Ook al geniet ik echt wel van de Kerstdagen (ben echt geen Grinch, echt waar!), ben ik ook wel héél erg blij dat ze weer voorbij zijn. Al die spanning bij die kinderen. Vooral bij onze kleuter die zonder die spanning al een hele uitdaging is! Nieuw speelgoed die de Kerstman 's nachts onder je kerstboom neerlegt, waardoor ze heel moeilijk in slaap vallen en kneitervroeg wakker zijn. Gooi daar nog een hele hoop rest chocola van Sinterklaas en van die "leuke" adventkalender erbovenop en je hebt het perfecte recept voor een hyperactieve maar ook oververmoeide dwarse en soms panisch lachende (haast wel bezeten) kleuter!
Daarnaast ga ik zelf ook niet zo goed onder al het gestress vooraf. Want zeg nou eerlijk dames, wij organiseren de hele boel. Als het aan de mannen had gelegen had het hele gebeuren niet eens plaats gevonden. En ook al zeggen ze dat ze er toch geen behoefte aan hebben, uiteindelijk zijn ze er toch reuze blij mee dat je dit alles weer gefixt heb en gaan ze er eigenlijk stiekem wel vanuit dat je toch wel weer uitpakt met Kerst.
"Wat is er?" vraagt manlief. "Ik ben moe" gaap ik. "Maar jij bent altijd moe" vervolgd hij. Alhoewel hij er waarschijnlijk niet zoveel mee bedoeld (want mannen zijn eigenlijk helemaal niet zo gecompliceerd als wij vrouwen denken) komt het wel weer anders aan in mijn hoofd. "Ja dat komt omdat ik ook iedere nacht kut slaap" zeg ik een beetje lichtelijk geïrriteerd.
We hebben tot half twaalf Marvel films zitten/liggen kijken op de bank op "Derde Kerstdag" terwijl onze kleuter eindelijk na een hele hoop woede-uitbarstingen in slaap gedonderd was op de bank. Ik heb geprobeerd om wakker te blijven, maar ben toch een aantal keren weg gevallen. Niet dat dát ontspannend is, elke keer een paar minuutjes slapen en dan weer wakker worden..
Vervolgens toen we eindelijk op bed gingen liggen, viel iedereen in slaap behalve baby Marvel die uren daarvoor geweldig geslapen had. In die tijd had ik óók geweldig kunnen slapen en dit beter kunnen trekken. Maar ja, je wilt ook nog even tijd en aandacht aan je man proberen te geven.
Nou ja, ongeveer een uur verder sliep meneer eindelijk. Oordoppen in en gaan. Ergens vannacht ben ik nog slaperig wakker geworden, heb ik hem gevoed. Heeft hij een paar keer gehuild. Heb ik gewisseld van borst. Geprobeerd hem weg te leggen, wat nog te vroeg was. Heb ik hem weer aangelegd en toen kon ik hem toch weg leggen in zijn eigen bed. Hoe lang dat geduurd heeft weet ik niet. Ik was immers te moe om zo goed te functioneren om de tijd bij te houden.
Vervolgens een paar uurtjes later (het voelt als minuten later) staat meneer rechtop in zijn bed. Het is 7 uur in de ochtend. Ik probeer hem nog te amuseren met het doosje van mijn oordopjes. Maar nee meneer is klaar wakker. Daar gaan we weer. Eruit. Bak koffie. Mickey Mouse Clubhuis aan en deze dag is weer begonnen. Oververmoeid als altijd. Terug naar de "normale" orde van de dag. Oh wacht.. we hebben nog Oud & Nieuw.
Onze kleuter is inmiddels ook weer wakker en heeft nog lichtelijke naweeën van die drukke dagen. Gelukkig gaat hij vanmiddag even bij een vriendje spelen. Even bijkomen. Vier dagen bijkomen en dan nog één helse avond en dan zijn we er voorlopig weer even klaar mee. Ik kan niet wachten en jullie?
Reacties
Een reactie posten