Doorgaan naar hoofdcontent

De corrigerende tik

Ik zag laatst een gedeeld artikel voorbij komen op Facebook bij een vriendin met "Corrigerende tik heeft hetzelfde effect op hersenen van een kind als mishandeling" en dit zette mij aan het denken. Een tijd geleden had ik wel vaker een discussie met manlief aangezien hij bij "de groep" behoort die een corrigerende tik "vind kunnen" en ikzelf vind van niet. Dit is best lastig als je daarin niet op dezelfde lijn zit als elkaar. 

Nu denk ik niet dat het geheel hetzelfde effect heeft als bij zware mishandeling, maar ik denk wel zeker dat het nadelig effect kan hebben op een kind, later de volwassene. "Ook loopt een kind dat weleens een tik krijgt meer kans op het ontwikkelen van angst, depressie, gedragsproblemen en andere psychische problemen op latere leeftijd volgens de onderzoekers." stond er in het artikel van Ouders van Nu. En ik denk wel echt dat hier een kern van waarheid in zit. Ik bedoel je ziet immers niet voor niks zo'n grote stijging in volwassenen met psychische klachten onder de 20/30 plussers. En dat komt heus niet alleen door Corona.  

Ben ik dan echt één van de weinige die mee gaat in het blijkbaar "te softe" gedrag in de tijd van nu? Ik vind een corrigerende tik nutteloos en onrechtvaardig. Het lost immers totaal niks op en kinderen leren toch van jongs af aan dat ze niemand mogen " slaan" (ook niet "een tik geven" waarmee het woord slaan gewoon zachter word verwoord in principe, want slaan is tikken en tikken is slaan)? Waarom mogen wij volwassenen dit dan ineens wel? Omdat wij volwassene zijn? Onzin!

Ik ga niet beweren en de heilige spelen dat ik mijn kinderen nog nooit een "corrigerende tik" heb gegeven, want dan zou ik liegen. Vaak is dit actie-reactie en heb ik hierna ontzettend spijt van wat ik heb gedaan. Ik voel mij er echt niet goed bij, bied mijn excuses aan aan mijn kinderen en leg ze uit waarom ik deed wat ik deed. Ik vind dat respectvol naar mijn kinderen. Maar mijn man en menig anderen vind mij daarom "te soft" of zijn bang dat de kinderen daardoor verwende krengen worden. Ik vind dit onzin. Waarom zou iemand een verwend kreng worden omdat ze geen tik hebben gekregen als kind? Sorry maar die snap ik echt niet. Een kind zal eerder opstandig of zich zogezegd als een "verwend kreng" gaan gedragen als het liefde en ondersteuning heeft gemist in zijn/haar leven en vooral begrip als individueel persoon. 

Vooral dat laatste is heel belangrijk. Heel vaak hoor ik ouders zeggen: "Maar hij moet gewoon naar mij luisteren". Nee nee, hij moet helemaal niks. Het is wellicht beter dat hij naar je luistert want je zult het niet voor niks zeggen. Maar je bent niet bij voorbaat als baas over je kind in alles wat hij of zij doet. Je bent eerder een begeleider/coach, maar geen dictator. En zodra je jezelf even bewust bent in hoe je iets tegen je kinderen zegt en hoe jij jezelf tegen je kinderen gedraagt, zul je inzien hoe je het gewenste resultaat in je kinderen kunt krijgen. Want je kunt het gedrag van je kinderen niet bepalen, maar wel je eigen gedrag. 

Toch zie je op dit topic nog best een verdeeldheid en dat vind ik eigenlijk best schrokwekkend. Blijkbaar zijn de toestanden omtrent vaccinatie- of testverplichtingen als je een lekker hapje wilt gaan eten allemaal veel belangrijker dan het welzijn van onze mini-mensjes. Het welzijn dat met een simpele verandering in je mindset al kan veranderen. Ik dacht voorheen inderdaad dat ik te soft was, een loedermoeder was die haar kinderen maar over haar heen liet lopen omdat ze er spijt van had als de handjes toch even iets te snel waren met wapperen. Maar als ik kijk naar onze ervaring omtrent huiselijk geweld in onze omgeving rapporteren en onze poging om de Kinderbescherming hierbij te betrekken en hoe deze keihard werd afgeketst "omdat wij geen familie-leden waren", valt mijn vertrouwen in deze maatschappij des te meer. Maar goed nogmaals, verandering zit alleen in jezelf. Zolang ik maar in zie dat noch geen corrigerende tik als een echte draai om je oren niet gebruikelijk zijn als men dit laat blijken, zit het goed. Als ik maar niet twijfel meer aan mijn eigen kijk hierop. De enige tik die ik nog wil geven aan mijn kids is een high five!



