We zijn als moeders, ouders, massaal bezig met klagen over de lockdown, het thuisjuf (of -meester) spelen en (thuis)werken combineren met thuis de ballen hoog proberen te houden. Maar wat doet de lockdown nu eigenlijk met je kinderen? Ik zag dit voorbij komen op de Instagram pagina van @meer.plezier.in.opvoeden (en zij zag het weer ergens anders voorbij komen, zo fijn die sociale media) en schaamde mij eigenlijk een beetje. Dat heb ik inderdaad niet gevraagd aan ze. Ik ben zo bezig met wat het voor mijzelf betekent dat ik daar eigenlijk niet echt bij stil heb gestaan. Natuurlijk heb ik wel door dat het wat met ze doet en merk ik dat ook zeker in hun gedrag, maar écht vragen aan ze en naar ze luisteren heb ik eerlijk gezegd nog niet gedaan. Tot gisterenavond.
"Wat vindt je van alle Corona toestanden?" vroeg ik aan mijn 11-jarige puber. "Nou ik ben wel blij dat er eindelijk een vaccin is, maar ik vind Corona wel erg vervelend." "Wat vindt je van de lockdown?" vervolgde ik. "Mij maakt het niet zo uit, want ik zit toch graag binnen. Maar ik vind het wel vervelend voor sommige mensen die dat wel willen doen". Wat heb ik toch een lieve meelevende puber bedenk ik mij ineens. Wat een veerkracht heeft hij voor iemand met ADHD en autisme! Daar kunnen wij klagende (loeder)moeders wel eens een voorbeeld aan nemen!
"Wat vindt je van de thuisscholing?" vroeg ik aan hem vervolgens. "Perfect, want ik hou van binnen zitten en kan hier veel sneller mijn werkjes maken." Dus kortom, onze tiener ervaart alleen maar voordelen aan dit geheel. Misschien ook wel één van de redenen dat het hem wel zo goed vergaat.
Dan komt de moeilijke van het stel. Degene die wel erg last heeft van alle onregelmatigheden en daardoor ook al drie dagen naar de crisisopvang gaat van school omdat het geen doen is thuis. Want dat gaf onze tiener dan ook wel aan dat hij dit fijn vindt, want het is toch moeilijker om met zijn kleuterbroertje om hem heen zijn werkjes te doen.
Oké lets do this. Een interview met een 4-jarige dit word leuk."Tyler want vind jij van Corona?" vroeg ik hem. "Niet leuk." Oké die was duidelijk en had ik totaal niet verwacht! "En waarom? vervolgde ik. Er kwam vervolgens een hoop gebrabbel waar ik niet echt iets uit kon halen. Ik liet hem even met rust en vervolgde de vraag later nog eens. Zijn aandachtspanne is namelijk niet zo hoog. "Ik kan niks bedenken" zei hij. Dit zegt hij altijd als hij het even niet weet uit te leggen. Maar het is duidelijk dat hij uit zijn doen is door Corona en de lockdown.
Ik probeerde toch nog meer vragen te stellen. "Wat vind je leuker, op school werk doen of thuis schoolwerk doen. "Thuis". Zo hoppa! Die kan ik mijn zak steken! Dus ondanks alle Corona ellende en het denken te doen falen als moeder, als juf, doe ik het dan toch goed in zijn ogen! Wat voelt dit fijn! Ik zou dan ook iedereen aanraden om deze vragen aan haar of zijn kinderen te stellen.
Oh ja en ik zou er bijna één vergeten, onze baby Marvel. Ik vroeg hem wat hij vond van Corona. Hij kijkt mij lachend aan. Ik denk dat ik daaruit op kan maken dat hij het wel geweldig vind dat mama zoveel thuis is!
Reacties
Een reactie posten