Wat een feest altijd, die poepluier. Op de een of andere manier verschijnt die altijd op het moment dat je helemaal klaar bent om te vertrekken. En dan is het er niet zo één waar je zo mee klaar bent. Nee zo'n lekkere dunne spuitluier.
Het ergste is dat je er gewoon niet van leert. Het gebeurt iedere keer weer. Althans mij gebeurd het iedere keer weer. Of het nu naar de winkel gaan, school, gastouder of nog erger een belangrijke afspraak waar je echt om een bepaalde tijd moet zijn. Die poepluiers komen er altijd tussendoor om roet in het eten te gooien. Eten en poepluiers in één zin. Hmm niet zo slim. Ochjah, als je een echte moeder bent word je immuun voor poep- en plaspraat. De geur, structuur. Niks verbaast je meer. Die foto's die je op internet voorbij ziet komen met poep overal. Ook daar leer je mee omgaan, geloof me. Gewoon hoppa, met kleding en al onder de douche. Maar moet je nagaan dat zulke soort poepluiers precies komen voordat je op het punt staat te vertrekken! Daar wen je nooit aan!
Het was weer een lekkere drukke nacht. Onze hond had het ineens op haar blaas, waardoor de jongste weer wakker werd. Al de tweede nacht dat dit gebeurde. Ik liep dan ook de hele dag op werk te gapen van het slaaptekort.
Eindelijk kreeg ik mijzelf zover om uit bed te komen, om vervolgens tig keer terug naar de kinderslaapkamer te lopen om nogmaals met dringende toon de kinderen te verzoeken uit bed te komen. "Maar ik ben moe!" hoorde ik mijn oudste zeggen. Jij moe? Jij hebt heel de nacht prinsheerlijk geslapen!
Nou vervolgens beide kinderen gereed om te gaan. Aangekleed, gegeten, tanden gepoetst, haren gedaan. Ruik ik dit nu goed? Nee hè! Ja hoor! Een poepluier! Hoppa! Neerleggen die peuter. Want om hem nu bij de gastouder af te gooien met een poepluier is ook weer zoiets wat je gewoon niet doet. Het verwisselen is net een operatie op zo'n moment. "Geef mij de doekjes", "een luier", "Sudocrème". Alles dichten. Operatie geslaagd.
Het ergste is dat je er gewoon niet van leert. Het gebeurt iedere keer weer. Althans mij gebeurd het iedere keer weer. Of het nu naar de winkel gaan, school, gastouder of nog erger een belangrijke afspraak waar je echt om een bepaalde tijd moet zijn. Die poepluiers komen er altijd tussendoor om roet in het eten te gooien. Eten en poepluiers in één zin. Hmm niet zo slim. Ochjah, als je een echte moeder bent word je immuun voor poep- en plaspraat. De geur, structuur. Niks verbaast je meer. Die foto's die je op internet voorbij ziet komen met poep overal. Ook daar leer je mee omgaan, geloof me. Gewoon hoppa, met kleding en al onder de douche. Maar moet je nagaan dat zulke soort poepluiers precies komen voordat je op het punt staat te vertrekken! Daar wen je nooit aan!
Het was weer een lekkere drukke nacht. Onze hond had het ineens op haar blaas, waardoor de jongste weer wakker werd. Al de tweede nacht dat dit gebeurde. Ik liep dan ook de hele dag op werk te gapen van het slaaptekort.
Eindelijk kreeg ik mijzelf zover om uit bed te komen, om vervolgens tig keer terug naar de kinderslaapkamer te lopen om nogmaals met dringende toon de kinderen te verzoeken uit bed te komen. "Maar ik ben moe!" hoorde ik mijn oudste zeggen. Jij moe? Jij hebt heel de nacht prinsheerlijk geslapen!
Nou vervolgens beide kinderen gereed om te gaan. Aangekleed, gegeten, tanden gepoetst, haren gedaan. Ruik ik dit nu goed? Nee hè! Ja hoor! Een poepluier! Hoppa! Neerleggen die peuter. Want om hem nu bij de gastouder af te gooien met een poepluier is ook weer zoiets wat je gewoon niet doet. Het verwisselen is net een operatie op zo'n moment. "Geef mij de doekjes", "een luier", "Sudocrème". Alles dichten. Operatie geslaagd.
Reacties
Een reactie posten