Je kent het wel, gesprekken met je ouders, schoonouders, opa's en oma's het zinnetje dat begint met in mijn tijd.. Je rolt met je ogen en denkt oh nee hè daar gaan we weer!
Nee niet doen! Luister aandachtig, ook al irriteer je je er op dat moment misschien ontzettend aan, want ouder worden betekent ook echt wijzer worden. Alhoewel ik ook genoeg 'oudere mensen' met mijn 'frisse' blik ook nog genoeg heb kunnen leren. Ieder verhaal, van ieder persoon, iedere ervaring van iedere moeder, opa, oma, vriendin, noem het maar op. Is hun ervaring, die jij weer kan gebruiken op de momenten dat je denkt hé maar daar had ... het over!
Zo aandachtig dat je wilt dat anderen naar jouw eindeloze verhalen luisteren, wil je toch ook dat er naar jouw verhalen geluisterd wordt. Dit wilt niet zeggen dat je altijd precies doet wat de ander je probeert te leren, maar soms kan het toch verdomd handig zijn je koppigheid aan de kant te zetten en er toch wat mee te doen.
In een tijd waarin draagzakken ergonisch werden, velen pro borstvoeding werden en openbaar voeden, er ineens afstand werd gedaan van potjes babyvoeding en á la Rapley werd gevoed, ben ik anders gaan kijken naar de opvoeding van mijn tweede zoon. In eerste instantie voelde ik mij schuldig over het feit dat ik die zaken bij hem wel uitvoerde en bij mijn oudste zoon niet. En kreeg ik zelfs te horen dat ik doorgedraaid was bij de komst van mijn tweede zoon. Maar nee, al ouder wordende leert men. Ik was heel jong toen ik beviel van mijn oudste zoon Jason, ik was net 20 jaar geworden. En wist allemaal nog niet zo goed hoe ik het aan moest pakken. Zo was ik bij hem al snel gestopt met de borstvoeding omdat anderen mij vertelden "maar flesvoeding is toch veel gemakkelijker!". En omdat ik dacht ja hun zijn al moeder dus zullen het wel weten stopte ik accuut met de borstvoeding, niet wetende dat ik onwijs last zou krijgen van stuwing! Zo zie je maar weer, niet ieder advies is goed. Of past bij je. Ik heb altijd spijt gehad dat ik het zo snel opgaf. En waarom? Omdat ik hun geloofde. Nou flesvoeding was helemaal niet gemakkelijker. Destijds werd nog geadviseerd om het water te koken, pff! Nou wat een feest! En wat een gedoe als je ergens was en een flesje moest maken!
Bij de jongste Tyler besloot ik er toch voor te gaan. En wat ben ik trots dat we het meer dan een jaar heb volgehouden! Niet zonder slag of stoot, maar wow wat is dat een ervaring zeg! En ondanks de ongevraagde adviezen (want dat zijn van die adviezen waar je dus niet naar moet luisteren) heb ik toch gedaan wat ik wilde en ben 'wijsheid' gaan halen bij andere borstvoedende vrouwen.
De voorbedachte afgunst van sommigen bij de woorden ergonomisch, biologisch, kindvriendelijk, dat snap ik echt niet. Je wilt toch uiteindelijk gewoon het beste voor je kind? Bij alles wat ik nu hoor, ga ik dan wel eerst op onderzoek uit of het ook echt waar is, maar ik zet mijn koppigheid opzij voor die zogenaamde geitenwollensokkentypes. Om naar ze te luisteren. Want ook al komt het soms rot uit hun strot, ze bedoelen het goed. Ze willen jou helpen in feite. Toch raar als je daar boos op wordt in feite. Maar daar zit de truc dus. Hetgeen waar het vaak fout gaat bij de geitenwollensokkentypes; goed communiceren. Ten eerste stel jezelf niet superieur. Alsof jouw weg de enige weg is. Door zinnen te gebruiken als ik heb ervaren dat en dat werkte bij ons heel goed alleen kom je er niet.
