De avonturen van de loedermoeder

Bekijk jezelf eens goed in de spiegel en leer te houden van jouw spiegelbeeld! Dat heb ik laatst gedaan bij de livedag van MomBody&Mind . Een spiegelsessie. En ik ben niet ineens magisch genezen van een slecht zelfbeeld hoor. Maar wat een eye-opener was dat zeg! In eerste instantie wilde ik niet gaan, want ik vond dat ik het niet verdiende om hierbij aanwezig te zijn. MomBody&Mind is een mooi eigen bedrijf opgericht en geleid door de lieve Adinda. Een bedrijf die samen de liefde voor je mamalijf probeert terug te winnen. Die je doet beseffen wat de dieetcultuur is en dat die er mede voor zorgt dat jij jouw (mama)lijf niet meer lief hebt.  Maar voor mij voelde het altijd alsof ik daar niet in thuis hoorde. Ik bedoel ik ben immers niet druk met diëten geweest om af te vallen, maar om bij te komen. Wat zeur ik nou? Ik heb toch een dun lijf, dus ik heb toch alles wat een mama/vrouw zou willen? En dat is waar ik mijzelf tekort schiet. Waar een hoop vrouwen die worstelen met hun lich

Steeds meer zie ik reacties onder blogs of nieuwsberichten op social media of hoor ik op straat "Hij heeft maar te luisteren" of "ze moet gewoon maar eten wat de pot schaft!". Ja als we allemaal die oude levensmotto's blijven naleven Berta dan evalueren we nooit als mensen! Kinderen "moeten" zoveel tegenwoordig maar en ze mogen niks meer! Kleine baby's moeten maar leren alleen te slapen als ze net de baarmoeder uit geperst zijn en kleine kinderen die net een beetje leren om te gaan met structuur van eten moeten maar eten wat de chef voorschrijft want anders is het onrespectvol. Kinderen hè.. Die net leren om te gaan met emoties door volwassenen die dit nooit echt goed hebben leren beheersen omdat zij ook altijd maar "gewoon moesten luisteren".  En dan in plaats van ze te leren hoe ze dat moeten doen door ze te laten kiezen tussen opties die wel tot acceptabel gedrag behoren, gaan we alleen maar zeuren over hoe de tieners van tegenwoordig

"Hij moet even wat langer nablijven, want hij heeft op alle tafels gekleurd" hoor ik de juf tegen me zeggen terwijl ik vanochtend heb aangegeven dat hij mogelijk heftig kan reageren omdat hij de dag ervoor zijn broer een aanval heeft zien krijgen waarvan hij dacht de schuldige te zijn. Baldadigheid is ook een uitwerking van emotie? Soms vind ik dat wij echt teveel verwachten van kinderen. Ik hoop wel dat ze heeft gezegd dat ze het wel kon begrijpen. Maar daar gaan we dan maar vanuit. Ik had eerlijk gezegd ook niet de energie om hier iets mee te doen, helaas voor Tyler. Overigens leek hij totaal niet onder de indruk en rende hij vrolijk naar mij toe en weer terug naar binnen om iets te pakken wat hij vergeten was. Maar een woord van de juf over hoe het ging vandaag verder, dat hoefde ik dus blijkbaar niet uit haarzelf te verwachten. Misschien verwacht ik teveel van mensen? Let ik teveel op sociale interactie dat ik dan ook verwacht dat iedereen dit altijd goed doet? Ik weet he

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er

Hoe het er "achter de schermen" uit ziet. Hoe het buiten al die Instagram-waardige filmpjes en foto's werkelijk aan toe ging in ons huis. "Ik zou willen dat wij.." "Hoe doe je dat toch?". Doe ik dan wat goed? Het voelt meer alsof ik werk voor een calamiteiten afdeling dan dat ik wat onder controle heb. Bijna dagelijks heb ik wel iets van een instortmoment waarbij alle prikkels van iedereen bovenop mijn eigen prikkels  worden gegooid op één grote hoop. Zo van alsjeblieft, dit is nu van jou en zoek het allemaal maar uit!  Tijdens het eerste kennismakings-/aviesgesprek met kinderopvoedcoach Antje kwam ik erachter dat ik het helemaal nog niet zo verkeerd doe en dat er super handige tips zijn die kunnen bijdragen aan zoveel meer rust (vooral voor mezelf). Enkel door op momenten van overprikkeling gewoon even weg te lopen bijvoorbeeld en even alleen op mijn ademhaling te letten. Zo loop ik er ook enorm tegenaan als er ruzie tussen die van 7 jaar en die van 3

