Afgelopen week was mijn man in de kost aan het werk, dus een hele week van huis. Dat was denk ik de druppel voor mij. Ik trok het niet meer. Ik kan niet zo één twee drie uitleggen wat wij allemaal hebben moeten doorstaan. Maar geloof me, het is knap dat ik het zo lang volgehouden heb om sterk te zijn. Maar ja, dat doe je als moeder. Dat is het aard van het beestje.
En nu? Neem ik een stapje terug. Ik wilde teveel tegelijk doen en dat kan gewoonweg niet. Ik deed alles om maar te ontsnappen aan het feit dat ik aan het instorten was. Fotoshoots, feestjes en zelfs als ik thuis was zat ik alleen maar op social media. Ik sloot mij af omdat ik het allemaal niet meer aan kon en mij daarvoor schaamde. Nou, nu is het afgelopen! Ik ga weer leven, niet overleven. Ik ga de problemen aanpakken en doen wat ik kan doen. Maar daarentegen ook mijn rust pakken. Want ik bleef maar gaan ook al had ik de energie niet meer. Ik stond altijd voor iedereen klaar, iedereen ook wel voor mij (uitzonderingen daarin op nagelaten dan) en nu doe ik het even niet meer. Niet omdat ik niet om ze geef. Maar omdat ik even genoeg heb aan mijn eigen problemen.
Ik dacht dat ik daardoor vriendschappen weer kwijt zou raken. Maar het tegendeel gebeurde. Ze begrepen mij heel goed en sommigen herkenden zichzelf zelfs enorm in mij en mijn huidige situatie. Wat is het fijn om gewoon even honderd procent eerlijk te zijn. Want wie houden we nou voor de gek? Ja juist, alleen onszelf!
Dit wilt niet zeggen dat ik stop met bloggen, dat ik stop met fotograferen of model zijn. Maar ik neem gewoon even wat gas terug. Even een keer leren nee te zeggen. En ik weet dat jullie mij zullen begrijpen. En jullie jezelf ook wel zullen herkennen. Ik denk dat iedere moeder soms te hard van stapel gaat en dan zichzelf ergens tegen komt. Zelfs een 'loedermoeder'. Maar mama's raap jezelf weer bij elkaar. En denk even aan jezelf. Uiteraard ook je kinderen en je man. Maar voornamelijk nu even aan jezelf!
Reacties
Een reactie posten