Doorgaan naar hoofdcontent

Chocoladehagelslag en Sudocrème

En niet in die volgorde of überhaupt gemixt. Laatst had mijn jongste de welbekende Sudocrème te pakken gehad. We hadden nog geluk dat het enkel bij twee autootjes en zijn pyjamashirt bleef want ik heb toch een horrorfoto's voorbij zien komen op internet! Televisies en hele muren vol. Echt, laat een peuter nooit uit het zicht!

Mijn man wilde de hele meug meteen al opruimen en stond als een goede vader de kleine Picasso al te waarschuwen. Heel goed papa! Maar laat het bewijsmateriaal nog even liggen dan kan deze (loeder)moeder nog een paar foto's maken! Want dit zijn toch echt die momenten die je moet koesteren, hoe vervelend het resultaat ook kan zijn.

Zo heb ik onze jongste ook gefilmd toen hij mij even ging laten zien dat hij zijn buik had volgegeten aan chocoladehagelslag en de grond ook wel een mooie plek vond om de rest van het pak over te legen. Een goede ouder corrigeert zijn kind voordat het een filmpje maakt. Maar nee deze moeder filmt eerst het bewijsmateriaal en vergeet vervolgens helemaal om uit te leggen dat dit niet helemaal niet de bedoeling is. Misschien stiekem om meer van deze momenten te verzamelen? Nee, ik vergeet het echt gewoon. Waardoor mijn peuter gewoon vrolijk door gaat met het huis en de inhoud hiervan verder te ontdekken. Maar zijn het daar ook geen peuters voor? Om dingen uit te vreten, waarvoor ze uiteindelijk niet op hun kloten krijgen omdat ze er gewoon zo schattig en onschuldig bij kijken. Dat je niks anders dan proestend kan gaan lachen omdat je dat eenmaal niet binnen kan houden. Ik ben van mening van wel in ieder geval. Want hoe vies, smerig of kapot het ook is. Het lukt mij echt niet om streng te zijn op zulke momenten. En als ik dat dan wel probeer, lach ik om mezelf om die mislukte poging. Nee deze moeder blijft wel bij fotograaf en videograaf op zulke momenten. Want zeg nou eerlijk, dit is toch te leuk voor woorden:


Reacties

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er