Doorgaan naar hoofdcontent

Bijna voorbij

Het is weer bijna voorbij, het jaar 2019. Wat was je een mooi, maar zeker weer een zwaar jaar. Een jaar waarin ik overgeplaatst werd van werklocatie, omdat ik door mijn PTSS niet meer op de locatie kon werken waar ik overvallen ben. Een jaar waarin ik heel hard aan mezelf gewerkt heb met behulp van EMDR therapie.

Een jaar waarin ik zwanger werd van onze derde zoon Marvel, die we na een lange zwangerschap en heftige bevalling dan eindelijk in onze armen konden sluiten.

Een jaar waarin we een ritme hebben moeten vinden met zijn vijfen. Wat nog best een uitdaging is met een huis vol met ADHD, PTSS en een vleugje Autisme.

Een jaar waarin wij een stapje dichterbij het oplossen van onze financiële problemen zijn gekomen en waar we ondanks de tegenslag van het ontslag van mijn man hopelijk in het nieuwe jaar toch nog verder zullen komen.

Een jaar waarin we een rechtzaak over onze achtertuin hebben kunnen voorkomen. Hopelijk zullen we snel een ander huisje vinden waar er meer ruimte is voor ons allemaal en waar de tuin wat minder werk zal zijn.

Een jaar van lachen, huilen, vallen en weer opstaan. Een jaar die we nooit zullen vergeten. Een jaar waaruit we als gezin weer veel sterker zullen komen. Want als ik zo kijk naar alle jaren ervoor, wordt ieder jaar steeds weer een beetje beter. Een stapje in de juiste richting. En ondanks dat het ons zeker niet gemakkelijk wordt gemaakt, slaan wij ons er maar wel elke keer weer doorheen, met zijn allen. En daar ben ik toch best verdomde trots op!

Foto gemaakt door Ingrid Harreman 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur
Een reactie posten
Meer lezen

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge
Een reactie posten
Meer lezen

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er
Een reactie posten
Meer lezen