Wat is het stil op mijn blog zul je vast denken, maar het zijn een paar spannende lange dagen/weken geweest voor mij! Ik was in afwachting voor antwoord voor een overplaatsing naar een ander filiaal, omdat ik het waar ik nu zit niet meer volhoud ondanks dat ik het toch 2 jaar geprobeerd heb.
Vanwege mijn PTSS (ter info: lees ook even mijn vorige blog) ben ik onder behandeling bij een psycholoog. Waarom? Het begon bij een overval met vuurwapen door nota bene een tiener. Dit heeft niet alleen mijn gevoel van veiligheid geschonden, maar ook mijn toekomstbeeld als moeder. Ik heb ook twee jongens op de wereld gezet, waarvan één over 6 jaar even oud is als die jongen! Dan denk je wel ja maar dat zal mijn kind nooit doen! Maar dat zal die moeder van dat ventje wellicht ook gedacht hebben!
Maar goed, we dwalen af. Al met al, heb ik het 2 jaar lang geprobeerd maar het ging niet meer. De haat bouwde op en ik kon mijn baan niet meer juist uitvoeren. Daarnaast had dit ook invloed op mijn thuissituatie. Je gaat het vaak toch afreageren wat je binnen moet houden op de mensen waar je om geeft.
Nu gaan we een grote, fijne stap maken. Een nieuwe kans zo voelt het voor mij. Per 18 maart word ik overgeplaatst naar mijn oude filiaal, in mijn buurt. Wat een opluchting was dat! Een zwaar gewicht viel van mijn schouders. Je voelt je bewaard tegenover je collega's, want met hun had ik het altijd geweldig leuk en wat een leuke tijden hebben wij gehad! Maar voor nu, is het even de juiste beslissing voor mijzelf. Daarmee uiteindelijk voor iedereen. Want echt, ik kan het niet vaak genoeg zeggen: "Geluk begint bij jezelf!".
Dit wilt niet zeggen dat ik ineens de "geweldige" moeder ben nu ik weer meer wat rust in mijn hoofd krijg. Haha! Bij lange na niet. Loedermoeder ben je of ben je niet. Dat zit in het aard van het beestje. En dit beestje, daar zijn jullie nog lang niet vanaf! Wat je wel zult gaan zien dat mijn blogs wat meer ook echt over het ouderschap zullen gaan. Weet je, als je in een depressie zit zie je letterlijk alleen zwart-wit (overigens kom ik daarmee ook nog terug in een nieuw fotoproject binnenkort! dus hou mijn Facebook even in de gaten!). Nu ik langzaam meer lichtpuntjes zie, kan je het zien als grijstinten. Ik blijf achterdochtig maar kan wel zien en genieten van de leuke dingen en vooral mijn gezonde zelfspot weer terug vinden. Want daar ben ik immers deze blog voor begonnen. Loedermoeder be fout, be proud! Wens jullie een een goede werkdag of een fijne Voorjaarsvakantie!
Vanwege mijn PTSS (ter info: lees ook even mijn vorige blog) ben ik onder behandeling bij een psycholoog. Waarom? Het begon bij een overval met vuurwapen door nota bene een tiener. Dit heeft niet alleen mijn gevoel van veiligheid geschonden, maar ook mijn toekomstbeeld als moeder. Ik heb ook twee jongens op de wereld gezet, waarvan één over 6 jaar even oud is als die jongen! Dan denk je wel ja maar dat zal mijn kind nooit doen! Maar dat zal die moeder van dat ventje wellicht ook gedacht hebben!
Maar goed, we dwalen af. Al met al, heb ik het 2 jaar lang geprobeerd maar het ging niet meer. De haat bouwde op en ik kon mijn baan niet meer juist uitvoeren. Daarnaast had dit ook invloed op mijn thuissituatie. Je gaat het vaak toch afreageren wat je binnen moet houden op de mensen waar je om geeft.
Nu gaan we een grote, fijne stap maken. Een nieuwe kans zo voelt het voor mij. Per 18 maart word ik overgeplaatst naar mijn oude filiaal, in mijn buurt. Wat een opluchting was dat! Een zwaar gewicht viel van mijn schouders. Je voelt je bewaard tegenover je collega's, want met hun had ik het altijd geweldig leuk en wat een leuke tijden hebben wij gehad! Maar voor nu, is het even de juiste beslissing voor mijzelf. Daarmee uiteindelijk voor iedereen. Want echt, ik kan het niet vaak genoeg zeggen: "Geluk begint bij jezelf!".
Dit wilt niet zeggen dat ik ineens de "geweldige" moeder ben nu ik weer meer wat rust in mijn hoofd krijg. Haha! Bij lange na niet. Loedermoeder ben je of ben je niet. Dat zit in het aard van het beestje. En dit beestje, daar zijn jullie nog lang niet vanaf! Wat je wel zult gaan zien dat mijn blogs wat meer ook echt over het ouderschap zullen gaan. Weet je, als je in een depressie zit zie je letterlijk alleen zwart-wit (overigens kom ik daarmee ook nog terug in een nieuw fotoproject binnenkort! dus hou mijn Facebook even in de gaten!). Nu ik langzaam meer lichtpuntjes zie, kan je het zien als grijstinten. Ik blijf achterdochtig maar kan wel zien en genieten van de leuke dingen en vooral mijn gezonde zelfspot weer terug vinden. Want daar ben ik immers deze blog voor begonnen. Loedermoeder be fout, be proud! Wens jullie een een goede werkdag of een fijne Voorjaarsvakantie!
Reacties
Een reactie posten