Voortgezet onderwijs, een jaar geleden klonk het nog zo ver weg. Toen wist ik al niet wat ik ermee aan moest. Maar nu is het er en moeten we een beslissing gaan maken voor een school. Het voelt als een sprong in het diepe! Zeker met een tiener die door zijn autisme/ADHD nog zo afhankelijk is van onze aansturing. Een tiener met een IQ van 127, maar een laag werktempo en concentratieproblemen. Met de meeste vakken scoorde hij continue HAVO/VWO niveau, alleen dat Begrijpend Lezen en zijn werktempo/concentratie zitten hem constant in de weg.
En wat moet je dan? Ik heb echt even een behoorlijke tijd met mijn handen in mijn haren gezeten en nog steeds wel een beetje. Eindelijk weet ik met de score van de laatste CITO en het verwijzingsgesprek waar ik qua niveau naar moet kijken. Hij kan dus HAVO/VWO wel aan als zijn werktempo/concentratie verbetert. Hoe meer ik dat hoor, hoe geïrriteerder ik raak om het feit dat echte goede begeleiding bij autisme/ADHD zo ontiegelijk lang op zich laat wachten. Om maar niet over de diagnose zelf te spreken.
Men zegt dat tegenwoordig kinderen 'snel' een 'stempel' krijgen. Nou ik zal je heel snel uit die waan helpen. Weet je hoe moeilijk het is om je kind überhaupt te laten testen! Dat gaat echt niet zo 'snel' als men denkt. Je moet als ouderzijde eerst jaren zeuren om vervolgens van huisartsen, maatschappelijk werkers, school en het consultatiebureau te horen dat hij/zij nog te jong zijn, om vervolgens te horen dat je kind 'niks mankeert'. Ten eerste: ik zeg niet dat er wat met hem mankeert. Ik wil gewoon goede begeleiding. Ten tweede: hoe kan jij in die paar minuten zien wat ik iedere dag zie? En ten derde: hij is niet te jong. Diagnosticeren kan al vanaf jongere leeftijd. Niet dat dit nodig is, want geloof mij in een huis waar papa ADHD heeft, mama autisme en zijn grote broer beide, lijkt mij dat je als ouder dan zoiets echt wel het beste kan 'diagnosticeren'. Ik zie de geschiedenis zich herhalen.
Voor onze tiener hebben we een leuke school gevonden die zich specialiseert in media, vormgeven en ICT. Iets wat echt bij hem past. Maar... Bij deze school moet je wel aangenomen worden. Een portfolio hebben en een goede aansluiting bij de school hebben. Ik hoop echt dat dat het geval is, want een tweede optie.. Die hebben we nog niet. En dat word dus nog echt wel even een zoektocht. En zo lang hebben we niet meer.
Vanmiddag ook de groep 2 onderzoek bij het consultatiebureau met de middelste zoon. Na een hele dag school was ik ergens wel blij dat ik voor dit moment gekozen hadden. Dan konden ze in ieder geval goed zien wat ik bedoelde. Ik heb namelijk aan ze gevraagd of zij het wel voor elkaar kunnen krijgen om hem nu al te laten diagnosticeren. Aangezien ik niet bij hem weer hetzelfde wil ervaren als bij zijn grote broer. Maar nee hoor. Ook zij zeggen weer dat het nog te vroeg is, maar ze gaan wel in gesprek met school. Zucht. Ik word hier toch zo moe van.. Maar goed, we moeten maar weer als moeder zijnde de langste adem hebben. Blijven doorknokken, blijven 'zeuren', in de hoop dat er eindelijk een keer (op tijd) geluisterd wordt.
Reacties
Een reactie posten