Het is niet niks! Sowieso is verhuizen al een hele stap en als je dan ook nog van de kleuterklas naar groep 3 gaat, dan is dat al helemaal een grote verandering! Avonden huilen omdat hij zijn vriendjes zo mistte. "Niemand wilt met me spelen". Het was zo hartverscheurend! Ik probeerde me er maar van te overtuigen dat ik de goede beslissing had gemaakt door te kijken naar hoe we erop vooruit zijn gegaan in deze woning. Ik bedoel.. Hij kan spelen voor de deur. Dat alleen al is al genoeg reden om te gaan verhuizen! Hij heeft een grote slaapkamer welke ook nog beetje bij beetje omgetoverd wordt in een waar speelparadijs. Hij heeft een geweldige zwemles nu hier. In een heerlijk klein groepje. De kinderboerderij en tig speeltuinen en een groot park praktisch naast de deur! Enorm gedoe met onduidelijke school e-mails, een gymzaal waar ik niet wist dat hij heen moest óf waar die moest zitten. Gymschoenen die ergens ingepakt in een verhuisdoos zaten. Haasten om op tijd op school of op

Als moeder ben je een wandelende agenda en telefooncentrale van het hele gezin, je bent schoonmaakster, chefkok, taxichauffeur (of in mijn geval: 9292ov.nl), maatschappelijk en administratief medewerker, psycholoog, eerste hulpdienst, politie-agente, wekker, route-planner, pin-automaat, Wikipedia, bemiddelaar en blijkbaar ook helderziende. Je weet waar alles ligt in huis, maar vraag niet hoe. Je kan alles en zelfs een hele boel tegelijk. Maar moet je dit wel willen kunnen? Waarom is het toch dat (bijna) altijd de moeders/vrouwen al die verantwoordelijkheden op zich nemen? En vaak, net als mij, nog naast hun werk. Werk waar ze mogelijk nog net zoveel (dan al niet meer) verantwoordelijkheden hebben. Wie kan het mij vertellen, want ik wil het graag weten zodat ik er verandering in kan brengen. Ik wil staken. Staken van al die verantwoordelijkheden.  Over het nieuwe schooljaar van onze oudste zoon is nog geen informatie bekend. Bijv. hoe laat hij moet beginnen en in welke les. In de nieuws

Ja niet. Je doet maar wat. Je gaat verder met het leven. Dat is het enige wat echt helpt. Je bezig houden met andere dingen zodat je er niet over na kan denken. Heel slecht ik weet het. Maar eerlijk? Je kan toch niks anders? We hebben hem/haar een mooi afscheid gegeven met heel het gezin. Het was prachtig! Wat kan je dan nog meer? Ik bedoel er is ook niks geregeld op werk, een soort tijd die je standaard vrij kan krijgen bij een miskraam voor het rouwproces. In feite zou dit behandeld moeten worden als bij een overlijden vind ik. Want dat is het. Je kindje is gestorven. Ook al had het nog geen kloppend hartje, ook al was er nog helemaal niet zoveel ontwikkeld. Het is toch het begin van een mensenleven die is beëindigd. Dat noemt men een overlijden toch? Het is dus wel zo dat als je na 24 weken een miskraam hebt (wie verzint dit mensen), recht hebt op 16 weken betaald verlof. Nog zoiets waar niemand wat vanaf weet natuurlijk. Daarnaast waarom pas na 24 weken? Het hartje van een baby beg

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Eindelijk was het dan zover: de verhuizing! Laat in de avond na een verjaardag besloten we toch om direct al naar het huis te gaan. Eigenlijk was het de bedoeling na het weekend, maar wat ben ik blij dat we toch kozen eerder te gaan! Nu had ik meteen al de tijd om ons huis mooi in te richten met onder andere de woondecoratie van Studio Bofbips . Zij heeft mooie handgemaakte woondecoratie waar je zelf de kleur en techniek kan uitkiezen. Wat bij mij natuurlijk (kon ook niet anders) groen werd! Zo maakte ik ons huis een echt thuis.  We verhuisden niet alleen. Nee mijn hele verzameling huisplanten moest natuurlijk ook mee. Wat een avontuur was dat haha! Langzaam maar zeker begint de woonkamer en keuken al vorm te geven. Manlief heeft ook eindelijk de keukenapparatuur over. Man, wat mistte ik mijn wasmachine en vaatwasser! En van de week hebben we aan de nieuwe (tweedehands van de buren gekregen) eettafel gegeten.  Zoals jullie weten hebben wij niet veel te besteden. Ook al zou je dit aan h

