Doorgaan naar hoofdcontent

Loedermoeder op de weg

Beetje laat, maar beter laat dan nooit: ga op donderdagen rond 3 a 4 uur even niet de weg op want dan is deze loedermoeder autorijlessen aan het volgen! En als je dan de weg op moet, houdt niet anderhalve meter maar zo'n vijf meter afstand gewoon voor de zekerheid.

Ja ja goed gelezen dat was een inkoppertje over de Corona-maatregelen inderdaad. Want zeg nou eerlijk, iedereen is het zat. De angst zit er bij menig mens nog steeds in en langer dan drie maanden in angst leven, maakt mensen gek. Het enige wat niet verandert: de mensen op de weg. Die zijn nog steeds even gestoord als altijd. Want héy dood gaan aan Corona is erger dan een auto-ongeluk toch?

Zo werd ik de dag voor mijn tweede rijles bijna aangereden op de fiets op een rotonde waar ik toch écht voorrang had. Vervolgens om op de dag van die rijles afgesneden te worden door automobilisten met blijkelijk veel haast. Nee jongens, dat is handig een rijlesauto zo afsnijden. Iemand die het nog aan het leren is allemaal. Gelukkig heb ik een heldere rijinstructeur met een gezonde dosis humor. Wat het allemaal een stuk dragelijker maakt. Want man man man, wat ben ik het zat om het pispaaltje te zijn van de angst bij mensen.

De hypocrisie van dit alles. Men maakt zich alleen nog maar zorgen over Corona, dat andere dingen die hun veiligheid in gevaar kunnen brengen, zoals bovengenoemde praktijken op de weg maar ook bijv. iets 'simpels' als ruzie zoeken in een rij bij de kassa. Want hey je weet nooit wat die persoon bij zich heeft (mes/pistool) of wat hij/zij mankeert (wellicht iemand met een gevaarlijke geestelijke aandoening)!

Maar goed, ik moet het er maar mee doen. Wij allemaal. Enige voordeel aan het hele Corona geheel is dat ik wel eindelijk aan mijn rijlessen ben begonnen, want ja echt relaxed op vakantie of een dagje uit zie ik ook niet zo zitten met al die strenge maatregelen. Eindelijk op weg naar "vrijheid". Of wat we er dadelijk nog van overhouden dan...



Reacties

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er