Inpakken en wegwezen

Je beseft je nooit hoeveel spullen je eigenlijk hebt totdat je ze moet gaan inpakken voor een verhuizing. Dan moet je ook er ook nog rekening mee houden dat je geen essentiële dingen inpakt of erger nog, al meeneemt naar het nieuwe huis: zoals het koffie-zetapparaat!

Heel veel mensen zeggen dat je "heerlijk de tijd hebt om eens alles lekker goed uit te zoeken". Heerlijk? De tijd? Welke tijd? Ik kom tijd tekort voor mijn gevoel. Ik pak doos voor doos in, maar zie nog steeds teveel spullen om mij heen. Het lijkt alsof er geen eind aan komt.

We hebben nu een datum gekozen voor het eind van de huur: 30 juni. Dat zijn nu dus nog twee maanden. Maar het zweet staat al op mijn voorhoofd en mijn hart bonkt in mijn keel. Ik doe het niet zo heel erg best op dit soort stressvolle situaties.

Gaat alles wel goed komen op tijd? Waar begin ik? Ik zie door de bomen het bos niet meer of beter gezegd door de dozen het eind niet meer. Ik ben maar in de kinderkamer begonnen met te grote kinderkleding, kamerdecoratie en wat speelgoed wat niet direct gebruikt wordt. Nu ben ik verder gegaan met fotoboeken en andere herinneringsspullen. En zo beetje bij beetje schep ik een beetje orde in de chaos. Iets waar ik best goed in ben, maar ook weer iets waar ik niet goed op ga. Volg je het nog?

Echt rust vinden kan ik op dit moment niet. Niemand eigenlijk van ons gezin. Met al die prikkel-gevoelige en prikkel-zoekende mensen in huis en deze spannende situatie is slapen of gewoonweg even rust vinden een onmogelijke dagtaak geworden. Toch probeer ik iedere dag een rustmoment te creëren voor mezelf en de kinderen. Even rustig de LEGO in elkaar bouwen van Tyler zijn verjaardag en even rustig mijn serie kijken voor het slapen, maakt dat we toch een beetje rust in onze reet kunnen vinden.

De spanning van de verjaardag van Tyler en het trakteren op school, is gelukkig achter de rug. Dat scheelt ook een hoop. Vooral niet te veel andere dingen inplannen en dan moet het allemaal goed komen. Adem in, adem uit.

De foto-lijsten pak ik in in handdoeken zodat ik deze ook gelijk inpak en de fotolijsten heel blijven (win-win). Hebben jullie nog goede inpak-tips? Laat het vooral even weten in de comments!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als de roze wolk een grijze blijkt

En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen! Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16

Meer lezen

Je hebt onze hulp niet nodig

Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s

Meer lezen

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief. Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Meer lezen

De avonturen van de loedermoeder

Zoeken in deze blog