Doorgaan naar hoofdcontent

Is de zomervakantie al voorbij?

Ik ben het nu al helemaal zat! Ik ben uitverzonnen met wat we kunnen doen, want in het hoofd van mijn 9-jarige puber is niks leuk. Hij zou het liefst de hele dag achter zijn telefoon YouTube-filmpjes willen kijken of gamen op zijn X-box. En dan ben ik dan toch de deur uit om wat te doen komt er een 3-jarige peuterpuber met zijn driftbuien omdat zijn schoenen uit moeten in een speeltuintje waarvan ik gewoon niet zeker ben dat er geen stuk glas tussen het zand ligt en dit dus niet wil. Om maar even een voorbeeld te noemen hè, want geloof me die driftbuien kunnen overal over gaan. Om de kleinste stomme dingetjes.

Iedere dag sta ik met volle moed op om er wat leuks van te maken om in de nacht mijn bed in te kruipen en een gevoel te hebben weer gefaald te hebben, ken je dat? Zal ik dan maar een dagje thuisblijven? Maar als ik dit doe, is het eigenlijk nog erger. Voor mijn puber niet die vermaakt zich wel, maar mijn peuterpuber trekt dit niet en moet echt de deur uit.

Op een gegeven moment heeft iedereen dat denk ik ook wel in de zomervakantie. Je voelt dat het weer tijd is voor school. Voor routine en hoofdzakelijk: rust. Je bent een beetje uitverzonnen met de uitstapjes, iedereen begint te jammeren en gespannen te worden en voornamelijk verveeld.

Nu ging ik er al met een hard hoofd in hoor deze zomervakantie. Sowieso had ik al geen vetpot qua geld, ben ik niet zo mobiel meer en energiek omdat ik 30 weken zwanger ben en nou ja, met dit soort momenten merk ik toch echt die leeftijdsbarrière tussen onze twee zoons (9 en 3 jaar).. Het ergste van alles? Ik zit pas in de eerste week met hun samen vrij!

Ik vermaak me wel vergis je niet en de kinderen stiekem ook, alleen ik baal zo nu en dan wel dat het zo moeilijk op gang komt, ofwel veel gezeur oplevert waar we heen gaan terwijl ik dacht het helemaal verzonnen te hebben. Voelt soms alsof je het voor de katse kut doet zeg maar. Je kan net zo goed in je bed blijven liggen en Netflix kijken en je peuter het hele huis overhoop laten halen en je puber de hele dag op zijn telefoon/X-box laten! Maar nee, nee! Dat moet en zal mij niet gebeuren! Ik laat mij niet kennen en ook deze aankomende weken moeten en zullen we gewoon de deur uit gaan!

Kom op nog 2 weken te gaan! Ik streep de dagen wel af zoals ze dat in de gevangenis doen, maar ik zal er komen! Hoe dan ook! En voor degenen die het ook kunnen gebruiken: succes (loeder)moeders met 'De laatste loodjes' van de zomervakantie!


Die die die! Ik wil die!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Als de roze wolk een grijze blijkt

En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen! Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16...

Je hebt onze hulp niet nodig

Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s...

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur...