Ja, dit was gepland en geen ongelukje. Ja, we weten waar we aan beginnen. We hebben er immers al twee en zijn toch echt het avontuur samen aangegaan. Nee, we willen geen eigen leger of elftal creëren. Dan hadden we toch wel iets eerder moeten beginnen. Ja, we weten hoe klein ons huis is. Wat vreemd is dat vooral ouderen dat zeggen gezien hun vroeger met hun zes broertjes en zusjes op één kamer moesten slapen. Vroeger was alles toch allemaal beter?
Ja, we weten wat het financieel gaat kosten. Ja, we weten wat voor energie het kost. Ja, ja, ja! We zijn helemaal in de wolken met het nieuws dat er een broertje of zusje bijkomt voor onze twee zoons! Natuurlijk zijn wij aan het duimen dat het een meisje word na twee zoons, maar zullen wij het kindje net zo liefhebben als het een jongetje is. Waarschijnlijk is het dan ook nog gemakkelijker gezien onze ervaring. Maar desalnietemin is het gewoon een wonder. Daar waar ik tussen onze oudste en jongste zoon in het iedere keer minstens een jaar duurde om zwanger te raken en drie miskramen heb gehad. Lukte dit na de tweede maand stoppen met anticonceptie!
We zijn eraan begonnen zonder te letten op de ovulatie data en al die andere onzin. Wat dus snel gewenst resultaat had opgeleverd, maar wat er ook voor zorgde dat ik niet wist hoe ver ik zwanger was precies. Ik ben nu inmiddels de 'veilige 12 weken gepaseerd. Ofwel de misselijkheid en vermoeidheid begint nu af te zakken en zal dalijk hopelijk snel verdwijnen. Aangezien het (officieel mijn 6e) 3e zwangerschap is, herken ik al heel veel dingen vroeg en weet ik er beter mee om te gaan. Zo ook mijn misselijkheid. Nadeel alleen was dat mijn buikje al sneller zichtbaar was. Gelukkig kon ik het tot de 12 weken nog even verbergen onder grote vesten, maar nu is het dan eindelijk tijd om hem te showen!
Uiteraard als fotografe meteen aan de haal om een unieke bekendmakingsfoto te maken! Uniek zeker, gemakkelijk niet! Pff! Ik had écht iets anders moeten bedenken, bedacht ik mezelf toen ik naar het park was met mijn jongens. Ik had super leuke t-shirts bij Zeeman (op mijn werk dus) gescoord waarop de teksten 'Little', 'Middle' en 'Big' op stonden met aanvinkhokjes. Thuis netjes de hokjes aangevinkt. Mooie timing qua belichting gekozen, alles gereed. Werkt je peuter niet mee. Nee natuurlijk niet Aman, wat had je dan gedacht? Dat een tweejarige gaat doen wat er van hem gevraagd word? Nee dus. Dan heb je nog de grote broer van negen die ieder moment dat zijn broertje eventjes goed mee werkte de verkeerde kant op keek. Ugh! Als ik dit voor anderen doet, gaat het altijd prima. Maar je eigen kinderen is dus toch echt anders.
Wacht, bedacht ik bij mezelf. Ik moet het leuk maken en vooral gemakkelijker. Ik zag een bankje en heb het eerst zittend geprobeerd. Geen succes. Dan maar staan. Staan op een bankje is sowieso al leuk want dat mag anders nooit! Yes! Succes! Een aantal leuke foto's geschoten en thuis nadat ik mijn nieuwe (tweedehands) laptop helemaal geïnstalleerd had meteen bewerkt. Wat voelt het weer fijn om dit weer te kunnen doen zeg! Hierbij het (super leuke, al zeg ik het zelf) resultaat:
Ja, we weten wat het financieel gaat kosten. Ja, we weten wat voor energie het kost. Ja, ja, ja! We zijn helemaal in de wolken met het nieuws dat er een broertje of zusje bijkomt voor onze twee zoons! Natuurlijk zijn wij aan het duimen dat het een meisje word na twee zoons, maar zullen wij het kindje net zo liefhebben als het een jongetje is. Waarschijnlijk is het dan ook nog gemakkelijker gezien onze ervaring. Maar desalnietemin is het gewoon een wonder. Daar waar ik tussen onze oudste en jongste zoon in het iedere keer minstens een jaar duurde om zwanger te raken en drie miskramen heb gehad. Lukte dit na de tweede maand stoppen met anticonceptie!
We zijn eraan begonnen zonder te letten op de ovulatie data en al die andere onzin. Wat dus snel gewenst resultaat had opgeleverd, maar wat er ook voor zorgde dat ik niet wist hoe ver ik zwanger was precies. Ik ben nu inmiddels de 'veilige 12 weken gepaseerd. Ofwel de misselijkheid en vermoeidheid begint nu af te zakken en zal dalijk hopelijk snel verdwijnen. Aangezien het (officieel mijn 6e) 3e zwangerschap is, herken ik al heel veel dingen vroeg en weet ik er beter mee om te gaan. Zo ook mijn misselijkheid. Nadeel alleen was dat mijn buikje al sneller zichtbaar was. Gelukkig kon ik het tot de 12 weken nog even verbergen onder grote vesten, maar nu is het dan eindelijk tijd om hem te showen!
Uiteraard als fotografe meteen aan de haal om een unieke bekendmakingsfoto te maken! Uniek zeker, gemakkelijk niet! Pff! Ik had écht iets anders moeten bedenken, bedacht ik mezelf toen ik naar het park was met mijn jongens. Ik had super leuke t-shirts bij Zeeman (op mijn werk dus) gescoord waarop de teksten 'Little', 'Middle' en 'Big' op stonden met aanvinkhokjes. Thuis netjes de hokjes aangevinkt. Mooie timing qua belichting gekozen, alles gereed. Werkt je peuter niet mee. Nee natuurlijk niet Aman, wat had je dan gedacht? Dat een tweejarige gaat doen wat er van hem gevraagd word? Nee dus. Dan heb je nog de grote broer van negen die ieder moment dat zijn broertje eventjes goed mee werkte de verkeerde kant op keek. Ugh! Als ik dit voor anderen doet, gaat het altijd prima. Maar je eigen kinderen is dus toch echt anders.
Wacht, bedacht ik bij mezelf. Ik moet het leuk maken en vooral gemakkelijker. Ik zag een bankje en heb het eerst zittend geprobeerd. Geen succes. Dan maar staan. Staan op een bankje is sowieso al leuk want dat mag anders nooit! Yes! Succes! Een aantal leuke foto's geschoten en thuis nadat ik mijn nieuwe (tweedehands) laptop helemaal geïnstalleerd had meteen bewerkt. Wat voelt het weer fijn om dit weer te kunnen doen zeg! Hierbij het (super leuke, al zeg ik het zelf) resultaat:
Reacties
Een reactie posten