Ergens zag ik dit al aankomen, want een heel nieuw huis klaar maken en een oud huis leeg halen met een gigantische achtertuin in drie maanden tijd was gedoemd om te mislukken . Helemaal met een man met ADHD die van de één in de andere bezigheid springt. Daarnaast hebben twee overlijdens, dat manlief tijdelijk zonder werk zat (ja uitgerekend nu natuurlijk) en nog wat andere nare omstandigheden het er ook niet bepaald gemakkelijker op gemaakt moet ik toegeven. Maar goed, ik had eerlijk gezegd ook niet anders verwacht. Bij ons gaat niets zonder slag of stoot. Maar we hebben gelukkig "uitstel van executie" gekregen. We (lees: manlief) heeft nog tot dinsdag de tijd om het oude huis (en vooral tuin) in orde te maken. Ik zit een paar dagen bij mijn ouders in huis zodat ik kan werken en de jongens hun school/peuterspeelzaal af kunnen maken. En dan begint vrijdag mijn vakantie van drie weken. Wat heb ik dáár naar uit gekeken zeg!  Het voelt wel een beetje als een teleurstelling gezien

Ik ben zo gefocust op het huis in de oude staat op te leveren en leeg te krijgen dat ik amper besef en geniet van de laatste dagen in het huis waarin ik 12 jaar onze kinderen heb groot gebracht. Waarin ik 12 jaar heb gelachen, gehuild en geliefd. Het huis dat we ondanks dat we weinig geld hebben gehad toch altijd weer een beetje mooier maakte. Het huis waar zo ontzettend veel in heeft gepast qua spullen. Maar vooral het huis die na die 12 jaar als thuis voelt.  Dit is mijn besef moment. Nog een paar dagen en dan is dit niet meer ons huis. Is die gigantische achtertuin waarin we zoveel barbecues in hebben gehad. Waar de kids hebben genoten in ieder jaar een nieuw zwembad (want we ruimden ze nooit op waardoor ze stuk gingen). Waar we een trampoline hebben opgezet en een freaking speeltuin voor de kinderen. Oh wat hebben zij genoten in dit huis. Het huis waarin Jason van een kind naar een jong volwassenen is gegroeid. Oké oké niet overdrijven, maar even serieus nog 5 jaar (en die zijn zo

Hoe moet je een huis terug brengen in de "oude staat"? Ik heb die uitspraak altijd al bijzonder gevonden. Dat is werkelijk onmogelijk. In ieder geval als je kinderen (zoals die van ons) hebt. Deurlijsten zijn beschadigd, er hebben inmiddels al vier verschillende vloeren in gelegen en er zit een compleet nieuwe keuken in dit huis.  Je zult vast denken wat een azijnzeiker. Je weet toch wat ze bedoelen! Ja natuurlijk weet ik dat, maar mijn autistisch brein houdt van duidelijkheid en vooral het letterlijk beschrijven zoals het is. Ik was zowel bang als blij toen de opzichter kwam van onze (straks) oude woonstichting voor de eerste inspectie. Samen maak je dan een lijstje met de dingen die gedaan moeten worden in huis. Dan heb je nog een paar weken of in sommige gevallen maar een paar dagen om dit in orde te maken en dan komt er nog een laatste inspectie om te controleren of je dit ook gedaan hebt. Ik hou van lijstjes. Ze geven mij de  duidelijkheid die ik wil. Ik weet zo waar ik

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge

Tussen het opknappen van het nieuwe huis, het goed achter laten van het oude huis, het inpakken van alle dozen en het verhuizen van meubels, zou je het bijna vergeten (in het geval je kinderen op het basisonderwijs hebt dan): de traktaties voor school voor de verhuizing. Ik ben van mening dat dit als een extra taak bij het takenpakket van moeders komt. Manlief beweert dat wij ons dit zelf aan doen. Wat vind jij? Laat het vooral even weten in de comments onder deze blog post!  Ik heb in ieder geval voor de volgende verhuizende moeders een heel handig lijstje met ideetjes voor traktaties bij een verhuizing gemaakt, zodat jullie zelf niet hoeven te zoeken. Lief hè? Ik heb ze vooral gevonden op Pinterest en zal dan ook de linkjes delen. Ik zou zeggen doe er je voordeel mee! Auto verhuizing  Deze heb ik dus zelf gekozen zoals je kunt zien. De foto is dan ook door mijzelf genomen en de traktaties door mij zelf gemaakt. De inspiratie komt hier   vandaan. Ik vond hem super leuk en vooral ook h

