Nee dan heb ik het niet over de superheldensaga Marvel, maar onze één maand oude baby. Hij doet zijn naam eer aan. Hij is loeisterk en heeft stembanden waar je U tegen zegt. Marvel is heel anders dan mijn andere jongens als baby. Marvel heeft een goede dag, zoals vandaag en morgen is het weer een slechte dag. Ik kan de klok eraan gelijk zetten, zo bizar.
Ik heb vollop respect voor mama's met huilbaby's. Marvel is wel heel uniek, net als zijn naam. Hij is dus een huilbaby, om de dag. Maar vandaag is Marvel leuk, lief en gezellig. Morgen krijst hij weer de hele boel bij elkaar. Spuugt alles onder wat je maar kan bedenken en is niet stil te krijgen. Dus vandaag gaat mama maar weer alles wassen en even genieten van de rust. Want morgen is het weer voorbij met de rust.
Borstvoeding, het is zo prachtig. Maar bij hem eerlijk, best een strijd. Maar een strijd die ik nog niet wil opgeven. Hij heeft enorm last van spugen en ondanks dat ik hem minstens een uur recht op hou na het voeden, blijft het. Best vermoeiend en ik kan nu heel goed begrijpen dat er moeders zijn die na alleen maar ellende borstvoeding opgeven. Maar aangezien ik weet hoe mooi het kan zijn áls het eenmaal op gang is gekomen en zijn ritme heeft gevonden, kan en zal ik het niet opgeven. Maar ik moet het wel even kwijt. Af en toe wordt het wel een beetje teveel voor je. En dat is helemaal niet erg. Dat mag je ook zeker even delen.
Aangezien ik ook kamp met PTSS is het af en toe nog nét iets moeilijker voor me en stort ik even in. Maar niks wat een goede huilbui en even een rustmomentje voor mezelf niet kan verhelpen.
Met Sinterklaas achter de rug en Kerst onderweg, dan nog mijn verjaardag achter de rug en Marvel zijn geboorte en kraamtijd. Verjaardag van mijn man en onze oudste zoon (op Eerste Kerstdag!) op komst.. Het word het me sowieso allemaal een beetje teveel op dit moment. Dit is wel te zien aan hoe weinig ik, voor mijn doen, in mijn blog schrijf. Ook iets wat ik heel erg mis. Maar vandaag is een goeie dag voor Marvel dus ook voor mij. Even tijd voor mezelf.
Langzaamaan bouwen we toch een soort van ritme op met zijn allen. En kijk nou zelf.. Hier doe je het toch allemaal voor:
Ik heb vollop respect voor mama's met huilbaby's. Marvel is wel heel uniek, net als zijn naam. Hij is dus een huilbaby, om de dag. Maar vandaag is Marvel leuk, lief en gezellig. Morgen krijst hij weer de hele boel bij elkaar. Spuugt alles onder wat je maar kan bedenken en is niet stil te krijgen. Dus vandaag gaat mama maar weer alles wassen en even genieten van de rust. Want morgen is het weer voorbij met de rust.
Borstvoeding, het is zo prachtig. Maar bij hem eerlijk, best een strijd. Maar een strijd die ik nog niet wil opgeven. Hij heeft enorm last van spugen en ondanks dat ik hem minstens een uur recht op hou na het voeden, blijft het. Best vermoeiend en ik kan nu heel goed begrijpen dat er moeders zijn die na alleen maar ellende borstvoeding opgeven. Maar aangezien ik weet hoe mooi het kan zijn áls het eenmaal op gang is gekomen en zijn ritme heeft gevonden, kan en zal ik het niet opgeven. Maar ik moet het wel even kwijt. Af en toe wordt het wel een beetje teveel voor je. En dat is helemaal niet erg. Dat mag je ook zeker even delen.
Aangezien ik ook kamp met PTSS is het af en toe nog nét iets moeilijker voor me en stort ik even in. Maar niks wat een goede huilbui en even een rustmomentje voor mezelf niet kan verhelpen.
Met Sinterklaas achter de rug en Kerst onderweg, dan nog mijn verjaardag achter de rug en Marvel zijn geboorte en kraamtijd. Verjaardag van mijn man en onze oudste zoon (op Eerste Kerstdag!) op komst.. Het word het me sowieso allemaal een beetje teveel op dit moment. Dit is wel te zien aan hoe weinig ik, voor mijn doen, in mijn blog schrijf. Ook iets wat ik heel erg mis. Maar vandaag is een goeie dag voor Marvel dus ook voor mij. Even tijd voor mezelf.
Langzaamaan bouwen we toch een soort van ritme op met zijn allen. En kijk nou zelf.. Hier doe je het toch allemaal voor:
 |
| Fotografie door Ingrid Harreman |
Reacties
Een reactie posten