Hier wat gouden tips (en geloof me die heb ik mezelf ook moeten aanleren hoor en soms vergeet ik ze zelf ook nog wel eens):
1. Geef geen ongevraagd advies (de belangrijkste stap!) Ook al wil je het zo graag duidelijk maken, niet doen!
2. Gebruik geen zinnen waardoor het zelfvertrouwen van de moeder daalt. Gebruik geen zinnen als "dat is echt slecht hoor" bijv. waardoor de moeder aan zichzelf gaat twijfelen als moeder.
3. Gebruik jezelf in slechte situatie als voorbeeld. Probeer niet jezelf af te beelden als 'de perfecte moeder' maar leg juist uit waarom bij jou het tegenovergestelde juist heel slecht verliep. Zo ontstaat er begrip en een soort wederzijds respect in plaats van het gevoel dat je betweterig bent.
4. Denk 10 x na voordat je iets zegt en hoe je het zegt. Denk daarbij hoe het bij jou over zou komen als het andersom zou zijn. Dus kijk goed naar hoe je het verwoord, voordat je het echt uitspreekt. Soms kan je bijv. beter even wachten voordat je antwoord geeft. Je kan dan wel alvast iets zeggen in de trant van "daar kom ik later even op terug" zodat ze niet het idee hebben dat je hen negeert.
5. Verwijs ze naar groepen of mensen die er veel verstand van hebben. Ga geen verloskundige, huisarts, apotheek, psycholoog of lactatiedeskundige spelen. Verwijs ze naar de specialist. Zij hebben er immers voor gestudeerd. En mochten zij niet op de hoogte zijn van jouw ontdekte wijsheden, geef die wijsheden aan die specialisten door. Zij leren immers ook iedere dag weer wat nieuws bij.
Hoop dat jullie hier wat aan hebben en we zo elkaar als moeders meer kunnen steunen in plaats van bekritiseren of ongevraagd iets op gaan leggen.
Nog een fijne week!
Nee niet doen! Luister aandachtig, ook al irriteer je je er op dat moment misschien ontzettend aan, want ouder worden betekent ook echt wijzer worden. Alhoewel ik ook genoeg 'oudere mensen' met mijn 'frisse' blik ook nog genoeg heb kunnen leren. Ieder verhaal, van ieder persoon, iedere ervaring van iedere moeder, opa, oma, vriendin, noem het maar op. Is hun ervaring, die jij weer kan gebruiken op de momenten dat je denkt hé maar daar had ... het over!
Zo aandachtig dat je wilt dat anderen naar jouw eindeloze verhalen luisteren, wil je toch ook dat er naar jouw verhalen geluisterd wordt. Dit wilt niet zeggen dat je altijd precies doet wat de ander je probeert te leren, maar soms kan het toch verdomd handig zijn je koppigheid aan de kant te zetten en er toch wat mee te doen.
In een tijd waarin draagzakken ergonisch werden, velen pro borstvoeding werden en openbaar voeden, er ineens afstand werd gedaan van potjes babyvoeding en á la Rapley werd gevoed, ben ik anders gaan kijken naar de opvoeding van mijn tweede zoon. In eerste instantie voelde ik mij schuldig over het feit dat ik die zaken bij hem wel uitvoerde en bij mijn oudste zoon niet. En kreeg ik zelfs te horen dat ik doorgedraaid was bij de komst van mijn tweede zoon. Maar nee, al ouder wordende leert men. Ik was heel jong toen ik beviel van mijn oudste zoon Jason, ik was net 20 jaar geworden. En wist allemaal nog niet zo goed hoe ik het aan moest pakken. Zo was ik bij hem al snel gestopt met de borstvoeding omdat anderen mij vertelden "maar flesvoeding is toch veel gemakkelijker!". En omdat ik dacht ja hun zijn al moeder dus zullen het wel weten stopte ik accuut met de borstvoeding, niet wetende dat ik onwijs last zou krijgen van stuwing! Zo zie je maar weer, niet ieder advies is goed. Of past bij je. Ik heb altijd spijt gehad dat ik het zo snel opgaf. En waarom? Omdat ik hun geloofde. Nou flesvoeding was helemaal niet gemakkelijker. Destijds werd nog geadviseerd om het water te koken, pff! Nou wat een feest! En wat een gedoe als je ergens was en een flesje moest maken!
