Doorgaan naar hoofdcontent

Slapen als een baby

Wie de uitspraak "slapen als een baby" heeft verzonnen, had zelf geen baby! Met een beetje geluk slaapt je baby 3 á 4 uurtjes achter elkaar en met heel veel geluk mag je een hele nacht doorslapen! Maar zelfs dan kan je baby ineens door bijvoorbeeld ziekte, een sprongetje of door slaapregressie ineens vaker wakker worden. 

Slaapregressie?
Wat is dát nu weer? Ik had er ook nog nooit eerder van gehoord, maar zal het je eens uitleggen. Het is een periode waarin je baby ineens veel minder en korter kan slapen. Als je kleine overdag aan het oefenen is met motorische ontwikkeling zoals het omrollen naar de buik (of in ons geval zichzelf omhoog proberen te trekken met alleen zijn buikspieren!) dan moet je kleine die vaardigheden 's nachts verwerken. Je jleine blijft de nieuwe vaardigheid in zijn slaap als het ware hethalen terwijl hij eigenlijk moet slapen en is daarom dus (helaas) ook vaker wakker.  

Is het geen sprongetje?
Ik dacht hieraan want tijdens een sprongetje kan je baby ook veel slechter slapen. Maar een sprongetje gaat om de mentale ontwikkeling en niet de motorische ontwikkeling van je kleine. De slaapregressies zitten vaak tussen de sprongetjes in. 

Maar help! Wat nu?
Helaas is er niet veel voor jou om te zorgen dat je baby (en jij) 's nachts beter slapen. Het enige wat een beetje verlichting kan geven is je bedenken dat het tijdelijk is en je kindje weer een vaardig leert! En zo nu en dan overdag een dutje proberen mee te pakken natuurlijk!

Maar wat als mijn kind altijd slecht slaapt?
Onze jongste is tot nu toe (op zijn tijdelijke slaapregressie nu na dan) een geweldige slaper net als zijn twee oudste broers. Maar de één na jongste was een zeer slechte slaper. Wij hebben echt van alles uitgeprobeerd. Van inbakeren tot het niet meer kon tot een verzwaarde slaapzak. White noise en niet naast me liggen tot huilens toe. Dat laatste doe ik nooit meer! Doe nooit iets wat niet werkt voor jullie beide. Ik geef vooral het advies probeer alles uit (wat voor jouw gevoel goed lijkt) en kijk zo wat werkt voor jouw baby. Er is geen perfecte manier die bij iedereen werkt. 

Je zou ook kunnen laten onderzoeken op bijv. koemelkallergie o.i.d. dat zijn allemaal zaken die hiermee te maken kunnen hebben. Blijf vooral ook niet eigenwijs te lang rondlopen met een slechte slaper en/of huilbaby. Dat is niet ten goede van je baby maar ook zeker niet van jou! 

Onze slechte slaper is nog steeds geen geweldige slaper en dat kan er aan liggen dat ADHD in de genen zit. Het werkte een hele tijd door naast hem te liggen en nu slaapt hij "alleen" in het stapelbed met zijn grote broer. Met een beetje geluk is hij later net zo lastig uit zijn bed te krijgen als zijn grootste broer! Kleine kinderen, kleine zorgen. Grote kinderen, grote zorgen. Maar dat is een cliché voor de volgende keer! Want ik ga nu slapen, (hopelijk) slaap lekker!




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Als de roze wolk een grijze blijkt

En nee dan heb ik het niet over een postnatale depressie. Alhoewel het niet heel verbazendwekkend zou zijn als dit het gevolg hiervan was geweest of misschien nog zal zijn? Ik heb het wel over geestelijke gezondheidsproblemen en niet die van mijzelf. Je kiest niet op wie je verliefd wordt. Toevallig viel ik voor een man met geestelijke gezondheidsproblemen. Problemen waarvan diagnostiek en de juiste behandeling ons behoorlijk in de steek heeft gelaten. Het lijkt ook alsof we verdoemd zijn. Niet voor geluk gemaakt. Wat wij samen hebben doorstaan in die 16 jaren, zou ieder ander stel uit elkaar hebben gedreven. En ook al zijn we nu even niet meer naast elkaar. We vechten nog steeds samen! Ik kan niet het hele verhaal in een blog delen. Sterker nog, ik denk zelfs als ik een boek erover zou schrijven, het een dikte van de bijbel zou hebben. Maar we leerden elkaar 16 jaar geleden kennen. En als het echte liefde is, dan weet je dat gewoon. We waren allebei klaar met relaties en zie ons nu 16
Een reactie posten
Meer lezen

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur
Een reactie posten
Meer lezen

Je hebt onze hulp niet nodig

Van de week deelde ik een bericht in mijn verhaal op mijn socials en man wat ben ik geschrokken van de hoeveelheid persoonlijke berichten die ik hierop kreeg (en nog steeds krijg)! Heel veel lieve ondersteunde berichten, maar ook vervelend genoeg zo veel herkenning. Voor degenen die niet weten waar het over gaat, zal ik het zo beknopt mogelijk uitleggen: Wij zijn een neurodivers gezin bestaande uit vijf (binnenkort zes personen) waarbij bij vier personen uit ons huishouden een diagnose ADHD of ASS is gesteld. Op zich niets mis mee uiteraard. Wij zijn een heel creatief, actief gezin die gewoon net even een extra zetje in de rug nodig heeft bij zaken die voor een neurotypisch persoon niet meer dan normaal zijn, zoals het plannen van hun dag (onze oudste zoon), telefoongesprekken met instanties voeren (mijn man), ondersteuning om miscommunicatie te voorkomen ( ce'st moi ) en leerondersteuning (onze middelste zoon). We hebben zo onze eigen struggles, maar hebben er ook één in gemeen: s
Een reactie posten
Meer lezen