Niemand zo goudeerlijk als een kleuter! Sommigen van jullie die mijn volgen op Instagram of persoonlijk kennen kennen dit verhaal al. Maar voor de blogvolgers en gewoon omdat ik nog veel meer leuks (en helaas ook minder leuks) te vertellen heb over mijn goudeerlijke kleuter, ga ik er een blogje over schrijven of nou ja, typen.
Tyler (mijn kleuter) zijn juf gaat per januari weg en nu willen ze dat ik een blad met hem invul. Even hè.. Om hier een beeld bij te vormen voor je. Hij is 4 jaar, kent deze juf nu twee maanden en heeft een aandachtsspanne van 0,0. Afijn. Ik zijn gegevens ingevuld en nu naar de vragen/invulstukjes. Het eerste wat er dan staat: "Ik vind de juf lief als ze.." en dan moet je uiteraard iets invullen wanneer hij de juf lief vind. Sowieso begreep hij er geen snars van. Hij keek mij aan alsof hij water zag branden. Nou ja, even op een andere manier proberen. "Wanneer vind je de juf lief?". En dan zijn antwoord.. Komt ie hè! Ga alvast op de wc zitten want je piest in je broek van het lachen!
"ALS ZE WEGGAAT"
Ik heb de vragenlijst/invullijst maar even opzij gelegd want ik kwam niet meer bij! Na de vele reacties op dit bericht die erop neer kwamen dat ik het gewoon op moest schrijven, heb ik dit dan ook gedaan. Nou ja niet geschreven, maar ik heb de KidsQuote App quote ervan uitgeprint en op het vel geplakt. Nu hopen dat de juf de lol ervan in kan zien!
Maar zoals ik zei, ik heb meer leuks (en helaas ook minder leuks) over deze kleuter te vertellen. Gisteren begon de dag dankzij zijn babybroertje al om 5 uur in de ochtend. Zoals iedere kleuter (hoop ik dan maar) herhaalt hij de laatste tijd alles wat hij zegt op zijn minst 5 keer. Maar als ik hèm dan wat te vertellen heb (lees: waarschuwen) luistert hij voor geen meter!
Ik heb laatst dan eindelijk met desbetreffende juf een kennismakingsgesprek gehad nadat zij een aantal keren ziek is geweest en door de C maatregelen thuis de C test af moest wachten. We zaten al in eind oktober dus er waren ook al twee (!) maanden schooltijd verstreken. Ik heb vorig schooljaar aangegeven dat ik wil dat zijn ontwikkeling goed in de gaten gehouden word aangezien ik vermoedens heb dat hij, net als zijn papa en grote broer, ADHD heeft. Lastig geval, want ja hij is nog maar een kleuter. Dus leeftijdsgebonden is dat uiteraard nog veel te vroeg om zoiets vast te stellen. Dit hoeft voor mij ook helemaal niet. Maar ik wil wel dat ze er vroeger bij zijn dan bij zijn oudere broer aangezien die pas rond zijn 8e levensjaar écht op getest werd. Er kwam zoveel bij kijken en doordat de huisarts mijn vermoedens niet beaamde en mijn maatschappelijk werker destijds zelf in een (denk ik) burn-out zat, heeft het naar mijn idee te lang op zich moeten wachten. Dit wens ik niet nog een keer bij Tyler te gebeuren.
Gelukkig (of nou ja ik weet niet of ik dit gelukkig kan noemen) beaamde de juf wel dat zij een aanzienlijk verschil in (sociaal-emotioneel) gedrag merkt bij Tyler in aanzien met de rest van de kinderen in de klas. Zo vertelde zij mij (en daar schrok ik toch wel even van!) dat Tyler de juf had geslagen/geduwd! WAAROM HOOR IK DIT NU PAS?! Zij vertelde mij dat ze niet wilde dat hij thuis ook nog eens straf zou krijgen hiervoor aangezien zij hem al straf had gegeven. Maar dat is toch te belachelijk voor woorden?! Ik moet en hoor dit toch gewoon gelijk te weten?! Afijn, we hebben nu afgesproken mocht zoiets weer voorvallen dat zij dit wel meteen terug koppelt naar mij en eventuele grote veranderingen in zijn gedrag of andere bezorgdheden.
Buiten zijn dus zijn explosieve drukke (en soms agressieve gefrustreerde) gedrag is hij ook écht de clown van het huis. Als we er even doorheen zitten of boos zijn op elkaar probeert hij altijd de boel aan het lachen te maken. En hij kan zo ongelooflijk lief zijn voor zijn kleine broertje!
Maar het leukste aan hem zijn toch écht zijn uitspraken. Zeker nu hij naar school gaat en zich mondig enorm ontwikkelt, maar het soms toch nog niet helemaal lukt. "Vullebak" in plaats van "prullenbak" zegt. Of als hij weer eens lekker overdrijft "Ik heb dertien handen". Maar ook zijn diva gedrag en uitspraken soms: Ik had een boterham voor hem gesmeerd met pindakaas en suiker en leg hem voor hem neer op een bord. Slaat hij een diepe zucht en zegt "Wel hem dubbel vouwen". Nou écht, mij kan je echt opvegen op zo'n moment. Het is ook meer de manier waarop hij dan zoiets zegt, want nu denk je wellicht bij jezelf 'jeetje wat een verwend nest!'. Dan heb je nog die droge simpele gesprekken: Na het douchen zijn babybroertje Marvel op bed gelegd te hebben, fluisterend aan mij vragen "Waar is Marvel?" waarop ik hem fluisterend beantwoord met "Op bed" en hij simpelweg "Oké" terug fluistert. Om te gieren toch?! Ik vind in ieder geval van wel. En ondanks dat hij soms een behoorlijke uitdaging is, hou ik zoveel van deze kleine clown en hoop ik dat hij zijn weg goed en gauw kan vinden op school en in het dagelijks leven. De harde wereld is niet altijd zo gemakkelijk voor ADHD-ers. En ADHD-ers zijn zelf ook niet altijd gemakkelijk. Maar goede hulp en ondersteuning maakt het wel gemakkelijker. We hebben met zijn grote broer al zoveel goede en grote stappen gemaakt. Nu hij nog!
Reacties
Een reactie posten