Iedere moeder is wel eens een keertje moe. De naam zegt het al: moe-ders. Maar wat als je iedere dag moe bent. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk uitgeput raakt? Als je een nachtelijke avonturier hebt (of meerdere) iedere nacht en de oh-zo-heerlijke middagdutjes die je zelf ook nog wel eens mee kon pakken net zo'n uitdaging worden als de nachten of zelfs lijken te verdwijnen? Wat dan?
Je krijgt de één na de andere zogenaamde gouden tip om je anti-slaapdraak in slaap te krijgen. Bedrituelen, slapen in "eigen" kamer, verminderen en later verdwijnen van borstvoeding (die later weer soort van terug komt - maar dat is weer een heel ander verhaal), verhaaltjes voorlezen, white noise, you name it! En ik heb het geprobeerd! Het enige mij nog rust is een verzwaarde slaapzak waarvan de financiën nog niet helemaal rond zijn (die krengen zijn ontzettend duur) en dan geef ik het op.
Net toen ik dacht een paar nachten te mogen doorslapen, begonnen we met het leuke idee (of nou ja anderen meer, zoals manlief en hulpverleners) om meneer anti-slaapdraak in dezelfde kamer als de jongens te leggen die nu dus met zijn drietjes in één kamer slapen aangezien de woningjacht nog steeds niet voorspoedig verloopt. Hij sliep welgeteld twee nachten weer helemaal door waardoor ik dacht, yes het is mij gelukt! Maar nee hoor ontroostbaar en net een beetje aan het bijkomen van het bijna 2 jaar nauwelijks slapen, legde manlief hem toen één avond naast mij neer en nu is het een soort ritueel geworden om in de loop van de nacht bij mama te gaan liggen, joepie!
Mijn plan is om hem weer terug te leggen in onze kamer, maar ik wacht nog eerst even de magische slaapzak af. Mocht dat niet baten, leg ik hem terug in de hoop hij zijn recentelijke vorderingen weer aanhoudt en alsnog de hele nacht doorslaapt in zijn eigen bed. En ik hoor iedereen denken haal hem dan niet eruit, blijf bij hem, troost hem en wacht tot het voorbij is. Maar geloof me daar heb ik écht de energie niet meer voor en manlief word 's nachts nog niet wakker als ik met een boormachine in de muur een gat zou boren naast zijn hoofd. Ben daar best jaloers op. Aan de andere kant heeft hij weer problemen met in slaap komen dus ja of je daar nu vrolijker van wordt, lijkt mij ook niet.
Al met al kort samengevat: iedere avond een slechte nachtrust is niet bevoordelijk voor je humeur en energie om door te zetten met alle goedbedoelde adviezen. Luister naar jezelf en ligt die anti-slaapdraak dan bij je in bed maar kom je wel aan slaap toe: dan is dat maar zo. Is dat niet het geval: zorg er weer voor dat dit wel zo is. Doe vooral wat werkt om het voor jezelf vol te houden. Laat je niet door het concentratiebureau vertellen dat het slaapritme na één jaar al vastgebakken zit. Die anti-slaapdraak zal echt wel op gegeven moment in eigen bed zonder jou willen slapen. Dit zie ik aan onze tienerzoon. Ik snap dat het wachten lang duurt, maar echt: het houdt écht een keer op. Tot die tijd is het stiekem wel een fijn gevoel met je kleine anti-slaapdraak tegen je aan. En met deze geweldige motivatiespeech gaat deze loedermoeder weer aan een nacht slapen beginnen om te slapen op +/- 5cm2 bed met twee mannen in bed die de wereld voor haar betekenen en met twee mannen in hun eigen bed als vooruitzicht voor laten we zeggen als de anti-slaapdraak 4/5 jaar is (dan kan het alleen nog maar meevallen - hoop ik dan maar)!
Fotografie: www.fotostudioridderkerk.nl
Reacties
Een reactie posten