Oké deze loedermoeder laat zo nu en dan steekjes vallen in het huishouden zoals het bed niet opmaken in haar eigen slaapkamer. Oké deze moeder rookt één van de hooguit twee of drie sigaretten terwijl zij zwanger is i.p.v. het hele pakje wat ze per dag normaal wegrookte. Maar deze loedermoeder viel gisteren wel samen met haar twee jongens op de bank met kussens en dekens in slaap nadat ze haar jarige peuter vroeg of hij een mooi verjaardagsfeestje had gehad. Of hij het gezellig vond. Of hij zijn cadeautjes mooi vond en zijn verjaardagstaart. En weet je wat het antwoord was op al mijn vragen? Een grote knik "ja" terwijl zijn hartje al bijna sliep. Hij was versleten van de geweldige verjaardag die hij heeft gehad die wij hebben kunnen regelen voor hem terwijl wij het niet breed hebben omdat we onze schulden aan het afbetalen zijn beiden in schuldhulpverlening/bewindvoering.
Wij hebben een hel doorgemaakt aan gebeurtenissen. Trauma's met een hele boel ellende. Maar guess what? Wij hebben twee hele tevreden kinderen op de wereld gezet. Die weten dat het leven soms niet makkelijk is en als dat zo is dat je er het beste van moet maken wat je kan. Twee hele lieve zorgzame kinderen met goede manieren. Die altijd alsjeblieft en dankjewel zeggen. Een oudste zoon die ondanks zijn "beperking" ADHD/Autisme er het beste van maakt. Die wij aanmoedigen in alles wat hij wel goed doet. Die wij laten zien dat het veel belangrijker is om zijn overwinningen te vieren dan te blijven hangen in wat hij fout doet. Een grote broer die van zijn eigen zakcentjes een verjaardagscadeautje wilde kopen voor zijn jarige broertje. Een jongste zoon die soms een hele grote sterke eigen wil toont, maar waar we hem aandacht schenken als hij lief en zorgzaam is. Die steeds meer door begint te krijgen dat zijn zin doordrammen bij ons gewoonweg geen zin heeft.
Twee geweldige jongens die wij leren dat papa en mama roken en dat dat slecht voor je is en het verslavend werkt en dat ze dus beter nooit aan deze gewoonte kunnen beginnen. Wij zijn twee ouders die onze fouten niet onder de lakens schuiven, maar toekennen dat ook wij fouten maken. Dat geld niet aan bomen groeit, dat zij moeten waarderen wat ze wel hebben. Een dak boven hun hoofd, eten en drinken en meer dan een handvol aan échte vrienden en familieleden. Dat wij trots op hen zijn. En weet je wat? Onze oudste zegt bijna elke dag dat hij ook trots is op ons. Dat hij ziet wat wij allemaal voor hem doen. Dat als hij meerdere levens heeft geleefd dit zijn beste leven was. Dát is onvoorwaardelijke liefde en respect voor je ouders. Dat is je gewaardeerd voelen als ouder. Dan weet je dat je iets goed doet.
En laat die was zich maar opstapelen in de slaapkamer. Laat het beddengoed maar voor morgen. Laat je kleine maar lekker even in zijn kleding van vandaag slapen. Morgen weer een dag. Weer een dag met een geweldig gezin waar ik trots op ben. Een moederdag. Mijn 9e dit jaar! En wat ben ik apetrots op mijzelf als moeder. Als loedermoeder!
Reacties
Een reactie posten