel als je zwanger bent dat je dingen net iets sterker ruikt dan de rest? Nou dat heb ik eigenlijk al heel mijn leven. Hoge, eentonige of harde geluiden kan ik niet verdragen. En dan heb ik het niet alleen over knetterharde muziek, maar bijv. dat geluid om jongeren ergens vandaan te houden, gaat bij mij door merg en been. En het tikken van een klok kan mij echt lyrisch maken. Van bepaalde geuren kan ik echt mijn eetlust verliezen. Gek genoeg verdraag ik een poepluier van mijn jongste zoon dan weer wel gewoon. Maar zo heeft manlief laatst een speciale olie in de frituurpan gedaan die ruikt naar citrusvruchten en als die nu aan staat, eet ik gelijk niks meer en ben ik van mijn leg.  Heel fel licht zoals nu krijg ik hoofdpijn van. Je zal mij dan ook veel sneller in de schaduw vinden of binnen met de gordijnen dicht! Jaja, ik ben net dracula. Ik kan ook echt niet slapen met gordijnen open of erger nog met televisie aan, hetgeen waar manlief dus juist weer niet zonder van in slaap k

Ik plaats iedereen graag in hokjes en waarom? Omdat het dan overzichtelijker is voor mijzelf. Heb je daar toevallig nog een stempel bij? Ideaal. Klinkt misschien heel raar en zelfs wel een beetje naar om mij dit zo te horen uitspreken. Maar zoals hij nu (wellicht) bij jou binnen komt, bedoel ik hem niet. Als ik namelijk weet in welk hokje je past, weet ik hoe ik met je kan omgaan. Weet ik bepaalde eigenschappen van je waar ik rekening mee kan houden. Zo weet ik bijv. inmiddels bij mijn ADHD man dat hij het niet meer volgt als ik hele stukken tekst naar hem stuur. En dat onze ADHD-er en autistische zoon je één taak per keer moet geven omdat hij het anders gewoon niet meer weet. Eigenlijk heb ik dan simpel gezegd een gebruiksaanwijzing voor jou als persoon. En dat vind ik super fijn! Het liefst zou ik willen dat iedereen dit ook met mij doet. Daarom vind ik het eigenlijk juist wel fijn dat ik in een hokje geplaatst ben als autist en een dikke vette stempel erop heb gekregen. Want nu wete