Bij de jongste Tyler besloot ik er toch voor te gaan. En wat ben ik trots dat we het meer dan een jaar heb volgehouden! Niet zonder slag of stoot, maar wow wat is dat een ervaring zeg! En ondanks de ongevraagde adviezen (want dat zijn van die adviezen waar je dus niet naar moet luisteren) heb ik toch gedaan wat ik wilde en ben 'wijsheid' gaan halen bij andere borstvoedende vrouwen.
De voorbedachte afgunst van sommigen bij de woorden ergonomisch, biologisch, kindvriendelijk, dat snap ik echt niet. Je wilt toch uiteindelijk gewoon het beste voor je kind? Bij alles wat ik nu hoor, ga ik dan wel eerst op onderzoek uit of het ook echt waar is, maar ik zet mijn koppigheid opzij voor die zogenaamde geitenwollensokkentypes. Om naar ze te luisteren. Want ook al komt het soms rot uit hun strot, ze bedoelen het goed. Ze willen jou helpen in feite. Toch raar als je daar boos op wordt in feite. Maar daar zit de truc dus. Hetgeen waar het vaak fout gaat bij de geitenwollensokkentypes; goed communiceren. Ten eerste stel jezelf niet superieur. Alsof jouw weg de enige weg is. Door zinnen te gebruiken als ik heb ervaren dat en dat werkte bij ons heel goed alleen kom je er niet.
Hier wat gouden tips (en geloof me die heb ik mezelf ook moeten aanleren hoor en soms vergeet ik ze zelf ook nog wel eens):
1. Geef geen ongevraagd advies (de belangrijkste stap!) Ook al wil je het zo graag duidelijk maken, niet doen!
2. Gebruik geen zinnen waardoor het zelfvertrouwen van de moeder daalt. Gebruik geen zinnen als "dat is echt slecht hoor" bijv. waardoor de moeder aan zichzelf gaat twijfelen als moeder.
3. Gebruik jezelf in slechte situatie als voorbeeld. Probeer niet jezelf af te beelden als 'de perfecte moeder' maar leg juist uit waarom bij jou het tegenovergestelde juist heel slecht verliep. Zo ontstaat er begrip en een soort wederzijds respect in plaats van het gevoel dat je betweterig bent.
4. Denk 10 x na voordat je iets zegt en hoe je het zegt. Denk daarbij hoe het bij jou over zou komen als het andersom zou zijn. Dus kijk goed naar hoe je het verwoord, voordat je het echt uitspreekt. Soms kan je bijv. beter even wachten voordat je antwoord geeft. Je kan dan wel alvast iets zeggen in de trant van "daar kom ik later even op terug" zodat ze niet het idee hebben dat je hen negeert.
5. Verwijs ze naar groepen of mensen die er veel verstand van hebben. Ga geen verloskundige, huisarts, apotheek, psycholoog of lactatiedeskundige spelen. Verwijs ze naar de specialist. Zij hebben er immers voor gestudeerd. En mochten zij niet op de hoogte zijn van jouw ontdekte wijsheden, geef die wijsheden aan die specialisten door. Zij leren immers ook iedere dag weer wat nieuws bij.
Hoop dat jullie hier wat aan hebben en we zo elkaar als moeders meer kunnen steunen in plaats van bekritiseren of ongevraagd iets op gaan leggen.
Nog een fijne week!
 |
| Deze foto is gemaakt door Sachin Fotografie als ode aan 1 jaar borstvoeding geven. Ik kijk nu na een jaar nog steeds met volle trots terug naar deze foto! |
Reacties
Een reactie posten