Reacties

Populaire posts van deze blog

Als goed nieuws slecht nieuws wordt

"Is dit een verlaat Vaderdagcadeau?" vraagt mijn man terwijl hij een positieve zwangerschapstest aan het uitpakken is. Ik gniffel een beetje lachend "soort van ja". We zitten in de woonkamer bij mijn ouders en staan net op het punt naar een verjaardag te gaan om hierna écht te gaan verhuizen. Het was een beetje sneller dan verwacht, maar ergens ook weer een prachtig moment. "Ja joh, toch raak!". Mijn man heeft eindelijk de zelfgetekende blauw/roze verpakking om het testje open gekregen. Ik had hiervoor een negatieve test maar omdat mijn menstruatie toch uitbleef besloot ik toch maar nog een test te doen en die bleek tóch positief.  Vol geluk zijn we naar de gezellige verjaardag gegaan en daarna (ietwat aan de late kant) naar ons nieuwe huis. Vol vreugde hebben we leuke activiteiten gedaan want mijn vakantie was ook begonnen. Manlief was (en is) nog druk bezig met het oude huis opknappen voor de oplevering en ook in het nieuwe huis moet er nog genoeg gebeur

Alles over de vloer halen

Dat een verhuizing niet gemakkelijk is, had ik mij ook wel bedacht. Maar dat er dan meteen weer zoveel tegenslagen en nare omstandigheden eromheen zouden plaatsvinden, daar had ik mijzelf niet geestelijk op voorbereid. Niet dat ik dat had kunnen doen als ik het wel had geweten overigens. Want niets gaat bij ons zonder strijd. Dus ook deze verhuizing niet.  En dan hebben we nog niet eens tegenslagen gehad met de verhuizing zelf. Nu hoop ik alleen niet dat ik ons gejinxt hebt hiermee. Maar wat betreft het opknappen van de nieuwe woning, hebben we het wel heel gemakkelijk gehad. We hoefden in ieder geval niets te verbouwen. Enige tegenslag was dat we toch moesten behangen in plaats van alle muren sauzen, wat we eigenlijk voor ogen hadden. Maar als dat het ergste is valt het wel mee dus.  Eerste inspectie Nu moeten we ons vooral gaan focussen op onze oude woning. Deze moet natuurlijk in zijn oorspronkelijke staat weer achter gelaten worden. Nu hebben wij het iets gemakkelijker gelukkig ge

Ik zag zijn ogen wegdraaien en ik dacht dit is het

Een doodnormale zondag. Ik had wat huishoudelijke taken gedaan, ontbeten met de kleintjes en de hond uitgelaten. Onze tiener was inmiddels ook uit zijn slaap ontwaakt. Die zal vast wel weer tot de late uurtjes met zijn vrienden online hebben zitten gamen. Maar ach, het is weekend. Dan mag dat.  Ik was van plan boodschappen te halen met hem erbij want dan komt hij tenminste ook buiten de deur. Dat is best een behoorlijke prestatie bij tieners kan ik je vertellen. Hij was eindelijk aangekleed, had twee boterhammen achter zijn mik en we waren klaar om te gaan. De jongste was al heel de ochtend opstandig maar ook dat was niks nieuws. Ik stuurde mijn tiener naar binnen om zijn fles te vullen voor onderweg en zette hem in de kinderwagen die ik eigenlijk alleen maar mee had om de boodschappen wat makkelijker mee te vervoeren. Manlief lag nog in bed en zou zo naar ons oude huis gaan waar de achtertuin nog steeds afgemaakt moet worden. Door alle tegenslagen en het vele moeten werken was dit er