Doorgaan naar hoofdcontent

Aan de vloer gelijk getrokken

Nog even en ik kom naast het laminaat liggen (of beter op zijn Rotterdams gezegd: leggen)! Ik ben kapot! En ik geloof dat ik de waarheid spreek, dar niet alleen ik versleten ben, als ik zo naar mijn man kijk. Af en toe zie je door de bomen het bos niet meer. Of beter gezegd door het laminaat, behang en verf, het huis niet meer.

We zitten nu weer een paar dagen in het nieuwe huis, maar als ik om me heen kijk, zie ik allemaal onafgemaakte projecten. Daar is dit niet gedaan en daar dat niet. Een tip dus als je gaat verhuizen: probeer één ruimte per keer aan te pakken. Beetje lastig met behangen, verven en laminaat leggen. Maar probeer je dan toch maar tot één verdieping te betrekken. Maar mama is er weer dus die kan orde in de chaos creëren zoals altijd. Toch ironisch dat iets waar ik eigenlijk een hekel aan heb, dat ik daar zo goed in ben. 

Vandaag gaan we ook onze twee jongste inschrijven bij een nieuwe basisschool hier. Ja ja, het is ons toch eindelijk gelukt! Met goede hulp van onze hulpverleners (maatschappelijk werker en autisme coach) zijn we toch gekomen waar we wilde. Onze Tyler zou nauwlettend in de gaten gehouden worden om te kijken of speciaal basisonderwijs wel echt nodig is of dat bepaalde aanpassingen voor het voldoende zijn. 

Ook gaan we ons inschrijven bij onze nieuwe huisarts en dan zijn we toch, ook al lijkt het misschien niet zo, weer een stukje dichterbij de verhuizing. Vandaag willen we een groot deel van de spullen die beneden staan (deze mevrouw kon maar niet wachten met gratis spullen ophalen) naar boven te brengen zodat mijn man de vloer kan doen beneden. Omdat wij het helaas niet breed hebben, hebben we even gekozen voor een garagelak. Klinkt heel raar, maar ik weet zeker als mijn man er klaar mee is, dat ik nog twijfel of ik de vloer die ik voor ogen heb er nog in wil! 

We hebben weer een roerige tijd tegemoet gehad met ziektes en een overlijden in onze omgeving. Daarnaast zitten er een paar op het randje van die beide. Dat maakt deze periode toch net even iets minder prettig. Het voelt zo dubbelop. Maar we maken er maar het beste van en vieren iedere kleine overwinning om daarna weer even back to reality te gaan. Want ook het "gewone" leven gaat gewoon door. Ook al is dat soms wel even lastig.


Welke ruimte hebben jullie als eerste aangepakt tijdens de verhuizing? En werkten jullie per ruimte af of kris kras door elkaar? Laat het me weten in de comments!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als de roze wolk een grijze blijkt

En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen! Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16
Een reactie posten
Meer lezen

Je hebt onze hulp niet nodig

Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s
Een reactie posten
Meer lezen

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur
Een reactie posten
Meer lezen