Doorgaan naar hoofdcontent

Wat je moet leren accepteren als je een jongensmoeder bent

In de jaren dat ik nu samen leef met twee zoons (met een derde op komst) heb ik veel geleerd over het zijn van een 'jongensmama'. Zoals de aspecten die je moeten leren accepteren aangezien dit echt jongenseigen is en dus nooit zal veranderen. Nee zelfs niet als ze volwassen zijn. Mijn man is het levende bewijs daarvan.

Les 1: je zal nooit meer een schoon huis hebben. Ook al ben je nog zo netjes en ruim je ieder ding achter hen op. Maak je schoon als een gek. Er is altijd iets vies. Of het nu de jongens zelf zijn, de vloer, de bank, de muren, de spiegels of zelfs de hond. Er is altijd iets vies. Leer dit los te laten, zodat je ook nog een leven hebt naast schoonmaakster.

Les 2: vechten/stoeien is een dagelijkse gang van zaken. Het zit nu eenmaal in het aart van het beestje. En beesten zijn het als het aankomt op vechten. Hoe vaak je ook schreeuwt dat ze moeten stoppen. Dit zullen ze hooguit een minuut (met een beetje geluk) volhouden, maar langer zeker niet. Grote jongens, ofwel manlief, stoeit/vecht zo nu en dan nog eens met zijn vrienden. Zoals je ziet dus, dit verdwijnt nooit helemaal. De kwantiteit word alleen (gelukkig) steeds minder. Dan als ze ouder worden vervangen ze echt vechten vaak ook nog door gewelddadige films of games. Dus nee, sorry mama's daar kom je echt nooit meer vanaf!

Les 3: je leven draait om auto's. Echt iedere auto is geliefd. Ook dit vervolgd zich als ze ouder zijn. Ze kunnen afwijken naar motors uiteraard. Maar voorliefde voor voertuigen, die het liefst veel te snel gaat voor ons moederhart, blijven essentieel in hun leven.

Les 4: ze zijn altijd alles kwijt. Aangezien ze alles overal maar neerleggen raken ze om de haverklap van alles kwijt. Gelukkig hebben ze mama daarvoor (of hun vrouw) om het voorwerp (vaak binnen enkele seconden) te vinden!

Les 5: als ze ziek zijn, gaan ze dood. Niet echt natuurlijk, alhoewel ze wel tekenen van een bijna-dood-ervaring tonen. Als mama ziek is daarentegen dan word er verwacht dat zij gewoon alles doet wat ze voorheen ook deed natuurlijk. Een tip: niet doen! Laat jezelf eens grondig verwennen. Dik het eventueel aan hoe je je voelt. Maak het erger dan het is, want pas dan zullen ze (lichte) tekenen van interesse tonen. Als ze zien dat hun brood niet automatisch word gesmeerd. Het aantal schone onderbroeken in de kast slinkt en ze overal te laat komen. Oeps nu heb ik les 6 al verklapt!

Les 6: ze zijn bijna altijd te laat. Uitzondering daartoe buiten gelaten. Zijn ze wel op tijd dan is dat een kwestie van interesse. Dan hebben ze ook echt zin om op tijd te komen. Is het de moeite in hun ogen niet waard? Zijn ze geheid te laat. Waardoor jij je weer opgelaten voelt omdat ze voor de zoveelste keer te laat zijn.

Les 7: kijk uit voor Lego blokjes! Die krengen doen echt pijn als je erop staat! En ongetwijfeld met het speelgedrag van die losbandige jongens zwerven die dingen overal rond! Speelgoedauto's ook ontwijken trouwens, want daar kan je lelijk door onderuit gaan!

Les 8: ze kunnen niet met maar zeker ook niet zonder elkaar! Hoewel ze elkaar te lijf gaan door te schoppen en slaan. Ze kunnen echt niet zonder elkaar. Koester de momenten dat de broederliefde zichtbaar is. Dit zijn namelijk kostbare momenten dat je als jongensmama even kan bijkomen en genieten!

Er zullen er ongetwijfeld nog meer zijn en sommige zullen ook toepasselijk zijn in de opvoeding van meisjes. Maar ja die ervaring heb ik niet. Dit zijn de grondregels tot dusver die ik heb ervaren. Weet jij nog een goede die ik niet benoemd heb? Schroom niet om te reageren!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er