Doorgaan naar hoofdcontent

Kraamweek

Zo zwaar als de bevalling was, zo pittig was ook de kraamweek. Natuurlijk opgelucht en blij met onze lieve Marvel. Het geluk die hij ons geeft is onbeschrijflijk. Maar met alles wat verder in ons gezin gaande is, maakte het deze week ook erg pittig.

Als je beiden met PTSS kampt, financiële problemen, onderweg naar een rechtzaak voor de achtertuin.. Wetende dat de feestdagen en een hoop van onze verjaardagen eraan komt en je nog steeds financieel niet goed zit. Dat brengt toch een hoop stress met zich mee en meer kraamtranen dan gewoonlijk. Plak daar oververmoeidheid van niet kunnen slapen omdat je nog een ritme aan het vinden bent en nog twee kinderen heb die ook aandacht willen waarvan er een uitgerekend nu de waterpokken heeft gekregen.. En je hebt een recept voor de moeilijkste kraamweek ever.

Wat mis ik mijn kraamverzorgster! Niet alleen zorgde zij dat de aandacht verdeeld werd onder de jongens, dat mijn huishouden draaiende bleef en dat ik mijn draai weer kon vinden met een pasgeboren baby (want dat is toch altijd weer even wennen), ook was ze mijn praatmaatje. Waar ik even alles aan kwijt kon als ik het nodig had. Gelukkig heb ik veel vrienden waar ik dit ook bij kan en word van alle kanten hulp aangeboden. Ik kom er sowieso wel doorheen. Maar baal wel dat genieten moeite kost.

Ik neem nu dag voor dag en probeer toch van iedere dag iets moois te maken. Mijn moeder is nog een weekje vrij om mij bij te staan gelukkig. Maakt het dat ik toch nog even wat langer heb om bij te komen van het geheel.

Wat mij gelukkig maakt zijn uiteraard onze jongens, maar bij het zien van de bevallingsfoto's kreeg ik toch wel even tranen van geluk. Je ziet de pijn en moeite maar ook die onvoorwaardelijke liefde van ons terug! Echt prachtig! Super trots op onze geboortefotografe Ingrid Harreman voor deze prachtige foto's! Bedankt, we zijn er super blij mee!





Fotografie door Ingrid Harreman 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur
Een reactie posten
Meer lezen

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge
Een reactie posten
Meer lezen

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er
Een reactie posten
Meer lezen