Laatst na het lezen van een (hilarische) blog van een andere (loeder)moeder over haar kind met een flesverslaving, kon ik niet anders dan ook een blog schrijven over de flesverslaving van mijn peuter. Ook ik kreeg het verontrustende nieuws van het concentratiebureau (nee ik typ het niet verkeerd) dat mijn peuter flesverslaafd is en met hoge nood uit een rietjesbeker moest gaan drinken.
Met veel pijn en moeite heb ik mijn peuter abrupt een rietjesbeker onder zijn neus geschoven, want ja stel je voor dat hij dalijk op de middelbare school nog met babyfles in de klas zit en gepest word door zijn mede studenten!
Nu drinkt hij gelukkig al even uit een rietjesbeker en is zijn opstand tegen het afdwingen van de fles inmiddels gesust. Nu kreeg ik bij het laatste bezoek (en ondertussen van menig ander bemoeizuchtige moeder) het verontrustende nieuws dat mijn peuter niet uit rietjesbeker, maar uit een beker moest drinken en vooral 's nachts niet meer. Ik snapte er helemaal niks meer van. Had ik hem eindelijk zover. Moet ik weer een strijd aan met mijn peuter?
Ik deelde een foto van mijn peuter die met zijn (nu gewende) rietjesbeker aan het knuffelen was met de tekst "zijn fles, zijn knuffel, zijn troost" en de discussie lostte barst onder de moeders op mijn social media pagina! Toen begon het mij duidelijk te worden. Mijn peuter was niet de enige met een flesverslaving en er zijn dus kinderen die zonder afdwingen ook gewoon uit zichzelf stoppen met de fles. Dit wist ik natuurlijk allang en probeer ik nu te typen met de meest sarcastische toon ooit (alhoewel dat typend best lastig is). Maar om eens van mede(loeder)moeders hetzelfde te horen, doet een (loeder)moeder toch goed.
Vannacht liep ik langs de slaapkamer van mijn slapende peuter en bedacht mij ineens dat hij de afgelopen nachten uit zichzelf in bed is gaan liggen zonder fles en ook niet 's nachts eruit is gekomen voor een fles. Hoe, wat, waar? Hoe is dit gebeurd? Juist ja, uit zichzelf. Ik moest lachen. Al die pijn en moeite destijds voor niks. Ik heb nu niks afgedwongen. Eerlijk gezegd helemaal geen tijd en energie voor gehad aangezien ik pas ben gaan werken na mijn zwangerschapsverlof en best een lastige slaper heb (baby). Maar zo zie je. Uiteindelijk komt het allemaal vanzelf wel goed. Ieder kind zijn eigen tijd en ritme.
Ik ben trots op mijn flesverslaafde peuter! Helemaal uit zichzelf afgekickt van de nachtfles! Ik had het eigenlijk ook kunnen weten. Hij ging immers in mijn zwangerschapsverlof ook uit zichzelf in zijn adamskostuum rondlopen omdat hij het zo makkelijker vond om op de wc te gaan plassen. Vervolgens heeft hij geleerd dit met zijn onderbroek te doen, want ja het is toch een beetje vreemd met bezoekers in je huis, je worstje zo los te laten hangen. Inmiddels kan hij het ook met broek, want ja het werd op gegeven moment (in de winter) toch best koud zo in zijn onderbroek.
Deze (loeder)moeder heeft weer wat geleerd. Nota bene van een peuter: "Ik doen". Ja lieverd, je mag het zelf doen en in je eigen tempo. En het concentratiebureau? En al die bemoeizuchtige moeders? Die mogen hun ongevraagde onzinnige adviezen ergens stoppen waar de zon niet schijnt.
Met veel pijn en moeite heb ik mijn peuter abrupt een rietjesbeker onder zijn neus geschoven, want ja stel je voor dat hij dalijk op de middelbare school nog met babyfles in de klas zit en gepest word door zijn mede studenten!
Nu drinkt hij gelukkig al even uit een rietjesbeker en is zijn opstand tegen het afdwingen van de fles inmiddels gesust. Nu kreeg ik bij het laatste bezoek (en ondertussen van menig ander bemoeizuchtige moeder) het verontrustende nieuws dat mijn peuter niet uit rietjesbeker, maar uit een beker moest drinken en vooral 's nachts niet meer. Ik snapte er helemaal niks meer van. Had ik hem eindelijk zover. Moet ik weer een strijd aan met mijn peuter?
Ik deelde een foto van mijn peuter die met zijn (nu gewende) rietjesbeker aan het knuffelen was met de tekst "zijn fles, zijn knuffel, zijn troost" en de discussie lostte barst onder de moeders op mijn social media pagina! Toen begon het mij duidelijk te worden. Mijn peuter was niet de enige met een flesverslaving en er zijn dus kinderen die zonder afdwingen ook gewoon uit zichzelf stoppen met de fles. Dit wist ik natuurlijk allang en probeer ik nu te typen met de meest sarcastische toon ooit (alhoewel dat typend best lastig is). Maar om eens van mede(loeder)moeders hetzelfde te horen, doet een (loeder)moeder toch goed.
Vannacht liep ik langs de slaapkamer van mijn slapende peuter en bedacht mij ineens dat hij de afgelopen nachten uit zichzelf in bed is gaan liggen zonder fles en ook niet 's nachts eruit is gekomen voor een fles. Hoe, wat, waar? Hoe is dit gebeurd? Juist ja, uit zichzelf. Ik moest lachen. Al die pijn en moeite destijds voor niks. Ik heb nu niks afgedwongen. Eerlijk gezegd helemaal geen tijd en energie voor gehad aangezien ik pas ben gaan werken na mijn zwangerschapsverlof en best een lastige slaper heb (baby). Maar zo zie je. Uiteindelijk komt het allemaal vanzelf wel goed. Ieder kind zijn eigen tijd en ritme.
Ik ben trots op mijn flesverslaafde peuter! Helemaal uit zichzelf afgekickt van de nachtfles! Ik had het eigenlijk ook kunnen weten. Hij ging immers in mijn zwangerschapsverlof ook uit zichzelf in zijn adamskostuum rondlopen omdat hij het zo makkelijker vond om op de wc te gaan plassen. Vervolgens heeft hij geleerd dit met zijn onderbroek te doen, want ja het is toch een beetje vreemd met bezoekers in je huis, je worstje zo los te laten hangen. Inmiddels kan hij het ook met broek, want ja het werd op gegeven moment (in de winter) toch best koud zo in zijn onderbroek.
Deze (loeder)moeder heeft weer wat geleerd. Nota bene van een peuter: "Ik doen". Ja lieverd, je mag het zelf doen en in je eigen tempo. En het concentratiebureau? En al die bemoeizuchtige moeders? Die mogen hun ongevraagde onzinnige adviezen ergens stoppen waar de zon niet schijnt.
Reacties
Een reactie posten