Borstvoeding is niet iets wat vanzelfsprekend is, wat bij iedereen maar gewoon goed gaat. Na verwend te zijn geweest met de eerste twee jongens waarbij borstvoeding mij wel gewoon gemakkelijk af ging, kwam daar Marvel. De moeilijke pittige baby die zowel slecht sliep als heel onrustig dronk. De baby die met 16 maanden nog steeds vier keer op een nacht wakker werd om te drinken waar zijn grote broer Tyler al met 6 maanden door sliep op borstvoeding. Met Jason kan ik het eigenlijk niet vergelijken aangezien ik daar na 3 maanden (goed lopende) borstvoeding mijzelf liet omlullen naar flesvoeding omdat dit "toch veel gemakkelijker was". What was I thinking?!
Dat dacht ik altijd totdat ik Marvel kreeg. Bij Marvel heb ik meerdere malen op het punt gestaan om de stekker eruit te trekken. Gewoon helemaal te stoppen met borstvoeding. Slapeloze nachten, borstontstekingen als ik hem dan eens een nachtje bij opa en oma liet slapen om bij te komen en een meneer die probeerde op zijn kop nog net niet in de handstand te drinken tijdens live voedingen. Pff, wat heeft dit borstvoedingsavontuur een hoop energie gekost! Energie die ik eigenlijk helemaal niet had. Maar je probeert toch door te gaan. Voor je kleine. Althans ik wel. Ik gaf niet op, alhoewel ik er wel bijna zelf aan onderuit ging.
Na wat mislukte pogingen van slaaptraining, kwam ik erachter dat een voeding voor het slapen toch echt nodig was. In een rustige ruimte zonder teveel prikkels om hem heen. Als er veel geluid thuis is van zijn broers gooi ik even wat white noise aan en valt hij uiteindelijk na wat tegenstribbelen in slaap.
Ik ben wel blij om te horen dat dit niet alleen thuis het geval is. Dat dit echt gewoon Marvel is en niet de omgeving of de manier van naar bed brengen, want overal is hij hetzelfde. Klinkt misschien stom, maar dit voelt wel wat fijner voor mij. Want ik heb mij soms echt een mislukkeling gevoeld hierdoor.
Nu drinkt hij 's nachts flesjes siroop (echt een heel klein laagje, back off moedermaffia!) en slaapt heerlijk door. Na vannacht dan toevallig toen accepteerde hij toch écht die fles niet. Maar nu ga ik gewoon een beetje mee met de flow. Ieder kind is anders (gelukkig) en langzaam vinden wij onze draai met elkaar. En ik denk dat dát het belangrijkste is! Dat je je draai vind met elkaar. Niet perse volgens het boekje, maar volgens elkaars boekje. Marvel moet soms ook gewoon meebuigen met mij, zoals die flesjes siroop 's nachts. Ik bedoel die nachten 4 keer aan de borst breken je op een gegeven moment wel op. Dan maar even niet goed voor zijn (melk!)tandjes. Dan maar even eieren voor je geld kiezen.
Aangezien het 's nachts nog steeds een strijd is soms, is het maar kijken hoe en of ik het nog vol hou. Maar na bijna 1,5 jaar pittige borstvoeding mag dat dan ook wel vind ik. Man, na één maand van zulke pittige borstvoeding snap ik het nog dat men stopt of bij nr. 2 er niet meer aan begint. Marvel heeft daarvoor wel mijn ogen geopend, want borstvoeding is mooi en heerlijk als het lukt, maar als dit niet zo is, is het een strijd. Is het niet fijn en kan je er niet (altijd) van genieten. Je kan dan vaak beter stoppen dan eigenwijs doorgaan. Alhoewel ik daar persoonlijk nog niet klaar voor ben. Zeg en voel ik nu dan. Maar ik heb mijzelf al eerder verbaasd. We gaan het allemaal wel meemaken. Ik probeer te genieten van de fijne momentjes en heb ons borstvoedingsavontuur vastgelegd op beeld en in woorden zodat als het zover is, ik dat hoofdstuk ook goed en mooi kan afsluiten.
Reacties
Een reactie posten