Nog even en ik kom naast het laminaat liggen (of beter op zijn Rotterdams gezegd: leggen)! Ik ben kapot! En ik geloof dat ik de waarheid spreek, dar niet alleen ik versleten ben, als ik zo naar mijn man kijk. Af en toe zie je door de bomen het bos niet meer. Of beter gezegd door het laminaat, behang en verf, het huis niet meer. We zitten nu weer een paar dagen in het nieuwe huis, maar als ik om me heen kijk, zie ik allemaal onafgemaakte projecten. Daar is dit niet gedaan en daar dat niet. Een tip dus als je gaat verhuizen: probeer één ruimte per keer aan te pakken. Beetje lastig met behangen, verven en laminaat leggen. Maar probeer je dan toch maar tot één verdieping te betrekken. Maar mama is er weer dus die kan orde in de chaos creëren zoals altijd. Toch ironisch dat iets waar ik eigenlijk een hekel aan heb, dat ik daar zo goed in ben.  Vandaag gaan we ook onze twee jongste inschrijven bij een nieuwe basisschool hier. Ja ja, het is ons toch eindelijk gelukt! Met goede hulp van onze h

Misschien werkt dat alleen bij mij, maar vanochtend had ik even zo'n grote dip met al dat gedoe met de school van onze middelste zoon, dat ik echt even een oppepper nodig had. Ik besloot om lekker plantjes, woondecoratie en speelgoed te kopen voor in ons nieuwe huis. Even mijn hoofd focussen op iets leuks in plaats van stress en dingen die buiten mijn controle zijn.  Het inpakken is even gestopt aangezien de dozen op zijn. Daar heb ik ook geluk mee gehad. Ik heb voorheen in de detailhandel gewerkt. En mijn ex-collega's zijn zo tof dat ze daar mooie dozen voor mij apart houden om in te pakken. Hopelijk zijn er snel weer nieuwe zodat we (lees: ik) weer verder kunnen met inpakken. Maar ergens is het ook wel weer goed. Zo ben ik niet maar continue bezig daarmee. Ik ben nu thuis met een leuk projectje bezig voor de kinderen (en stiekem meer voor mezelf). Gewoon om even mijn gedachten te verzetten. En dat zou ik je ook als tip willen meegeven tijdens een verhuizing. Hou het ook leuk

Of nee toch bieden! Marktplaats, Marketplace, Vinted, overal op iedere tweedehands online verkoop website/app heb je van die "gratis" advertenties. Wij hebben het financieel niet zo breed en nooit gehad. Wij maken er een sport van om gratis of goedkope artikelen tweedehands aan te schaffen. Alleen tegenwoordig gaat dat stukken minder gemakkelijk dan voorheen.  Voorheen als iets gratis werd aangeboden, dan was het ook gratis. Nu moet je de advertentie verder lezen en zie je dat het toch bieden is of t.e.a.b. Daarnaast moet je blij zijn als koper dat er iemand reageert en als verkoper dat iemand komt opdagen. Maar dat het niet meer makkelijk is, maakt niet dat wij opgeven. Nee dat zit niet in het aard van dit beestje.  Al weken struin ik alles af naar nieuwe meubelen en tot nu toe heeft dat mij een bureau, twee stoelen, een kast met mandjes, een mooie vintage lamp en een bankstel en fauteuil opgeleverd. Ook heb ik ons huidige kinderkeukentje verkocht en een andere tweedehands v

Je beseft je nooit hoeveel spullen je eigenlijk hebt totdat je ze moet gaan inpakken voor een verhuizing. Dan moet je ook er ook nog rekening mee houden dat je geen essentiële dingen inpakt of erger nog, al meeneemt naar het nieuwe huis: zoals het koffie-zetapparaat!  Heel veel mensen zeggen dat je "heerlijk de tijd hebt om eens alles lekker goed uit te zoeken". Heerlijk? De tijd? Welke tijd? Ik kom tijd tekort voor mijn gevoel. Ik pak doos voor doos in, maar zie nog steeds teveel spullen om mij heen. Het lijkt alsof er geen eind aan komt. We hebben nu een datum gekozen voor het eind van de huur: 30 juni. Dat zijn nu dus nog twee maanden. Maar het zweet staat al op mijn voorhoofd en mijn hart bonkt in mijn keel. Ik doe het niet zo heel erg best op dit soort stressvolle situaties. Gaat alles wel goed komen op tijd? Waar begin ik? Ik zie door de bomen het bos niet meer of beter gezegd door de dozen het eind niet meer. Ik ben maar in de kinderkamer begonnen met te grote kinderkl

