De avonturen van de loedermoeder

Nog 9 weken te gaan in deze zwangerschap. De laatste loodjes wegen het zwaarst en daar is geen woord van gelogen! Mijn lichaam krijgt het steeds zwaarder en de vermoeidheid slaat toe. Iedere simpele taak zoals bijv. de was ophangen is alsof je een marathon aan het lopen bent. En dan heb ik die laatste loodjes ook nog eens in de zomervakantie met een hyperactieve peuter. Waar ben ik aan begonnen? Och ja, we komen er wel. Maar het lijkt allemaal wel heel langzaam te gaan. Precies zoals ik had verwacht. En als ik tegen iedereen zeg hoe lang ik nog moet hoor ik keer op keer "Oh nog maar eventjes dus!". Zo voelt het niet. Ik weet dat ik straks wens dat ik weer zwanger was als de kleine man er eindelijk is en begin nu in de fase te komen waar je je onzeker voelt over hoe straks verder. Waar ik bij de eerste bang was hoe het allemaal zou zijn en bij de tweede bang zou zijn dat ik de aandacht niet goed kon verdelen, heb ik nu de angst hoe ik het allemaal ga doen. Hoe de jongste

Ik ben het nu al helemaal zat! Ik ben uitverzonnen met wat we kunnen doen, want in het hoofd van mijn 9-jarige puber is niks leuk. Hij zou het liefst de hele dag achter zijn telefoon YouTube-filmpjes willen kijken of gamen op zijn X-box. En dan ben ik dan toch de deur uit om wat te doen komt er een 3-jarige peuterpuber met zijn driftbuien omdat zijn schoenen uit moeten in een speeltuintje waarvan ik gewoon niet zeker ben dat er geen stuk glas tussen het zand ligt en dit dus niet wil. Om maar even een voorbeeld te noemen hè, want geloof me die driftbuien kunnen overal over gaan. Om de kleinste stomme dingetjes. Iedere dag sta ik met volle moed op om er wat leuks van te maken om in de nacht mijn bed in te kruipen en een gevoel te hebben weer gefaald te hebben, ken je dat? Zal ik dan maar een dagje thuisblijven? Maar als ik dit doe, is het eigenlijk nog erger. Voor mijn puber niet die vermaakt zich wel, maar mijn peuterpuber trekt dit niet en moet echt de deur uit. Op een gegeven mome

Eergisterenavond wilde mijn peuter voor het slapengaan het blikje cola dat in de koelkast stond, wat van zijn grote nicht was. Sowieso was het bijna bedtijd en dat niet alleen, het is niet van mij dus ja hij kreeg het niet. Een hele heisa gevolgd met een driftbui uiteraard! Ik kon er echter wel smakelijk om lachen en filmde het geheel ook gewoon en wat me nóg meer vermaakte was het feit dat mijn peuter tussendoor vergat waar hij mee bezig was. Hij stopte dan met drammen en na een tijdje zag je echt letterlijk in zijn gezicht oh ja ik was ergens mee bezig! En dan ging hij weer. Ik heb het filmpje tijdens de driftbui ook nog eens laten zien aan hem en hij wist zijn lach tussendoor toch niet in te houden. Ik zie er toch wel een beetje raar uit zo  moet hij hebben gedacht. Na zijn driftbui nam zijn nicht toevallig de cola en ging zichzelf opmaken in de badkamer om te vertrekken. Mijn peuter zag het blikje staan en keek mij aan. Ik wist dondersgoed wat hij wilde. Aangezien het toch zome