En nee dat is geen spelfout. Dankzij hulpverleners kwamen we, nou ja ik, op het stukje KOPP-trainingen voor de kinderen. KOPP wat is dat nu weer?
KOPP/KOV staat voor Kinderen van Ouders met Psychische Problemen (KOPP) en Kinderen van Ouders met Verslavingsproblemen (KOV). Het kan gaan om één of beide ouders. De problematiek van de ouder(s) heeft vaak gevolgen voor het hele gezin.
In Nederland groeien ongeveer 900.000 thuiswonende kinderen onder de 18 jaar op met een ouder met psychische problemen en/of een verslaving. Dat is ongeveer 1 op de 4 kinderen. Naast deze minderjarige kinderen zijn er ook (jong)volwassenen met ouders die psychische problemen of verslavingsproblemen hebben.
KOPP/KOV kunnen onder andere te maken krijgen met onvoorspelbaar gedrag van de ouder(s) of soms onveilige situaties, minder emotionele ondersteuning op leuke én moeilijke momenten, veel taken in het huis overnemen die niet passen bij hun leeftijd en zich (overmatig) zorgen maken over hun ouder(s) en schuldgevoelens.
KOPP/KOV kinderen lopen een verhoogd risico om zelf ook psychische of verslavingsproblemen te ontwikkelen. Voor deze kinderen zijn er KOPP/KOV-groepen ontwikkeld. Dit zijn praatgroepen voor lotgenoten. Wanneer deze kinderen beter leren begrijpen wat er met hun ouder(s) aan de hand is, kunnen ze hier anders mee omgaan en beter voor zichzelf leren zorgen.
Je wilt als ouder niet dat je kinderen in de voetstappen van jou of je partner treden wat betreft deze psychische klachten en/of verslavingsproblemen. We hebben het dan ook meteen aangevraagd voor alle kinderen. Ze hebben groepen/trainingen voor allerlei verschillende leeftijdscategorieën. Helemaal gericht op de ontwikkeling van het kind.
Er hangt toch ook wel een soort taboe op dit soort verhalen delen, helemaal omtrent ouderschap. En ik ben blij dat wij onze kinderen zo hebben kunnen opvoeden dat alles bespreekbaar moet zijn en niets te gek is om openlijk over te praten. Zelfs op social media. Psychische klachten en/of verslavingen zijn ook gewoon ziektes. Iemand kiest er niet voor, het overkomt ze. En eruit komen is niet iets vanzelfsprekends. En als je alles maar bagatelliseert of zelfs onder het tapijt veegt, dan kom je er al helemaal niet meer uit.
Ik was dan ook niet verbaasd en dolgelukkig toen onze oudste zei dat hij het goed vond dat ik hem ervoor aanmeldde. Menig puber had dit niet gedaan. Dus daar ben ik wel super trots op! Ik ben ook super trots op hem! Het viel wel even rauw op mijn dak toen hij zei dat het niet alleen toepasselijk was vanwege de bipolaire stoornis van mijn man, maar ook vanwege mijn PTSS. Dat was even een harde pil om door te slikken.
Maar hij heeft daarin helemaal gelijk. Hoe vaak hij mij heeft zien instorten door mijn trauma's en mij bij elkaar heeft moeten oprapen omdat mijn man daar natuurlijk niet toe in staat was, is haast niet te tellen. Ja jongen, je hebt gelijk en ik ben zo ontzettend trots op je! Dat je zo slim ben, het inziet en direct alle mogelijke hulp accepteert! Misschien dat we nu eindelijk met jou en je broertjes eens écht cirkels kunnen doorbreken!
Reacties
Een reactie posten