De avonturen van de loedermoeder

Afgelopen donderdag heb ik een selfcare dagje genomen. Eerst heb ik mezelf verwend door mijn nagels te laten doen. Dit keer het acryl eraf en gewoon een french manicure genomen (ook mijn nagels verdienen rust). Daarna met een vriendin en twee van haar vriendinnen een saunadagje gehouden bij SpaPuur in Tilburg. Heerlijk! Ik voel mij altijd weer als herboren na zo'n dagje. En hoe meer zielen hoe meer vreugd. Alhoewel een saunadagje alleen ook heerlijk kan zijn, weet ik uit ervaring. Ik heb hieronder wat wellness locaties beschreven welke ik bezocht heb, wat je er kunt doen en wat je vooral niet moet missen op deze wellness locaties. SpaPuur Tilburg Deze wellness beschikt niet alleen over diverse soorten sauna's, maar ook verschillende baden zoals een zoutbad (leuk weetje: hierin blijf je drijven wat mega hilarisch is met vriendinnen), een magnesiumbad en een regulier binnen- en buitenzwembad. Wij hebben ons ook laten vertroetelen met het Snoezel ritueel. Zeer zeker een aanrader.

En altijd iemand in de buurt die van mij houden kon!  Als je ons volgt weet je dat wij afgelopen dinsdag een woning hebben bezichtigd in een andere woonplaats. Eerst zag manlief ertegenop. Ondanks dat een huis waar onze drie knullen in één slaapkamer liggen echt te klein is en onze relatie met de woningbouw niet echt geweldig is, heeft hij hier toch zijn mensen en zijn plek gevonden.  Maar we kwamen in de buurt van deze nieuwe woonplaats en meteen maakte hij al een praatje met een mevrouw die net als mijn man koikarpers heeft. Een goede tuin hiervoor is ook belangrijk. Ik bedoel je neemt die dieren, dan moet je er ook goed voor zorgen en ze dus ook de ruimte geven die ze nodig hebben. Die aardige mevrouw nodigde ons uit om even bij haar in de tuin te kijken. Zij had namelijk zo'n zelfde soort woning als die we gingen bezichtigen.  Terwijl wij naar haar tuin liepen, liepen wij langs een basisschool. Die dus aan het eind van de straat zit! IDEAAL! Toen gingen we naar het huis toe. He

"Nu even niet! Kunnen jullie dan niets alleen?!" . Kennen jullie die reclame nog? Nou ik voel (en ik denk dat vele moeders dat kunnen beamen) me op dit moment echt zo. Even teveel hooi weer op die vork genomen. Iets teveel sociale samenkomsten voor mijn autistische hoofd gehad en iets teveel van mezelf gevraagd. Mijn grootste plannen kan ik daardoor niet uitvoeren, zoals een avondje yoga inplannen. Maar dat is ook even oké. Het is even tijd om gas terug te nemen en even alleen te voorzien in basisbehoeften: eten en drinken, verzorgen en slapen. Oké en werken want ja de vaste lasten betalen zichzelf nog steeds niet helaas. De inspiratie om te schrijven komt dan ook niet (bloggersblock) of nou ja toch wel? Dan schrijven we toch gewoon over dat gevoel! Zo slim deze meid. Zoals de meesten van jullie weten, zijn we onlangs met het hele gezin weg geweest, ben ik een avondje uit geweest met manlief en ook met vriendinnen, heb ik een babyshower en verjaardag gehad en zijn wij gevraag

Tijdens mijn zoektocht naar rust en meer tijd voor mezelf kwam iets onder de aandacht waar ik echt al jaren over nadenk om te doen maar wat er nooit van is gekomen: yoga en meditatie. Ik heb er nooit tijd voor vrij gemaakt, terwijl je maar een paar luttele minuutjes hiervoor nodig hebt op een dag (of desnoods per week). Ik heb een yogamatje aangeschaft, een nieuwe outfit en een rond meditatie-kussentje. Tijdens de seminar Jouw beste jaar ooit van 365dagensuccesvol heb ik voor het eerst gemediteerd en ook tijdens het Omarm-je-mamalijf-traject van MomBody&Mind kwam dit aan bod. Maar yoga, daar moest ik wel even wat verder naar onderzoeken. Het aanbod aan yoga is reuze en als je zelf ook niet zo goed weet wat te doen, weet je niet waar je moet beginnen. Het beste zou zijn om yoga met een groep te beoefenen, maar om dat in mijn bomvolle planning erbij te proppen, is verdoemd om te mislukken.  Wat is yoga en mediteren nu eigenlijk? Yoga komt van het Sanskriet woord yuj, wat verbinden, s

Mijn gezin is mijn alles. Zonder hun had ik er (en dit klinkt misschien hard voor sommigen) niet meer geweest. Ik heb een hoop dingen meegemaakt die mij gebroken hebben. Mijn zin in het leven is een hele tijd weg geweest. Zelfs in tijden dat mijn gezin al aanwezig was, heb ik op het punt gestaan niet meer te willen leven. Bam! Ik heb het gezegd. Geen weg meer terug nu. Als kind ben ik enorm gepest. Zo erg zelfs dat ik mijn pesters begon te geloven.  Ik bedoel als iedereen hetzelfde zegt, zal het de waarheid wel zijn toch?  Ik heb dus vanaf dat ik kleuter ben al een verpest zelfbeeld. Dat ik blijkbaar ook autisme heb waar ik op 31-jarige leeftijd pas achter kwam, heeft het mij er ook niet bepaald gemakkelijker op gemaakt. En weet je van het nare van alles is? De pesters zijn zich van geen kwaad meer bewust. Het was toch maar een lolletje als kleine kinderen? Sommigen kunnen het zich helemaal niet eens meer herinneren. Wraakzucht, dat gevoel heb ik gelukkig al lang naast me neer kunnen l