Je kent het vast wel. Je bent moeder, je hebt een vrije dag en eigenlijk een hoop te doen. Althans dat praat je je jezelf aan, maar goed daar kom ik later nog op terug.
Vanochtend was een spannende dag (vooral voor mama hoor) want onze peuter, uh kleuter (kan er nog steeds niet aan wennen, of was het nou 'wil wennen') ging vandaag voor de allereerste keer dan écht 'naar school'. De eerste dag in de kleuterklas. Ik kreeg vanochtend nog een herinnering op Facebook van zijn eerste stapjes en ineens gaat hij naar de kleuterklas. Hoe dan?! Waar is die vier jaar ineens heen?!
Ik had verwacht, zoals bij de peuterspeelzaal dat hij gelijk het lokaal in zou verdwijnen en dat dat het dan was. Maar dit, dit vond hij toch ook wel een beetje spannend. Verstijfd bleef de (nu) kleuter met oh-zo-grote-mond en zelfvertrouwen naast mij staan. Pas toen de juf hem begeleidde naar zijn plekje op de kapstok, waar hij zijn eten moest laten en hij zijn eigen stoel zag, kwam hij los.
Maar goed, ik dwaal (emotioneel) af.. Ik dus thuis aangekomen. Twee kinderen op school en een moeilijk slapende baby (waarschijnlijk door zijn doorkomende tand met 6 maanden!). Maar ik "moest nog zoveel doen". Ik "moest" nog een vaatwasser uitruimen, was opvouwen, was draaien, stofzuigen, dweilen.. Nou ja noem het maar op. Maar alleen in mijn armen bleef hij slapen. Nou ja dan maar even samen liggen. Wekker gezet en daarna onze kleuter weer opgehaald uit school. Het was erg goed gegaan. Het enige puntje was dat tijdens het buiten spelen meneer besloot om in het gras te gaan plassen (haha oeps!).
Nou ja thuis aangekomen dacht ik maar weer aan alle taken te gaan beginnen. Onze kleuter viel in slaap (yes!), dus maar een luier aangedaan en geprobeerd om onze baby weer in slaap te toveren. Maar dat middagslaapje van onze peuter duurde maar een paar minuutjes en onze baby was nog steeds niet van plan om te gaan slapen. Ugh! Nou ja, dan maar even wat filmpjes aanzetten voor de kleuter, serie voor mezelf en samen liggen met onze baby.
Dat "even liggen" veranderde in een aantal uren samen slapen op de bank. Oeps! Nu half vijf, en een hele dag verder, nog steeds geen reet gedaan van wat ik "moest doen" werd ik wakker en zag ik onze baby met een lach wakker worden. Och jah, soms hè.. Ziet een productieve dag er zo uit:
Vanochtend was een spannende dag (vooral voor mama hoor) want onze peuter, uh kleuter (kan er nog steeds niet aan wennen, of was het nou 'wil wennen') ging vandaag voor de allereerste keer dan écht 'naar school'. De eerste dag in de kleuterklas. Ik kreeg vanochtend nog een herinnering op Facebook van zijn eerste stapjes en ineens gaat hij naar de kleuterklas. Hoe dan?! Waar is die vier jaar ineens heen?!
Ik had verwacht, zoals bij de peuterspeelzaal dat hij gelijk het lokaal in zou verdwijnen en dat dat het dan was. Maar dit, dit vond hij toch ook wel een beetje spannend. Verstijfd bleef de (nu) kleuter met oh-zo-grote-mond en zelfvertrouwen naast mij staan. Pas toen de juf hem begeleidde naar zijn plekje op de kapstok, waar hij zijn eten moest laten en hij zijn eigen stoel zag, kwam hij los.
Maar goed, ik dwaal (emotioneel) af.. Ik dus thuis aangekomen. Twee kinderen op school en een moeilijk slapende baby (waarschijnlijk door zijn doorkomende tand met 6 maanden!). Maar ik "moest nog zoveel doen". Ik "moest" nog een vaatwasser uitruimen, was opvouwen, was draaien, stofzuigen, dweilen.. Nou ja noem het maar op. Maar alleen in mijn armen bleef hij slapen. Nou ja dan maar even samen liggen. Wekker gezet en daarna onze kleuter weer opgehaald uit school. Het was erg goed gegaan. Het enige puntje was dat tijdens het buiten spelen meneer besloot om in het gras te gaan plassen (haha oeps!).
Nou ja thuis aangekomen dacht ik maar weer aan alle taken te gaan beginnen. Onze kleuter viel in slaap (yes!), dus maar een luier aangedaan en geprobeerd om onze baby weer in slaap te toveren. Maar dat middagslaapje van onze peuter duurde maar een paar minuutjes en onze baby was nog steeds niet van plan om te gaan slapen. Ugh! Nou ja, dan maar even wat filmpjes aanzetten voor de kleuter, serie voor mezelf en samen liggen met onze baby.
Dat "even liggen" veranderde in een aantal uren samen slapen op de bank. Oeps! Nu half vijf, en een hele dag verder, nog steeds geen reet gedaan van wat ik "moest doen" werd ik wakker en zag ik onze baby met een lach wakker worden. Och jah, soms hè.. Ziet een productieve dag er zo uit:
Reacties
Een reactie posten