En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf.
Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen!
Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16 jaar verder! Getrouwd met vier zoons en al zoveel doorstaan samen waaronder een steekpartij, een gewapende overval en meerdere miskramen.
De dag na de bevalling komt de bevallingsfotografe nog wat foto's maken van de kraamtijd. Ze vraagt aan mij of mijn man werken is. Hij is zelfstandig ondernemer dus heel gek is die gedachte niet. Helaas kan ik absoluut niet liegen en knik naar boven. Mijn man ligt in zijn bed en verblijft hier de aankomende dagen. Hij zit in zijn depressieve episode. Mijn man is Bipolair.
Al jaren waren er tekenen van, maar ik had nog nooit van van deze stoornis gehoord. Anders had ik die link al veel eerder gelegd. Voor velen is het nog steeds een raadsel wat het precies is. Bij een Bipolaire stoornis kan je stemming en energie van tijd tot tijd enorm wisselen. Je hebt fases van minimaal een week waarin je je overdreven goed voelt en veel energie hebt (manisch), maar ook fases waarin je heel somber bent en heel weinig energie hebt (depressief). Nu hoor ik je denken dat hebben we allemaal wel eens toch? Niet zoals dit geloof me.
Bij hem is er geen tussenweg. Hij is of overdreven vrolijk, geeft zijn geld uit alsof het niks is, voelt zich helemaal het mannetje of hij is depressief en trekt zich terug. En dit kan zich heel snel na elkaar wisselen waardoor het altijd maar de vraag is welke van de twee je voor je hebt. Je kan het een beetje vergelijken met het hebben van twee persoonlijkheden. En iedere grote gebeurtenis (zoals een geboorte en een slechte ervaring met het delen van deze geboorte met een gezinslid) en/of ophalen van oud zeer/trauma kan weer een volgende episode triggeren.
Normaal gesproken kwamen deze episodes wat verder na elkaar, in maanden tijd. Nu zijn het weken of soms zelfs maar een paar dagen waarin de episodes elkaar wisselen. We hebben dan ook besloten samen om apart van elkaar te leven (voorlopig).
De nare vraag die ik van velen krijg is of we uit elkaar zijn. Nee dat zijn we niet. We houden nog steeds zielsveel van elkaar. Dat is onveranderd. Maar samen leven is gewoon niet meer haalbaar. Voor de kinderen is dit ook stukken beter. Ik merkte het direct aan ze. En dat is naar om te moeten concluderen van iemand waar je zielsveel van houdt!
Daar zit je dan met vier kinderen, waaronder een pasgeboren baby, alleen. In een tijd waarin je hoort te genieten van het nieuwe wonder dat jullie hebben gemaakt samen, maak jij je druk of de liefde van je leven ooit nog een onderdeel kan zijn in het leventje wat jullie samen hadden voorgesteld. Het leven waar jullie van droomden verdwijnt als sneeuw voor de zon. Er is wel behandeling mogelijk die de episodes wat afvlakken, maar verdwijnen zal de stoornis nooit. Nooit.
Reacties
Een reactie posten