Dat is toch wanneer het behang er helemaal mee is? Niet? Nou wij waren in ieder geval wel klaar met het behang. Toch altijd leuk hoe huizen "behangklaar" opgeleverd worden maar er vervolgs dus oud bloemetjes-(in ons geval: vogeltjes-)behang op zit. In ons huidige woning hadden wij toen we er net in kwamen wonen precies hetzelfde. Wij hebben enorm zitten kloten met een behangstomer en een spatel om alles eraf te pulken. Als we toen maar hadden geweten van.. Behangafweek Ja echt, er is super spul waardoor je dus zonder te kutten met een behangstomer, al het behang er super gemakkelijk van af haalt! Wist je dit al? Spread the word dan eens! Want deze meid (en haar "alles"-wetende man) wisten dat dus mooi niet hè! Toch wel handig dat hij voorheen met een zelfstandige schilder heeft gewerkt. Die wist ons het geheim te vertellen die ik nu dus verklapt hebt. Sorry gast, maar iedereen die op zichzelf gaat wonen of verhuizen en dit ook niet wist, moet dit ook weten! Daarnaas

Na de bezichtiging hebben we uiteraard voor dit huis gekozen. Al het papierwerk waar ik al dagen mee bezig was, moest uitgezocht worden en dat bleek ook niet helemaal in orde. Met pijn en moeite, en heel veel stress die dag (ik had tot de late middag niets gegeten van de spanning), kregen wij op de dag van de bezichtiging al (28 maart) het goede nieuws: het huis was van ons! De sleuteloverdracht was nog niet helemaal zeker, maar stond verlopig op 5 april. Deze ging gewoon door en we hebben die dag natuurlijk gelijk gevierd. Zoals je ziet is de periode tussen de bezichtiging, het krijgen van de woning en de sleuteloverdracht behoorlijk snel na elkaar. Wel erg fijn, want we konden direct beginnen! Kamerverdeling en inrichting Nadat je bij een bezichtiging bent geweest van een huis heb je vaak al bepaalde ideeën erbij. Welke kamer wordt van wie en hoe komt het eruit te zien. Wat als je het daar niet over eens bent met elkaar? Of wat als de ander nog helemaal niet daar zit met zijn hoofd?

Zoals jullie misschien al hadden meegekregen, zijn wij bewoners (oké nog eventjes geduld hebben) van een mooie nieuwe eengezinswoning! Iets waar we al jaren van dromen is eindelijk werkelijkheid geworden! Jullie weten dat ik iedere week blog over mijn zoektocht naar rust en meer tijd voor mezelf maar nu is dat toch wel extreem lastig om te vinden, laat staan om over te bloggen! Toen bedacht ik mij ineens toch enigszins in het kader van "rust", waarom niet even deze Mamaplaats-"in-de-schijnwerpers"-blog topic even on hold zetten en lekker bloggen over ons verhuisavontuur? Wat een relatie-test is dat zeg, verhuizen! Ook al ben je en woon je al jaren samen, mijn hemel! Ik neem jullie weer lekker mee in ons nieuwe verhuisavontuur. Van begin tot eind. Niets is wat het lijkt! De eerste "ruzie" begon al voordat we überhaupt het huis hadden! We hadden een andere woning bezocht en daar waren we verliefd op geworden. We stonden er op de vijfde plek en iedereen was k

Als je meer tijd voor jezelf wilt nemen, dan moet je daar natuurlijk wel de energie voor hebben! Naast eten op gevoel volgens het Omarm-je-mamalijf-traject van MomBody&Mind neem ik ook sinds kort de voedingssupplementen Energy van GIMMY . Dit zijn vitamine gummies die bijdragen bij je energielevel, die als moederzijnde (geef maar toe) altijd wel een boost kan gebruiken!  Al jaren kamp ik met een aanhoudende vermoeidheid. Dit was mede te danken aan onze slechte slaper (de jongste in huis), maar nadat hij ineens magisch wonder boven wonder door ging slapen, bleef de vermoeidheid aanhouden. Ik heb toen mijn bloed laten testen op aanraden van het consultatiebureau. Maar er kwam maar niets bijzonders uit. Nou lekker dan! Wat nu dan? Je zou toch denken dat als je goed slaapt, voedzaam eet, niet meer rookt, dat je energielevel wel goed zou moeten zitten.   Een beetje extra vitamines kan nooit kwaad. Maar vitamines nemen is niet mijn sterkste punt en eerlijk gezegd vind ik ze ook heel v