Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe ga je verder na een miskraam?

Ja niet. Je doet maar wat. Je gaat verder met het leven. Dat is het enige wat echt helpt. Je bezig houden met andere dingen zodat je er niet over na kan denken. Heel slecht ik weet het. Maar eerlijk? Je kan toch niks anders? We hebben hem/haar een mooi afscheid gegeven met heel het gezin. Het was prachtig! Wat kan je dan nog meer?

Ik bedoel er is ook niks geregeld op werk, een soort tijd die je standaard vrij kan krijgen bij een miskraam voor het rouwproces. In feite zou dit behandeld moeten worden als bij een overlijden vind ik. Want dat is het. Je kindje is gestorven. Ook al had het nog geen kloppend hartje, ook al was er nog helemaal niet zoveel ontwikkeld. Het is toch het begin van een mensenleven die is beëindigd. Dat noemt men een overlijden toch?

Het is dus wel zo dat als je na 24 weken een miskraam hebt (wie verzint dit mensen), recht hebt op 16 weken betaald verlof. Nog zoiets waar niemand wat vanaf weet natuurlijk. Daarnaast waarom pas na 24 weken? Het hartje van een baby begint al te kloppen zo rond de 6 weken hè! Dus waarom pas na 24 weken? Wie mij kan vertellen wie en waarom dat verzonnen heeft, krijgt van mij.. Een schouderklopje, want meer heb ik niet. Ik ben blut, platzak, one broke girl. 

Leuk zo'n verhuizing, zomervakantie en een nieuwe plantenverzameling.. Maar echt geld over houden, dat zit er niet in momenteel. Gelukkig werk ik de aankomende weken zoveel voor mijn doen dat ik dus én geen moment meer heb om überhaupt stil te kunnen staan bij de miskraam én ik verdien meer centjes om die lege portemonnee te vullen! Ik zeg win-win! 

Als ik anderen zou adviseren wat te doen na een miskraam, zou ik hebben gezegd: "neem die tijd voor jezelf. Kom even bij en verwerk het op jouw eigen manier, in jouw eigen tijd. Probeer even ook jezelf te verwennen met een dagje wellness of iets anders waar positieve energie uit kan halen. Begin wanneer en als jij er klaar voor bent weer aan een nieuw avontuur met hopelijk een beter verloop." Maar sinds wanneer luister ik naar mij eigen advies? Nee, nooit nee. Dus ik ga weer verder met hard werken vandaag. Dit wilde ik even met jullie delen. 


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur
Een reactie posten
Meer lezen

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge
Een reactie posten
Meer lezen

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er
Een reactie posten
Meer lezen