Ieder kind zijn eigen tempo

Echt de kriebels krijg ik ervan als ik weer een stukje lees in een moedergroep met de vraag "Hoe krijg ik mijn kind zindelijk?". Alsof een kind vanzelf niet aangeeft wanneer het geen luier meer wilt dragen of wilt proberen op de wc te plassen. Het mooie aan kinderen is, dat ze alles in hun eigen tijd doen. Net zoiets als uit een beker drinken. Je kunt het dan dus wel proberen te forceren met allerlei trucjes zoals een beloningsbord of cadeautjes na zoveel keer plassen op het potje, maar als het kind er nog niet klaar voor is, is het onbegonnen werk. Zoals bij onze Tyler. Waar bij onze oudste alles eigenlijk bijna wel "volgens het boekje" ging, ging het bij de middelste totaal niet zo. 

Ik kreeg mij toch een partij blikken toen Tyler met zijn drie jaar nog uit een babyfles dronk. Dat moest nu onderhand wel uit een beker kreeg ik over mij heen van zowel het concentratiebureau als moeders om mij heen. Maar waarom? Tyler was er blijkbaar nog niet klaar voor. Waarom zou hij dit moeten doen? Voor zijn melktanden die er toch wel uit zullen vallen? Echt, soms begrijp ik mensen echt niet. Wellicht is dit te wijten aan mijn autisme. Ik ervaar het opvoeden van kinderen namelijk ook als een soort sociale interactie. Ik bedoel je gaat immers met moeders vergelijken en communiceren over het opvoeden en de prestaties van de kinderen alsof je je prijswinnende hond van de hondenwedstrijd heb gehaald. Alleen ik snap heel die wedstrijd niet. 

Ik heb zo'n vuilnisbakkenras die nog aan de schoenen in de gang kauwt en blaft naar iedere kat die hij ziet. En om dan toe te geven dat ik als jaren bezig ben om hem dit niet te laten doen tegen die eigenaar van die prijswinnende hond, voelt nu niet bepaald fijn. En eerlijk gezegd zie ik daar ook totaal het nut niet van in. Ik bedoel, wat schiet ik of mijn vuilnisbakkenras hond (kind) hier nu dan eigenlijk mee op? Juist ja helemaal niks. 

Daarom ieder kind zijn eigen tempo en nee het is geen wedstrijd. Nee je hoeft je kind niet aan te sporen om op het potje te plassen door hem of haar te belonen met stickers. Zet gewoon dat potje neer. Doe die luier uit en laat de natuur zijn beloop. Ze stoppen echt wel een keer met je vloer onder te zeiken geloof me. 

Recentelijk gaf onze vijfjarige uit zichzelf aan om in de nacht geen luier te willen dragen. Want hij was natuurlijk al een grote jongen mama! Kom op! Nou vooruit zei ik, maar dat betekende ook wel geen fles drinken meer mee naar bed. En dat was prima. Sorry wat? Knijp mij eens heel hard in mijn arm? Is dat het kind wat met zijn 5 jaar nog uit een rietjesbeker drinkt? Jup. En uit zichzelf. En geloof het of niet. Meneer was de hele nacht kurkdroog! Ik ben zo trots. Soms draagt hij wel een luier en drinkt hij uit zijn rietjesbeker en zo nu en dan wilt hij zonder en weet je..  Dat is helemaal prima! En vanaf nu af aan let ik lekker op het ritme van mijn kinderen en gaat dat gelummel van die sociale concurrentie van kinderen lekker de ene oor in en het andere oor weer uit!